Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη συνταγή της επιτυχίας και όμως δεν την εκμεταλλεύονται. Υπάρχουν και κάποιοι που τα καταφέρνουν. Ποιος έμαθε στον Jack Daniels να φτιάχνει ουίσκι;

 

 

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη συνταγή της επιτυχίας και όμως δεν την εκμεταλλεύονται. Υπάρχουν και κάποιοι που τα καταφέρνουν. Ποιος έμαθε στον Jack Daniels να φτιάχνει ουίσκι;

Αμερικάνικος Νότος πριν από 150 χρόνια. Όχι ο Jack Daniels δεν καθόταν σε μια καρέκλα να ρίχνει φελλούς σε βαρέλια μέχρι να ετοιμαστεί το ουίσκι. Ο άνθρωπος που δημιούργησε έναν κολοσσό έμαθε τη συνταγή από κάποιον άλλον.

Για την ακρίβεια από έναν μαύρο σκλάβο, η ζωή του οποίου στον αμερικάνικο Νότο, δεν άξιζε περισσότερο από τη ζωή ενός κουναβιού. Και όμως αυτός ο σκλάβος έμαθε στον Jack Daniels πώς να φτιάχνει ένα από τα διασημότερα και εμπορικότερα ουίσκι του κόσμου.

Μέχρι σήμερα οι μύθοι για το πώς ο νεαρός Jack, έμαθε να φτιάχνει ουίσκι, ήταν πολλοί. Εκείνος που είχε επικρατήσει και τον συζητάνε ακόμη στο Νότο, είναι πως έμαθε από έναν ιερέα τον Dan Cell, τον οποίο ο νεαρός Jack, της οικογένειας Daniel βοηθούσε να φτιάχνει και να διυλίζει οινοπνευματώδη στο πίσω μέρος της εκκλησίας του, σε μια αποθήκη που είχε μετατρέψει σε αποστακτήριο.

Όμως τα πράγματα για τον νεαρό από το Τενεσί, τα αδέλφια του οποίου πολεμούσαν στο μέτωπο με τους Βόρειους, ενάντια στην απελευθέρωση των μαύρων σκλάβων, έγιναν λίγο διαφορετικά.

Στη φάρμα της οικογένειας στο Τενεσί, ο μικροσκοπικός Jack, με μπόι μόλις 1.57 και ασθενικό κορμί, επέβλεπε τους μαύρους σκλάβους που εργάζονταν εκεί. Ήταν πανέξυπνος και πάντα χρησιμοποιούσε την πειθώ αντί το μαστίγιο όπως έκαναν οι άλλοι Νότιοι συμπατριώτες του.

Ο Jack, γνώρισε και έγινε φίλος με έναν μαύρο σκλάβο τον Nearis Green. Εκείνος του έμαθε κάποια απλά μυστικά για το ουίσκι. Για το γλυκό ουίσκι του νότου, το μπέρμπον. Ο Jack, δεν χριαζόταν περισσότερα. Άρχιζε να το αποστάζει με βάση τη μυστική συνταγή του Green.

Η επιτυχία ήταν ανέλπιστη. Ο κοντούλης Daniel, πωλούσε παράνομα το ουίσκι του ακόμη και στους εχθρούς του Νότου, τους Βόρειους. Το 1865 οι δουλειές «άνοιξαν» ακόμη περισσότερο και ο Jack δημιούργησε επίσημα και νόμιμα δικό του αποστακτήριο. Εκεί προσέλαβε όχι σαν σκλάβους αλλά σαν εργαζόμενους, τους δυο γιους του Nearis Green.

Ο Jack ένιωθε πάντα τεράστια υποχρέωση απέναντι στον Green. Σε όλες τις φωτογραφίες στέκεται δίπλα του κάτι που για τα ήθη του Νότου, ένας αφέντης να στέκεται δίπλα σε έναν μαύρο σκλάβο και να φωτογραφίζεται, θα μπορούσε αν μη τι άλλο να είναι σκανδαλώδες έως και εγκληματικό.

Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια όλοι είχαν αποσιωπήσει τη συμβολή του Green στη δημιουργία του μπέρμπον και όλοι έλεγαν την ιστορία με τον πάστορα. Μάλιστα κάποιοι ιστορικοί λένε ότι η μυστική συνταγή και η γλυκύτητα του ουίσκι Jack Daniels, δεν έχει να κάνει με τις Αγγλοσαξωνικές ή γερμανικές μεθόδους απόσταξης, αλλά με Αφρικανικές μεθόδους.

Φήμες λένε ότι ο Green πρότεινε στον Jack να χρησιμοποιεί σφένδαμο σε πολλές στρώσεις μέσα στα βαρέλια κατά τη διαδικασία της ζύμωσης, κάτι που κάνουν πολλές φυλές της Αφρικής. Αυτό είναι που δίνει και την ιδιαίτερη γεύση.

Μέχρι το θάνατο του από…κλωτσιά σε χρηματοκιβώτιο, ο Jack, είχε πάντα στη δούλεψη του ένα μέλος της οοικογένειας Green. (Ένα πρωί, έπρεπε να πάρει κάποια αρχεία από το χρηματοκιβώτιο του, αλλά δεν θυμόταν τον συνδυασμό. Τον γνώριζε μόνο η γραμματέας του. Εκνευρισμένος, το κλώτσησε με όλη του τη δύναμη και τραυμάτισε το πόδι του. Δεν το περιέθαλψε και κούτσαινε για μέρες. Η πληγή μολύνθηκε, κακοφόρμησε και τελικά έπαθε γάγγραινα το 1911)