Στόχος είναι, όπως το βλέπει η κυβέρνηση, η συμμαχία αυτή να θέτει την προοδευτική ατζέντα για μια κοινωνική Ευρώπη με στόχο την εξάλειψη των ανισοτήτων και του δημοκρατικού ελλείμματος που παρουσιάζει σήμερα.

 

Την ίδια ώρα θέτει το πρόταγμα της συμμαχίας των προοδευτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων που περνά μέσα από τη μεγαλύτερη σύσφιξη σχέσεων με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στη βάση της εκτίμησης ότι αυτή, στις διάφορες εκφάνσεις της στην Ευρώπη, συνειδητοποιεί πλέον τις ζημιές από τησυμπόρευση με τις νεοφιλελεύθερες και δεξιές πολιτικές δυνάμεις.

 

Η ανάγκη για συμμαχίες, τόσο σε γεωγραφικό επίπεδο όσο και σε πολιτικό, όπως είπε χθες ο Τσίπρας, φαίνεται ότι μπαίνει επιτακτικά για την κυβέρνηση εξαιτίας της ασάφειας και της αβεβαιότητας σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο που εκτιμά ότι προκύπτει μετά το δημοψήφισμα. 

 

Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι η συγκυρία δίνει τη δυνατότητα να διαμορφωθούν πιο «σφιχτές» συμμαχίες, οι οποίες θα κληθούν να υπερασπιστούν την επιβίωσή τους μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα συγκροτώντας το αντίπαλο δέος απέναντι στον Βορρά, την ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη Δεξιά, πριν αυτή προλάβει «να σφίξει τα λουριά». Εκτιμάται, με άλλα λόγια, ότι οι παραπάνω συμμαχίες μπορούν να προστατέψουν καλύτερα τη χώρα από τους όποιους πολιτικούς και οικονομικούς κραδασμούς.

 

Ο προβληματισμός τού τι θα συμβεί αν αφεθεί ο καθένας μόνος του να διαπραγματεύεται καλύτερους όρους με τη Γερμανία (από την οποία η κυβέρνηση σπεύδει να πάρει αποστάσεις καταλογίζοντάς της, «φωτογραφικά» και όχι ευθέως, ευθύνες για το Brexit) στην Ε.Ε. των 27 αντανακλάται μεταξύ άλλων στη δήλωση του πρωθυπουργού χθες μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου των 27: «Βρισκόμαστε μπροστά σε δύο δρόμους: είτε να συνεχίσουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ο καθένας να αποφασίζει για τον εαυτό του και όλοι μαζί, βέβαια, για την εύρυθμη λειτουργία των τραπεζών – αλλά δεν ψηφίζουν οι τράπεζες στα δημοψηφίσματα, ψηφίζουν οι πολίτες – είτε να αποφασίσουμε τη δημιουργία μιας καλύτερης Ευρώπης, πιο δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης».

 

Τα παραπάνω άλλωστε κουμπώνουν και με τις πληροφορίες για το πού εντοπίζονται καταρχάς οι ανησυχίες της κυβέρνησης μέχρι στιγμής:

 

– Πρωταρχικός φόβος είναι η ανησυχία για την οικονομική αστάθεια και πώς αυτή θα επιδράσει στην ελληνική οικονομία σε μια στιγμή που έχει τεθεί η προτεραιότητα της προσέλκυσης επενδύσεων και της ανάπτυξης. Για παράδειγμα, υπάρχει η ανησυχία σχετικά με την προσέλκυση επενδύσεων σε μια στιγμή που εκτιμάται ότι οι επενδυτές θα προτιμήσουν να κρατήσουν στάση αναμονής, ενώ φόβος υπάρχει μήπως μπουν στον πάγο και ευρωπαϊκά επενδυτικά κονδύλια και προγράμματα. Τις σχετικές ανησυχίες του οικονομικού επιτελείου μετέφερε στην «κεκλεισμένων των θυρών» συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, εκτίμησε ότι μετά το Brexit «θα έχουμε ζημιά», διότι «χαλάει λίγο το αφήγημα της αξιολόγησης, της ρύθμισης του χρέους» κ.λπ. Επίσης, ο ίδιος φέρεται να μετέφερε έναν προβληματισμό ότι το Grexit θα συνεχίσει να μπαίνει από ορισμένους συντηρητικούς κύκλους. Πάντως ο ίδιος μιλώντας σε δημοσιογράφους έξω από τον χώρο της κλειστής συνεδρίασης δεν επιβεβαίωσε ότι έκανε αυτήν την αναφορά, αντιθέτως σημείωσε ότι «δεν μπαίνει θέμα Grexit», αλλά «μπαίνει ξεκάθαρο θέμα αμφισβήτησης των ευρωπαϊκών θεσμών».

 

– Επιπρόσθετα υπάρχει η ανησυχία της ενίσχυσης των τάσεων κατακερματισμού σε μια Ε.Ε. πολλών ταχυτήτων, με τους μικρούς και αδύναμους της ευρωπαϊκής περιφέρειας να τελούν υπό το μαστίγιο του κλαμπ του Βορρά, και μάλιστα χωρίς καρότο.

 

– Αδυναμία να προβλέψει πώς το Brexit θα επηρεάσει τη δεύτερη αξιολόγηση έδειχνε το Μαξίμου κατά τα πρώτα εικοσιτετράωρα μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Μέχρι που ήρθαν τα κακά μαντάτα από επώνυμους κι «ανώνυμους» αξιωματούχους των ευρωπαϊκών θεσμών που διεμήνυαν, στην αρχή της εβδομάδας, ότι την κυβέρνηση δεν την παίρνει για πολλά-πολλά, διότι είναι ήδη προστατευμένη από τους κραδασμούς στις αγορές (η «πιο προστατευμένη χώρα του Νότου»), επειδή βρίσκεται σε μνημόνιο, το οποίο ωστόσο πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα και δεν παίρνει «προσαρμογές» (κοινώς «χαλάρωση»). Μάλιστα, υπήρξαν και αναφορές σύμφωνα με τις οποίες το πακέτο με τα προαπαιτούμενα για τη δόση των 2,8 δισ. μπορεί να έρθει νωρίτερα, τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, και όχι να περιμένουμε ώς τον Σεπτέμβριο. 

 

Το ερώτημα είναι αν οι παραπάνω προειδοποιήσεις μαρτυρούν προαποφασισμένη σκλήρυνση στο ελληνικό πρόγραμμα ή είναι μια καταρχάς επίδειξη πυγμής προκειμένου να κοπούν μαχαίρι οι προσδοκίες της κυβέρνησης τουλάχιστον για μια πιο ελαστική στάση απέναντι στα εργασιακά, τον μεγάλο βραχνά της β’ αξιολόγησης.

 

Πάντως, όσον αφορά τη δεύτερη αξιολόγηση, επικεντρώνουν και στο Δημόσιο – η ατζέντα, όπως την παρουσιάζουν, έχεις ως βασικούς άξονες την απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων, τις μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο και τη Δικαιοσύνη.