Επιμέλεια: Κώστας Θ. Καλφόπουλος

Πρόλογος: Άγγελος Τσιριμώκος 

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελ.: 196

 

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Μαρή (1916-1979), οι εκδόσεις Πατάκη παρουσιάζουν ένα πρωτότυπο βιβλίο και συλλογικό έργο προς τιμήν του «πατριάρχη της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας».  Στο βιβλίο συγκεντρώνονται 18 κείμενα και άρθρα, ειδικά γραμμένα για την επέτειο από λογοτέχνες, δημοσιογράφους και μελετητές, οι οποίοι προσεγγίζουν το πολυσχιδές έργο του Γιάννη Μαρή, σκιαγραφούν την προσωπικότητά του, αλλά και αναδεικνύουν την «εποχή» κατά την οποία η δημοσιογραφική και συγγραφική του δραστηριότητα υπήρξε καταλυτική. 

 

Η εγκυκλοπαίδεια του Μάγκα 

 

Εκδόσεις: Καστανιώτης

Σελ.: 336

Μετά τη Μεταπολίτευση, και κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, εγκαθίσταται στην ελληνική κοινωνία ένας τύπος ανθρώπου που δίνει με  τον ιδιαίτερο νεοελληνικό τρόπο αυτή την παράσταση του «κερδίζω, άρα αξίζω», στον αντίποδα εκείνων που θεωρούν το κέρδος απόρροια της αξιοσύνης. Το φαινόμενο είναι μαζικό. Η μαζική υιοθέτηση της μαγκιάς αναγορεύει την ίδια σε στοιχείο ταυτότητας, ισότιμο οιονεί με την εθνικότητα και το θρήσκευμα. Η σύγχρονη επανοικειοποίησή της, ως εθνικού πλέον σημείου αυτοαναφοράς, τυγχάνει ειδικής ασυλίας. 

 

 

 

Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης

Σελ.:  188

Ο κόσμος των πενήτων, των φτωχών και κατατρεγμένων, των αδύναμων και ευάλωτων ανθρώπων, είναι ο κόσμος του Παπαδιαμάντη. Ο αλάλητος στεναγμός τους αντηχεί μέσα στα διηγήματά του. Οι καημοί τους δεν έχουν μόνο κοινωνικά αίτια και γι’ αυτό είναι χωρίς τελειωμό. Από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη απουσιάζει η δράση, τα εξωτερικά μεγάλα γεγονότα, η περιπέτεια. Μεγαλώνουν ασύμμετρα όπως το δέντρο, χωρίς αυστηρό σχέδιο, χωρίς ανέλιξη συχνά, και τελειώνουν αθόρυβα. 

 

 

Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης

Εκδόσεις: Ίκαρος

Σελ.: 172

Το βιβλίο ξεκινά με ένα σεισμό, ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός ανώνυμου εννιάχρονου αγοριού που ζει σε ένα μεσοαστικό συγκρότημα κατοικιών στο Maipu, της Χιλής. Η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στον συγγραφέα και τον πρωταγωνιστή, το παρελθόν και το παρόν, προβάλλοντας με μελαγχολία και οργή την ιστορία ενός έθνους, και μιας γενιάς -που όπως λέει ο συγγραφέας έμαθε να διαβάζει και να γράφει ενόσω οι γονείς τους έγιναν συνεργοί ή θύματα της δικτατορίας…

 

 

 

Μετάφραση: Μαρία Σπυριδοπούλου

Εκδόσεις: Άγρα 

Σελ.: 80

Σε τί άραγε χρησιμεύει να διαβάσεις την «Οδύσσεια» ή ένα ποίημα της Σαπφούς; Σε τι άραγε χρησιμεύει να μελετήσεις λατινικά και αρχαία ελληνικά; Σε τι άραγε χρησιμεύει να ακούσεις Μότσαρτ, να επισκεφτείς τον Παρθενώνα, να δεις το ηλιοβασίλεμα από τον υπέροχο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο; Σ’ αυτές τις παράλογες ερωτήσεις είχε ήδη απαντήσει εξαίρετα ο Αριστοτέλης στο έργο του «Μετά τα φυσικά». Σε όποιον τον ρωτούσε σε τι χρησιμεύει η φιλοσοφία, απαντούσε ότι η φιλοσοφία «δεν χρησιμεύει», διότι δεν  «κάνει εκδούλευση».

 

 

 

Γιώργος Προβόπουλος – Jean Quatremer

 – Χρήστος Χωμενίδης  

Πρόλογος -Συντονισμός:  Ευάγγελος Βενιζέλος

Εκδόσεις: Ποικίλη Στοά 

Σελ.: 134

«Το “ελληνικό πρόβλημα” δεν είναι η σωρευτική ύφεση, η ανεργία και οι νέες μορφές φτώχειας, δεν είναι η οπισθοχώρηση των τελευταίων δεκατεσσάρων μηνών, το τρίτο μνημόνιο και η επιστροφή σε ύφεση, δεν είναι η απουσία επενδύσεων και η αβεβαιότητα ως προς τη δυνατότητα επανέναρξης της πραγματικής οικονομίας, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, που ξεπερνά ακόμα και το κλίμα κοινωνικής και οικονομικής απαισιοδοξίας. Είναι η απώλεια βαθμών εθνικής ισχύος. Είναι η αδυναμία πολιτικής και κοινωνικής συνεννόησης. Είναι, αν θέλουμε να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο, ένα ζήτημα συλλογικής αυτοσυνειδησίας της ελληνικής κοινωνίας».

 

Ζιγκμαρίνγκεν                        

 

                       

Μετάφραση:  Μαρίζα Ντεκάστρο

Εκδόσεις: Πόλις

Σελ.: 315

Τον Σεπτέμβριο του 1944, στο Ζιγκμαρίνγκεν, μια μικρή γωνιά της Γερμανίας που δεν είχε πληγεί ώς τότε από τον πόλεμο, κάνει ξαφνικά την εμφάνισή του το πιο σκοτεινό κομμάτι της Γαλλίας: η κυβέρνηση δωσίλογων του Βισύ με τον στρατάρχη Πεταίν, τον Λαβάλ, τους υπουργούς τους, ένα τσούρμο πολιτοφύλακες και δύο χιλιάδες Γάλλους πολίτες οι οποίοι τους ακολούθησαν στη φυγή. Ανάμεσά τους και ο μεγάλος συγγραφέας, αλλά φανατικός αντισημίτης, Σελίν.  Τη ζωή τους την παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια του Γιούλιους Στάιν, του Γερμανού αρχιοικονόμου της επιφανούς οικογένειας. 

 

                                                               

 Εισαγωγή – Μετάφραση :

 Αλεξάνδρα Ιωαννίδου                                         

Παράρτημα:  Τζωρτζ  Όργουελ 

Ο Ληρ, ο Τολστόι και ο Τρελός                                                                    

 Εκδόσεις: Ποικίλη Στοά                                                             

 Σελ.: 192

Η εξίσωση μοιάζει απλή: πάντα όταν μια λογοτεχνική αυθεντία λοιδορείται από μια άλλη έχουμε ένα λογοτεχνικό γεγονός. Το κείμενο του Τολστόι «Για τον Σαίξπηρ και το δράμα» δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο που αμφισβητούσε τον Άγγλο βάρδο, θεωρείται όμως από τα σπουδαιότερα. Πριν από τον Τολστόι, τον Σαίξπηρ είχαν επικρίνει αυστηρότατα και άλλοι. Ανάμεσά τους ο Αλεξάντερ Πόουπ το 1725: «[…] πρέπει να αποδεχτεί κανείς πως, παρά τα μεγάλα επιτεύγματά του, έχει σχεδόν εξίσου μεγάλα ελαττώματα και πως, όπως σίγουρα έγραψε καλύτερα, ίσως έγραψε και χειρότερα από οποιονδήποτε άλλο». Μερικά χρόνια αργότερα, το 1768, ο Βολταίρος περιέγραψε τον Σαίξπηρ ως «καλή αλλά απαίδευτη φύση: δεν έχει ούτε κανονικότητα ούτε τέχνη» και την τραγωδία του ως «χάος που φωτίζεται από εκατό αχτίδες φωτός». 

 

Εκδόσεις: ε 

Σελ.: 206

Πρώτα με την «Άρση απαγορευτικού» και λίγο αργότερα  με το «Απιστία μετά φόνου», ο Μάρκος Κρητικός έκανε αισθητή την παρουσία του στον χώρο του εγχώριου αστυνομικού μυθιστορήματος. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημά του. «Όταν η ζωή αποφασίσει να παίξει τα νιάτα σου σε δεύτερη εκτέλεση δεν μπορείς να της αρνηθείς ένα τέτοιο δώρο. Έτσι, μετά το χωρισμό μου με τη Μάρη, βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω ανάμεσα σε παλιούς συμμαθητές και γυναίκες της νύχτας να ξαναζώ τα νεανικά μου πάθη, έκδοτος σε καταχρήσεις και ηδονές. Ένας φόνος όμως αλλάζει τα δεδομένα και το δώρο γίνεται εφιάλτης…».

 

Η άμυνα του Λούζιν            

 

                                                                         

Μετάφραση – Επίμετρο: 

Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης    

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

 Σελ.: 342                                                                                                                       

O Λούζιν, εσωστρεφής και μελαγχολικός ως παιδί, στρέφεται στο σκάκι για να αποφύγει την πραγματικότητα. Μεγαλώνοντας, το πρωτοφανές ταλέντο του τον φέρνει στην κορυφή, αλλά το τίμημα είναι βαρύ. Το πάντοτε ικανό για λαμπρούς σκακιστικούς συνδυασμούς μυαλό του αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει το λαβύρινθο της ζωής και είναι αυτό που θα τον οδηγήσει στη συντριβή.

Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο.

 

 

 

Μετάφραση: Δότση Δήμητρα

 Εκδόσεις: Πατάκη

Σελ.: 436

«Η υπέροχη φίλη µου», το πρώτο βιβλίο της  «Τετραλογίας της Νάπολης», είναι η ιστορία της Έλενας και της Λίλα, µια ιστορία που ξεκινά τη δεκαετία του ’50 µε φόντο µια φτωχογειτονιά της Νάπολης. Η συγγραφέας καταδύεται στην περίπλοκη φύση της φιλίας των δύο κοριτσιών που από έφηβες γίνονται γυναίκες, ακολουθώντας βήµα – βήµα την εξέλιξη καθεµιάς ξεχωριστά, τον τρόπο που η µία επηρεάζει την άλλη, τα συναισθήµατα που ανά τις δεκαετίες τις βοηθούν να χτίσουν µια ουσιαστική, ακλόνητη σχέση.