Στην αρχή οι διεθνείς αναλυταράδες και… αναλυτήριοι, απολύτως εναρμονισμένοι με το πνεύμα των διεθνών γκάνγκστερ και κερδοσκόπων της οικονομίας, μας αποκάλεσαν «Ισλανδία του Αιγαίου» και… Ντουμπάι. Κινδυνολόγησαν γράφοντας ότι η Ε.Ε. δεν αποκλείεται να πυροδοτήσει ακόμη και πολιτική κρίση, προκειμένου η χώρα μας να συμμορφωθεί στις υποδείξεις των Ευρωπαίων περί λήψης σκληρότατων μέτρων «α λα Λετονία» για τα άθλια δημοσιονομικά μας. Θεώρησαν επίσης ότι το επόμενο βήμα θα είναι η επιβολή κυρώσεων που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στο κατώφλι του ΔΝΤ. Εκβίασαν στον έσχατο βαθμό λέγοντας ότι, εάν οι Ευρωπαίοι βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα να διατηρήσουν την ακεραιότητα του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ή την ακεραιότητα της Ελλάδας, μάλλον θα επιλέξουν το πρώτο. Και όλα τούτα γράφτηκαν και ειπώθηκαν με τη σύμπνοια, αν όχι τη βοήθεια, και κάποιων Ελληναράδων, οι οποίοι όχι μόνο έχουν πρόσβαση στα δημοσιογραφικά όργανα των κερδοσκόπων, αλλά και πάντα προμοτάρουν την ισοπέδωση κάθε έννοιας εργασιακού, ασφαλιστικού και κοινωνικού δικαιώματος.

Στην αρχή οι διεθνείς αναλυταράδες και… αναλυτήριοι, απολύτως εναρμονισμένοι με το πνεύμα των διεθνών γκάνγκστερ και κερδοσκόπων της οικονομίας, μας αποκάλεσαν «Ισλανδία του Αιγαίου» και… Ντουμπάι. Κινδυνολόγησαν γράφοντας ότι η Ε.Ε. δεν αποκλείεται να πυροδοτήσει ακόμη και πολιτική κρίση, προκειμένου η χώρα μας να συμμορφωθεί στις υποδείξεις των Ευρωπαίων περί λήψης σκληρότατων μέτρων «α λα Λετονία» για τα άθλια δημοσιονομικά μας. Θεώρησαν επίσης ότι το επόμενο βήμα θα είναι η επιβολή κυρώσεων που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στο κατώφλι του ΔΝΤ.

Εκβίασαν στον έσχατο βαθμό λέγοντας ότι, εάν οι Ευρωπαίοι βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα να διατηρήσουν την ακεραιότητα του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ή την ακεραιότητα της Ελλάδας, μάλλον θα επιλέξουν το πρώτο. Και όλα τούτα γράφτηκαν και ειπώθηκαν με τη σύμπνοια, αν όχι τη βοήθεια, και κάποιων Ελληναράδων, οι οποίοι όχι μόνο έχουν πρόσβαση στα δημοσιογραφικά όργανα των κερδοσκόπων, αλλά και πάντα προμοτάρουν την ισοπέδωση κάθε έννοιας εργασιακού, ασφαλιστικού και κοινωνικού δικαιώματος.

Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, προκειμένου να άρει τη δυσπιστία των διεθνών… «τσιρακίων», έσπευσε να δεσμευτεί για σκληρά μέτρα συμμαζέματος του ελληνικού μαγαζιού, μήπως και σταματήσουν οι Κασσάνδρες να μας περιγράφουν ως ένα μαγαζί εντελώς φαλιρισμένο.

Μέχρι και ο πρωθυπουργός μπήκε στη διαδικασία να κονταροχτυπηθεί με τους επίσημους Ευρωπαίους ύστερα από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τα ελληνικά ομόλογα λέγοντας ότι δεν μπορούν οι Αλμούνια και Γιούνκερ να παίζουν με την υπόληψη της χώρας εφ’ όσον επί χρόνια τα ευρωπαϊκά όργανα δέχονταν ψευδή στοιχεία χωρίς να τραβήξουν κανένα αυτί.

Το αποτέλεσμα ήταν κάπως να γλυκάνουν οι εν λόγω ευρωκράτες λέγοντας ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει κίνδυνο πτώχευσης, αλλά και ότι, ακόμη κι αν βρεθεί στα πολύ δύσκολα, θα στηριχθεί από την Ε.Ε. Ωστόσο οι «παραινέσεις» των ευρωκρατών, οι οποίες δέον να διαβαστούν και ως δεσμεύσεις του Παπακωνσταντίνου, είναι σαφείς υπό την απειλή της έλευσης του ΔΝΤ για τον προγραμματισμένο ετήσιο έλεγχο:

* Αναθεώρηση του προϋπολογισμού μέσα στο 2010.

* Νομοσχέδιο για φορολογικές μεταρρυθμίσεις.

* Περαιτέρω περιορισμός των δημοσίων δαπανών.

* Σύντομος και με προδιαγεγραμμένες τις αλλαγές «διάλογος» για το ασφαλιστικό.

* Αναδιοργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών – με κατάληξη τη μείωση του κόστους λειτουργίας τους.

Όπως και να το δει κανείς, το μεγάλο πακέτο έρχεται. Και οι μάχες των κυβερνητικών μάλλον αποσκοπούν στη διάσωση της δικής τους πολιτικής αξιοπιστίας παρά στην ομαλότερη προσαρμογή στα ευρωστάνταρ. Όσο για την παραγωγική αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, την αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης, την αναπτυξιακή διέξοδο από την κρίση και όλα τα άλλα ωραία και εύηχα – αλλά απολύτως απαραίτητα – ας μην γίνεται λόγος προς το παρόν. Είναι πολύ όμορφα για να γίνουν πράξη. Προέχει ο πέλεκυς, που θα είναι ιδιαίτερα βαρύς…