Το γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο… Ότι δηλαδή αυτές τις μέρες στην Κρήτη και συγκεκριμένα στην Ορθόδοξη Ακαδημία, στο Κολυμπάρι Χανίων, πραγματοποιείται η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας, ένα από τα μεγαλύτερα εκκλησιαστικά και ιστορικά γεγονότα των τελευταίων δέκα αιώνων, το οποίο αφορά την Ορθοδοξία, κλήρο και λαό. 

 

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο δεν αφορά μόνο την ενότητά της, λόγω των γνωστών διαφωνιών και απαιτήσεων που έχουν κάποια Πατριαρχεία και η Εκκλησία της Γεωργίας, με πρωτεργάτη το Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο είναι κοινό μυστικό ότι προσπαθεί να αποσπάσει τα πρωτεία στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Τις τελευταίες μέρες πάντως όλοι σχεδόν οι ιεράρχες αλλά και άλλα στελέχη όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών αναλώθηκαν στα θέματα της απουσίας των τεσσάρων Εκκλησιών (Μόσχας, Αντιοχείας, Γεωργίας και Βουλγαρίας), αφήνοντας στην άκρη άλλα σοβαρά θέματα, όπως είναι το αυτοκέφαλο, η Ορθοδοξία της διασποράς, το μυστήριο του γάμου καθώς και το ανακοινωθέν που θα διατυπώνει τις θέσεις της Εκκλησίας στα σύγχρονα προβλήματα που αφορούν ολόκληρη την υφήλιο. 

 

 

Ειδικότερα το μυστήριο του γάμου φαίνεται να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των μελών της Μεγάλης Συνόδου, αφού σε σχέση με αυτό συσσωρεύονται προβλήματα που απασχολούν όχι μόνο τους πιστούς, αλλά και τους κληρικούς όλων των Εκκλησιών. 

 

Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το θέμα αυτό θα απασχολήσει τη Μεγάλη Σύνοδο σήμερα και η συζήτηση θα γίνει με βάση το κείμενο που έχει υπογραφεί από όλες τις Εκκλησίες και μάλιστα από τον περασμένο Φεβρουάριο. Ήταν ένα θέμα που συζητιόταν στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Συνόδου, πολλά χρόνια πριν, χωρίς όμως να διαφαίνεται η διάθεση για ριζοσπαστικές λύσεις…. 

 

 

Έτσι, οι προκαθήμενοι όλων των Εκκλησιών καθώς και οι αντιπροσωπείες τους δεν τόλμησαν όσο έπρεπε ώστε να λύσουν σοβαρά και χρόνια προβλήματα, τα οποία περιμένουν λύση, τα περισσότερα από αυτά εδώ και αιώνες… 

 

Στις προτάσεις τους δεν φαίνεται να συμπεριλαμβάνονται λύσεις σε μια σειρά από προβλήματα που απασχολούν και τους πιστούς και τους ιερωμένους, όπως για παράδειγμα οι γάμοι των μοναχών καθώς και των αρχιερέων, οι γάμοι και τα διαζύγια των κληρικών και η αδυναμία των ιερέων να τελέσουν δεύτερο γάμο όταν βρίσκονται εν χηρεία. 

 

Δεν φαίνεται ακόμη ότι θα «τολμήσει» η Μεγάλη Σύνοδος να συζητήσει τη θέση της γυναίκας μέσα στην Εκκλησία και την απαγόρευση προς αυτές να τελούν ποιμαντικό έργο και να γίνονται κληρικοί.

 

Επίσης δεν φαίνεται να γίνεται αναφορά για τα τέκνα που αποκτιούνται εκτός γάμου καθώς επίσης και για τα τέκνα που αποκτιούνται από παρένθετη μητέρα. Καμία αναφορά στις υιοθεσίες, όχι μόνο των ομοφυλοφίλων, αλλά και των ετερόφυλων. Και δεν είναι μόνο αυτά τα ζητήματα… Πολλοί είναι εκείνοι οι εκκλησιαστικοί και θεολογικοί παρατηρητές που πιστεύουν ότι η Μεγάλη και Αγία Σύνοδος έπρεπε να δείξει περισσότερο θάρρος και περισσότερη τόλμη στα ζητήματα αυτά. 

 

 

Τώρα σε ό,τι αφορά τις κατευθύνσεις στις οποίες θα κινηθούν οι αλλαγές στα θέματα που αφορούν τον ορθόδοξο γάμο (τις θετικές του προϋποθέσεις και αρνητικά του κωλύματα), αυτές προκύπτουν μέσα από το κείμενο αυτό που υπεγράφη ομόφωνα στο Σαμπεζί στις αρχές του έτους: 

 

♦ Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί ότι ο θεσμός της οικογένειας βρίσκεται σήμερα υπό απειλή… 

 

♦ Θεωρεί τον γάμο ως τον αρχαιότερο θεσμό θείου δικαίου… πνευματικής επικοινωνίας του ζευγαριού και δυνατότητας εξασφαλίσεως της συνέχειας της ζωής του ανθρώπινου γένους.

 

♦ Πιστεύει ότι η διά του γάμου δημιουργούμενη κοινωνία δεν λειτουργεί μόνο ως συμβατική φυσική σχέση, αλλά και ως μία ουσιαστική και δημιουργική πνευματική δύναμη μέσα από τον θεσμό της οικογένειας.

 

♦Αντιμετωπίζει με αυστηρότητα και ευαισθησία τόσο τις θετικές προϋποθέσεις (διαφορά φύλου, νόμιμη ηλικία κ.ά.) όσο και τις αρνητικές (συγγένεια εξ αίματος, εξ αγχιστείας, πνευματική συγγένεια, υπάρχων γάμος, ετεροθρησκεία κ.ά.) για να επιτρέπεται γάμος.

 

♦ Διαπιστώνει ότι η ασκούμενη στον σύγχρονο κόσμο πίεση για την αναγνώριση νέων μορφών συμβίωσης αποτελεί πραγματική απειλή για τους ορθόδοξους χριστιανούς. 

 

♦ Ανησυχεί βαθιά για την υπάρχουσα κρίση του γάμου και της οικογένειας όχι μόνο λόγω των αρνητικών συνεπειών στη δομή της κοινωνίας, αλλά και λόγω της απειλής των ειδικότερων σχέσεων μέσα στην παραδοσιακή οικογένεια. 

 

♦ Θεωρεί ότι ο πολιτικός γάμος είναι μια πράξη συμβιώσεως που κυρώνεται από το κράτος και δεν έχει καμία σχέση με το μυστήριο του γάμου. 

 

♦ Δεν αποδέχεται για τα μέλη της σύμφωνα συμβιώσεως του αυτού φύλου καθώς και οποιαδήποτε άλλη μορφή συμβιώσεως για τα μέλη έξω από τον γάμο. 

 

♦ Καταβάλλει κάθε δυνατή ποιμαντική προσπάθεια, ώστε τα παρεκκλίνοντα μέλη της σε τέτοιες μορφές συμβίωσης να μπορέσουν να κατανοήσουν την πραγματική έννοια της μετάνοιας και της αγάπης της Εκκλησίας. 

 

♦ Διαπιστώνει ότι οι βαρύτατες συνέπειες της κρίσης εκφράζονται μέσω της επικίνδυνης αύξησης του αριθμού των διαζυγίων, των αμβλώσεων και πολλών άλλων εσωτερικών προβλημάτων στην οικογενειακή ζωή. 

Σχετικά με τα κωλύματα γάμου λόγω συγγένειας εξ αίματος, εξ αγχιστείας, από υιοθεσία καθώς και πνευματικές συγγένειες, ισχύει ό,τι προβλέπεται από τους ιερούς κανόνες.

 

♦ Κωλύματα επίσης συνιστούν όταν στον γάμο υπάρχει διάσταση (δεν υπάρχει διαζύγιο), δεν υπάρχει ακύρωση, καθώς επίσης υπάρχει κώλυμα αν προϋπάρχει τρίτος γάμος. Επίσης από τη Σύνοδο προβλέπεται κατηγορηματική καταδίκη της διγαμίας καθώς και του τέταρτου γάμου.

 

♦ Η ιερωσύνη αποτελεί κώλυμα για τη σύναψη του γάμου. Σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, υπάρχει κώλυμα για την ιερολόγηση του γάμου μετά τη μοναχική κουρά ή μετά τη χειροτονία. 

Για τους μεικτούς γάμους, δηλαδή μεταξύ ορθοδόξων και μη χριστιανών, θεωρείται ότι: 

 

♦ Δεν επιτρέπεται ο γάμος ορθοδόξων με ετερόδοξους, εκτός από την περίπτωση κατά την οποία υπάρχει ρητός όρος μεταξύ του ζευγαριού ότι τα παιδιά τους θα βαπτισθούν ορθόδοξα.

 

♦ Δεν επιτρέπεται απολύτως ο γάμος μεταξύ ορθοδόξων με μη χριστιανούς.