Από τη Δύση… στην Ανατολή μετατοπίστηκε το ενδιαφέρον της κυ­βέρνησης τις τελευταίες ημέρες, λόγω της επίσημης επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Κίνα προς άγραν επενδύσεων και αναβάθμιση των ελληνοκινεζικών σχέσεων. Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε χθες, ενώ σήμερα αναμένεται αναχώρηση του πρωθυπουργού για τη Βαρσοβία, για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (8-9 Ιουλίου).

Το Μαξίμου έκανε μια παύση ολίγων ημε­ρών στην αποτίμηση των συνεπειών του Brexit στην ελληνική οικονομία και στην επιτροπεία επί του ελληνικού προγράμ­ματος αναζητώντας «επικερδείς» συμφωνίες που να μπορούν να στηρίξουν την πορεία προς την ανά­καμψη και την ανάπτυξη, ή έστω το αφήγημα περί αυτήν.

Πειραιάς… made in Cosco

Στις συμφωνίες που υπογράφηκαν εξέχουσα θέση καταλαμβάνει προφανώς αυτή γύρω από το επενδυτικό σχέδιο για το λιμάνι του Πειραιά που παρουσίασε η Cosco, συνολικού ύψους 500-600 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για ένα μεγαλεπήβολο «λί­φτινγκ» του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, προκειμένου να μετατραπεί σε εμπορικό διαμετακομιστικό κέντρο για τα κινεζικά προϊόντα με κατεύθυνση την Κεντρική Ευρώπη. Περιλαμβάνει την επέκταση του λιμένα κρουαζιέρας προκειμένου να είναι σε θέση να υποδεχτεί τα μεγαλύτερα κρουαζιερόπλοια διεθνώς, κτήριο υποδοχής τουριστών (για έως και 10.000 τουρίστες), αναβάθμιση των υποδομών του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων με επέκταση του Προβλήτα 1 για την αύξηση της χωρητικότητας (στόχος η διακίνηση πάνω από 7 εκατ. κοντέινερς), δημιουργία τερματικού σταθ­μού οχημάτων με διώροφο πάρκινγκ και, τέλος, επένδυση στις υποδομές της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει πλοία με τη μεγαλύτερη δυνατή χωρητικότητα.

Όλο αυτό το επενδυτικό σχέδιο, που η κυβέρνη­ση αναμένει ότι θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα συμπαρασύρει και άλλες μεγάλες επενδύσεις και εν τέλει θα συμβάλει στους δείκτες της ανάπτυξης, περιλαμβάνει αυστηρούς όρους από την πλευρά του κινεζικού κολοσσού. Αυτό διαφάνηκε και από την επεισοδιακή κύρωση στη Βουλή της σύμβασης παραχώρησης την περασμένη εβδομάδα, λίγες ώρες πριν ο πρωθυπουργός αναχωρήσει για Πεκίνο – λέγεται μάλιστα πως του είχε διαμηνυθεί ότι χωρίς την κύρωση δεν υφίσταται λόγος για το ταξίδι.

Επιπλέον, ο πρόεδρος της Cosco Χου Λιρόγκ δεν δίστασε να προβεί ευθέως σε υποδείξεις για τα εργασιακά προς την ελληνική κυβέρνηση κατά τη συ­νάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα: αν και είπε ότι η Cosco θα κάνει ό,τι μπορεί για να συμμορφωθεί προς την ελληνική νομοθεσία, ζήτησε από την κυ­βέρνηση «ευνοϊκό περιβάλλον» και ειδικά ως προς τα εργασιακά, ενώ είπε ότι δεν θα πρέπει να γίνονται πολλές απεργίες. Κάτι που ο πρωθυπουργός ξεπέρασε με την αμήχανη δήλωση ότι «οι απεργίες είναι μια φυσική εξέλιξη όταν οι εργαζόμενοι δεν είναι ικανοποιημένοι» και ότι «μαζί θα ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα».

Το ευρωπαϊκό μέτωπο

Πάντως, μετά την επιστροφή από τον «δρόμο του μεταξιού» (μετά τη Βαρσοβία, για την ακρί­βεια) την κυβέρνηση περιμένει η αναμέτρηση με τη σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται μετά το Brexit. Η κυβέρνηση ετοι­μάζεται, μέσα και από ζυμώσεις με τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, να σχεδιάσει μια πρόταση «προοδευτικής αντεπίθεσης» και να την παρουσι­άσει ως δική της συμβολή στις υπό διαμόρφωση συμμαχίες του Νότου και των προοδευτικών δυνά­μεων της Ευρώπης. Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς ανέφερε («Εφημερίδα των Συντακτών») ως αναγκαία προτάγματα μιας «συντεταγμένης αντε­πίθεσης των προοδευτικών δυνάμεων» τις ενιαίες κοινωνικές πολιτικές, την εμβάθυνση της δημο­κρατίας, περισσότερη διαφάνεια και περισσότερη δικαιοσύνη.

Βέβαια σε αυτές τις συμμαχίες ηγετικό ρόλο διεκδικούν από τη μία ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι και από την άλλη ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, χωρίς να λείπουν και τα ερωτή­ματα αν η προσπάθεια αυτή θα εξελιχθεί σε μια επι­χείρηση προσωπικής πολιτικής αναβάθμισης των δύο ηγετών απέναντι στη Γερμανία. Την ίδια ώρα ο Σόιμπλε επιχειρεί να ξεκόψει κάθε συζήτηση για μια μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συνθηκών και ζή­τησε προσήλωση στον ρεαλισμό.

Κόφτης και ιδιωτικοποιήσεις

Στο μεταξύ, μια γεύση από πρώτο χέρι για το πώς βλέπουν οι Ευρωπαίοι την υλοποίηση του ελληνικού προγράμματος στη μετά το Brexit εποχή θα έχει η κυβέρνηση διά του υπουργού Οικονομικών στο ΕυΓοςίουρ της 11ης Ιουλίου. Εκεί η Ελλάδα δεν είναι σε πρώτο πλάνο (προηγούνται οι Ιρλανδία – Πορτογαλία), ωστόσο θα εξεταστεί και η πορεία υλοποίησης του ελληνικού προγράμματος μετά την πρώτη αξιολόγηση και πριν από την εκταμίευση της δεύτερης δόσης των 2,8 δισ. και την εκκίνη­ση της δεύτερης αξιολόγησης. Από την προηγού­μενη εβδομάδα έχει διαμηνυθεί από παράγοντες όπως ο Κοστέλο και ο Ντάισελμπλουμ πως το πρό­γραμμα δεν χαλαρώνει, διότι εξάλλου η χώρα είναι προστατευμένη από το μνημόνιο, το οποίο καλύ­πτει τις δανειακές της ανάγκες και την προστατεύει από τους κλυδωνισμούς των αγορών.

Επομένως, δεν αναμένεται να χαλαρώσει η πί­εση για τα προαπαιτούμενα της δεύτερης δόσης και της επόμενης (δεύτερης αξιολόγησης), πολλώ δε μάλλον καθώς υπάρχει η πρόσθετη πίεση αυτή η αξιολόγηση να κλείσει γρήγορα, κάτι στο οποίο αναφέρθηκε χθες ο εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν Αλεξάντερ Βιντερστάιν.

Μάλιστα, όπως προκύπτει από το τεχνικό μνη­μόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση συμπληρωμα­τικά ως προς το επικαιροποιημένο μνημόνιο, στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων προβλέπεται η μεταφορά στο Υπερταμείο ακόμη και του ΑΔΜΗΕ, για τον οποίο η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να φέ­ρει ένα σχέδιο εναλλακτικό της πώλησης. Ειδικότε­ρα, στο Υπερταμείο μέχρι τον Σεπτέμβριο πρέπει να μεταφερθεί η συμμετοχή του Δημοσίου σε οκτώ κρατικές εταιρείες: συγκεκριμένα στις ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, Κτηριακές Υποδομές Α.Ε., ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ και ΕΑΒ. Υπενθυμίζεται πως οι πρώτες κρατικές εταιρείες για τις οποίες προβλέπε­ται άμεση μεταφορά στο Υπερταμείο είναι οι ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ και ΕΛΤΑ.

Στο μεταξύ, από το τεχνικό μνημόνιο έρχονται στο φως και οι λεπτομέρειες ενεργοποίησης του δημοσιονομικού «κόφτη»: μέτρα προσαρμογής λαμβάνονται από δημοσιονομική απόκλιση 0,26% και άνω, με το βάρος να πέφτει σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Ειδικότερα, αν και εφόσον ενεργο­ποιηθεί ο κόφτης, οι περικοπές δαπανών του Δη­μοσίου θα προέλθουν κατά 45% από τους μισθούς και κατά 15% από συντάξεις καθώς επίσης και από καταναλωτικές δαπάνες (19,3%).