Οι γιατροί στο Χαλέπι, είναι υπεράνθρωποι. Τι και αν σκάνε οι βόμβες δίπλα τους, εκείνοι συνεχίζουν, ακόμη και όταν το μωρό γεννηθεί νεκρό δεν τα παρατάνε…

 

Οι γιατροί στο Χαλέπι, είναι υπεράνθρωποι. Τι και αν σκάνε οι βόμβες δίπλα τους, εκείνοι συνεχίζουν, ακόμη και όταν το μωρό γεννηθεί νεκρό δεν τα παρατάνε…

Το βίντεο είναι σκληρό, άγριο, αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξο. Είναι τραβηγμένο μέσα σε ένα νοσοκομείο στο Χαλέπι. Οι γιατροί είναι εξαντλημένοι. Δεν προλαβαίνουν να περιθάλπουν τραυματίες. Τα μέσα που έχουν κοντεύουν να εξαντληθούν. Δεν τα παρατάνε όμως. Το channel 4 κατέγραψε συγκλονιστικές στιγμές.

Τα λευκά πλακάκια του χειρουργείου είναι γεμάτα από αίμα. Στο ίδιο χειρουργικό τραπέζι, βγάζουν θραύσματα από τραυματίες, ακρωτηριάζουν άκρα, ξεγεννάνε γυναίκες. Δεν προλαβαίνουν να καθαρίσουν τα πλακάκια.

Έπειτα από έναν σφοδρό βομβαρδισμό τους έφεραν στα επείγοντα μια έγκυο. Ήταν στον μήνα της. Η Μαίσα, προχωρούσε στο δρόμο όταν ξέσπασε σφοδρός βομβαρδισμός. Ένα καυτό θραύσμα της διέλυσε το κόκαλο του χεριού και του ποδιού. Ένα άλλο τη βρήκε στην κοιλιά.

Ο σφυγμός της χανόταν, ο σφυγμός του παιδιού το ίδιο. Όλα κρέμονταν σε μια κλωστή. Πήραν σε δευτερόλεπτα την απόφαση: Καισαρική τομή. Ξεκίνησαν άμεσα τη διαδικασία. Δεν ήξεραν εάν το θραύσμα είχε βρει το παιδί μέσα στην κοιλιά ή ήταν επιπόλαιο τραύμα.

Ο βομβαρδισμός έξω συνεχιζόταν. Σκότωσε ανθρώπους και τραυμάτισε εκατοντάδες. Μέσα στο χειρουργείο οι γιατροί έδιναν τη δική τους μάχη. Βγάζουν το νεογέννητο από την κοιλιά της μητέρας. Είναι αγοράκι.

Το μωρό δεν κουνιέται, δεν αναπνέει. Γεννήθηκε νεκρό. Είναι ακόμη δεμένο με τον ομφάλιο λώρο, με τη μητέρα του. Οι γιατροί δεν παρατάνε τη μάχη. Δεν θα αφήσουν το νεογέννητο να πεθάνει. Του κάνουν μαλάξεις με τα δάχτυλα στο μικρό θώρακα του, ενώ του καθαρίζουν τους αεραγωγούς της μύτης. Το μωρό παραμένει νεκρό. Μοιάζει με μια κούκλα δίχως χρώμα.

Κάποιοι από την ομάδα ασχολιούνται με την μητέρα και κάποιοι με το παιδί. Ο κίνδυνος να τους χάσουν και τους 2 είναι τεράστιος. Και όμως δεν τα παρατούν. Ξαφνικά, ο ομφάλιος λώρος στην κοιλίτσα του μικρούλη, κουνιέται ανεπαίσθητα. Το βλέπουν. Είναι ένα σημάδι ζωής. Πιάνουν το μωρό το γυρίζουν ανάποδα και το τρίβουν έντονα στην πλάτη. Πρέπει να κλάψει. Εάν κλάψει και αναπνεύσει θα έχει σωθεί. Η καρδούλα του αρχίζει να χτυπά. Αργά στην αρχή όλο και εντονότερα καθώς περνούν τα δευτερόλεπτα.

Του βάζουν οξυγόνο. Όχι μηχάνημα. Χειροκίνητα. Με μαλάξεις του περνάνε αέρα στους μικρούς πνεύμονες. Το μωρό αρχίζει να παίρνει χρώμα, δεν έχει κλάψει όμως. Το γυρνάνε πάλι ανάποδα και αρχίζουν να το σκαμπιλίζουν απαλά στα οπίσθια του.

Δυο τεράστια παιδικά μάτια ανοίγουν και κοιτάζουν την κάμερα και τους γιατρούς. Ένα παιδικό κλάμα γεμίζει την αίθουσα του χειρουργείου. Το μωράκι ήταν νεκρό και σώθηκε. Το ίδιο και η μητέρα του.

Οι γιατροί χαμογελάνε και κλαίνε ταυτόχρονα. Πέτυχαν να δώσουν ζωή μέσα στον πόλεμο σε ένα νεκρό νεογέννητο. Σε έναν πόλεμο που σχεδόν έβαλε τέλος σε μια ζωή πριν αυτή ξεκινήσει.