Θέση υπέρ της απελευθέρωσης των απολύσεων και του δραστικού περιορισμού των απεργιακών κινητοποιήσεων, μέσω αυστηροποίησης του πλαισίου προκήρυξής τους παίρνει ο ΣΕΒ μέσω του εβδομαδιαίου δελτίου για την ελληνική οικονομία και ενώ η κυβέρνηση προετοιμάζεται για δύσκολη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για τα εργασιακά, στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης.

 

Συγκεκριμένα, ο ΣΕΒ τάσσεται υπέρ της διατήρησης του συστήματος διοικητικού καθορισμού του κατώτατου μισθού έως ότου η ανεργία πέσει κάτω από το 10%, συμπληρώνοντας, ωστόσο, ότι «πέραν της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (σ.σ. ΕΓΣΣΕ), το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων στη χώρα πρέπει με οριστικό τρόπο να ενταχθεί στη λογική ότι υπερισχύουν εκείνες οι συμβάσεις που είναι πλησιέστερα στο χώρο εργασίας στον οποίο αφορούν. Με άλλα λόγια οι επιχειρησιακές συμβάσεις πρέπει σε κάθε περίπτωση να κατισχύουν, καθεστώς που υφίσταται τώρα» και ζητά «εκλογίκευση» του συστήματος της «υποχρεωτικής διαιτησίας».

 

Για το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, ο ΣΕΒ σημειώνει ότι «οι  περιορισμοί που τίθενται δεν προστατεύουν τους εργαζόμενους παρά μόνο φαινομενικά και πολύ βραχυπρόθεσμα. Για να φθάσει μια επιχείρηση να εξετάζει περίπτωση ομαδικών απολύσεων, σημαίνει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά και προσπαθεί να περικόψει το ζημιογόνο κομμάτι της λειτουργίας της για να διασφαλίσει την επιβίωσή της με όποιες δραστηριότητες απομένουν», προσθέτοντας, μάλιστα, ότι «ούτε μία από τις εταιρείες, στις οποίες απαγορεύτηκε να διενεργήσουν ομαδικές απολύσεις, δεν επέζησε, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν και οι θέσεις εργασίας της απομένουσας δραστηριότητας, που ίσως να επιβίωνε». Υποστηρίζει, δε, ότι «σε κάθε περίπτωση, οι ομαδικές απολύσεις στο πλαίσιο διάσωσης, συγχώνευσης, αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων, επιβάλλεται να επισπεύδονται διαδικαστικά όλες αυτές είναι περιπτώσεις που δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν».

 

Τέλος, ζητείται «η απεργιακή νομοθεσία να εκλογικευτεί, ιδιαίτερα σε τομείς που παρέχουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ή που εξυπηρετούν το γενικό οικονομικό συμφέρον (εταιρείες που παρέχουν ηλεκτρισμό, ύδρευση, επικοινωνίες, αλλά και μεταφορές, υγεία κλπ). Οι απεργοί δεν μπορούν να κρατούν όμηρο την οικονομία ή να μην παρέχουν ελάχιστες ζωτικής σημασίας υπηρεσίες», και προστίθεται ότι «ο υπερβολικός αριθμός απεργιών σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία, συνιστά ανταγωνιστικό μειονέκτημα με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των δυναμικών εξωστρεφών επιχειρήσεων. Χρειάζεται νηφαλιότητα στην προκήρυξη απεργιών». Ο ΣΕΒ τάσσεται και υπέρ της «επανεξέτασης» των προνομίων των συνδικαλιστών και της διαδικασίας προκήρυξης απεργιών.