Του Θεολόγου Αλεξανδράτου

…τις πάτησε το τρένο. Κάθε πόλη που διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες καλλωπίζεται και θύματα των ανακαινίσεων πέφτουν πολλοί.

Του Θεολόγου Αλεξανδράτου

…τις πάτησε το τρένο. Κάθε πόλη που διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες καλλωπίζεται και θύματα των ανακαινίσεων πέφτουν πολλοί. Θυμάστε το καλοκαίρι του 2004 την Αθήνα; Ούτε αδέσποτα, ούτε επαίτες, ούτε παράνομοι μετανάστες υπήρχαν. Ως δια μαγείας είχαν εξαφανιστεί για να μην προσβληθούν οι υψηλοί επισκέπτες. Στο Ρίο, ενόψει 2016, χρειάζεται πολλή δουλειά για να μην βλέπον τα μάτια των «αθάνατων» εικόνες που δεν τους αρμόζουν.

Οι φαβέλλες θα μαντρωθούν από την στρατιωτική αστυνομία και όποιος ξεμυτίζει θα το μετανιώνει πικρά. Η Βραζιλία αναπτύσσεται οικονομικά και κρύβει κάτω από το χαλί το τεράστιο πρόβλημα με τις φτωχογειτονιές και τις παραγκουπόλεις.

Θύματα των αγώνων όμως θα πέσουν και οι ιέρειες του έρωτα (sic). Oι κοπέλες που πουλάνε το κορμί τους κάθε βράδι για μια χούφτα δολάρια, κινδυνεύουν να χάσουν το στέκι τους. Η Βίλα Μιμόζα είναι μια περιοχή της Βραζιλιάνικης μεγαλούπολης που αποτελεί το κέντρο του πληρωμένου σεξ. Στους δρόμους της κυκλοφορούν κούκλες με απίθανα σώματα τα οποία φροντίζουν να επιδεικνύουν φορώντας τα κλασσικά βραζιλιάνικα τάνγκα. Βγαίνουν βόλτα στους δρόμους προς άγρα πελατών και τους οδηγούν σε ημισκοτεινά, θλιβερά δωμάτια που μυρίζουν ένα μείγμα από ιδρώτα και φτηνό άρωμα.

Δίπλα στα «κλαμπ» υπάρχουν ψησταριές, μπαρ και όλα όσα μπορούν να ανθήσουν ως συνεπακόλουθα μιας γρήγορης, αγχωμένης απόλαυσης.

Η παραδοσιακή αυτή γειτονιά κινδυνεύει άμεσα με κατεδάφιση. Στα σχέδια της κυβέρνησης είναι η κατασκευή ενός σιδηροδρόμου που θα ενώνει το Ρϊο με την οικονομική πρωτεύουσα της χώρας, Σάο Πάουλο. Η απόσταση μεταξύ των δύο πόλεων είναι όση της Αθήνας με τη Θεσσαλονίκη και οι Βραζιλιάνοι θέλουν να φτιάξουν μια γραμμή που θα επιτρέπει στα τρένα να διανύουν τα 510 χιλιόμετρα σε περίπου 3 ώρες.

Το κακό είναι πως σύμφωνα με τα σχέδια, η γραμμή θα περνάει από τη Βίλα Μιμόζα. Αυτό σημαίνει ότι τα κορίτσια θα ξεσπιτωθούν πάλι. Στο Ρίο το πρόβλημα είναι παλιό. Από το 1980 έχουν γίνει προσπάθειες να περιοριστούν οι κοπέλες σε συγκεκριμένες γειτονιές και από το 1996 εκδιώχθηκαν από το (διαρκώς αναπτυσσόμενο οικονομικά) κέντρο προς τα άκρα της πόλης. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο γειτονιές, η Βίλα Μιμόζα και η Μάνγκε, όπου μπορεί ένας άντρας να πάει να κάνει γρήγορα και άκοπα την δουλειά του.

Στις περιοχές αυτές, χάρη στην πορνεία, αναπτύχθηκαν οικισμοί. Οι κοπέλες (και οι προστάτες τους) έφτιαξαν σπίτια για να εγκατασταθούν εκεί που πριν ήταν ξερότοποι και γύρω τους άνοιξαν εστιατόρια, μπαρ, κομμωτήρια, φούρνοι κλπ.

Τώρα ψάχνουν νέο μέρος προτού τις πατήσει το τρένο. Και πρέπει να το βρουν γρήγορα γιατί με τους Αγώνες και το Μουντιάλ του 2014 το Ρίο θα γεμίσει τουρίστες. Και όλοι αυτοί κάπου θα πρέπει αν περνάνε το βράδι τους. Αν και όσοι έχουν πάει στη Βραζιλία λένε πως δεν υπάρχει λόγος να πληρώσεις για κάτι που βρίσκεις τσάμπα και μάλιστα χωρίς πολύ κόπο…