search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 02:57
MENU CLOSE

Η τέχνη του «Αποχαιρετισμού»

26.06.2011 11:26
Η τέχνη του «Αποχαιρετισμού» - Media

Της Ιωάννας Μπλάτσου

Δέκα εικαστικοί και δέκα ηθοποιοί συνεργάστηκαν και πραγματεύτηκαν το θέμα του «Αποχαιρετισμού» δουλεύοντας πάνω σε μια ιδέα της Θέμιδας Μπαζάκα και της Μαρίνας Φωκίδη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Της Ιωάννας Μπλάτσου

Δέκα εικαστικοί και δέκα ηθοποιοί συνεργάστηκαν και πραγματεύτηκαν το θέμα του «Αποχαιρετισμού» δουλεύοντας πάνω σε μια ιδέα της Θέμιδας Μπαζάκα και της Μαρίνας Φωκίδη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Καθημερινά αποχαιρετούμε ανθρώπους, συνήθειες, καταστάσεις, υλικά αντικείμενα. Κι ενώ το αρχικό συναίσθημα που συνοδεύει κάθε αποχαιρετισμό, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικό, στη ζωή μας είναι αυτό της απελπισίας, του πανικού ή της στενοχώριας, στην πορεία μαθαίνουμε να ζούμε με τα νέα δεδομένα και να κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην ενηλικίωσή μας.

Η ιδέα του «Αποχαιρετισμού»

Στο ιδιαίτερο, μισο-εγκαταλελειμμένο νεοκλασικό χώρο της Kunsthalle Athena στον Κεραμικό εκτυλίσσονται παράλληλα πολλαπλές καταγραφές Αποχαιρετισμού. Κάθε δωμάτιο και μια διαφορετική performance. Κάθε performance και μια διαφορετική συναισθηματική αντίδραση. Ο θάνατος, η αναχώρηση, η αποξένωση, η απελπισία, η κατάθλιψη, ο χωρισμός, ο φόβος, η εμμονή αποτελούν όλα συνθήκες αποχωρισμού, συνθήκες παραστασιακού προβληματισμού. Κάποιες «παραστάσεις» διαρκούν πέντε ώρες. Αλλες έχουν μικρότερη διάρκεια και επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια των πέντε ωρών. Έτσι, οι θεατές μπορούν να διαλέγουν την πορεία τους στο χώρο και να παρακολουθούν κατά βούληση ό,τι τους ενδιαφέρει και για όσο θέλουν. Με αυτό τον τρόπο, ο καθένας δημιουργεί το δικό του συνειρμικό άλμπουμ Αποχαιρετισμού.

Δωμάτια «Αποχαιρετισμού»

Η δική μου πορεία ξεκίνησε από τον ανοιχτό χώρο της ταράτσας του κτιρίου, όπου βρισκόταν η εγκατάσταση του Σωκράτη Σωκράτους «Αποχαιρετισμός στη ζωή με πρωτόκολλο» σε αφήγηση Αντζελας Μπρούσκου. Η αληθινή ιστορία του Γερμανού στελέχους πολυεθνικής Χανς Πήτερς, που επέλεξε να αναχωρήσει από τον κοσμικό βίο και να «σβήσει» τη ζωή του πάνω σε ένα δεντρόσπιτο σε ένα δάσος, φτάνει στα αυτιά μου μέσα από τα ακουστικά της εγκατάστασης. Κανένας τόνος φόβου κατά την αφήγηση. Μόνο μια ήρεμη αποφασιστικότητα. Βγάζοντας τα ακουστικά, ο DJ στο αίθριο έπαιζε το «My Way» του Φρανκ Σινάτρα. Η τυχαιότητα της συγκυρίας καθηλωτική, όπως μόνο το απρόσμενο της στιγμής μπορεί να είναι.

Η ίδια η Μπρούσκου βρίσκεται σε ένα δωμάτιο, στην «Ανοιξη 2010», να μανουβράρει μηχανικά και εμμονικά μία τηλεχειριζόμενη μπουλντόζα-παιχνίδι πάνω σε ένα λοφίσκο από χώμα και χλωρά φύλλα. Η τριβή των ροδών του παιχνιδιού κάνει τα φύλλα να μυρίζουν εξοχή ενώ στον τοίχο του δωματίου προβάλλεται ένα βίντεο με μια αληθινή μπουλντόζα και το χαρακτηριστικό θόρυβό της να κατεδαφίζει και να «καθαρίζει» μια περιοχή.

Πιο δίπλα, η Θεοδώρα Τζήμου και ο Παντελής Μάκκας βρίσκονται σε ένα δωμάτιο 1Χ2 και ούτε που κοιτιούνται μεταξύ τους. Εμείς τους παρακολουθούμε μέσα από μικρές τρύπες στον τοίχο.

Η Στεφανία Γουλιώτη στο «End And» μόνη σε μια κρεβατοκάμαρα, με ένα άδειο κρεβάτι, και τοίχους που ξεφτίζουν, ξύνει τη λευκή μπογιά του τοίχου για να σχηματίσει ροζ σχέδια πάνω του. Ο κόσμος γύρω της έχει πάψει να υπάρχει γι’ αυτήν.

Ο Γιώργος Βαλαής των Blitz σε ένα υπόστεγο που στάζει νερό, φορά γκρι καπαρντίνα και μαύρα γυαλιά ηλίου κρατώντας ένα πλακάτ: «Forgiveness was never an option» («Η συγχώρεση δεν ήταν ποτέ μια επιλογή»).

Η Κωνσταντίνα Βούλγαρη με το «Σ.» έχει φτιάξει χαλβά σε φυσικό σχήμα ανδρός και καλεί τους θεατές να χρησιμοποιήσουν τα κουτάλια μιας χρήσης και να φάνε από όποιο μέρος του «σώματος» θέλουν.

Ο Γιάννης Στάνκογλου κλεισμένος σε ένα δωμάτιο, όπου έξω γράφει «Give me a reason to love you», δέχεται το κοινό έναν-έναν και του κάνει προσωπικές ερωτήσεις, σε μια συνέντευξη που βιντεοσκοπείται και προβάλλεται σε πραγματικό χρόνο σε ένα μόνιτορ κάτω από μια σκάλα του κτιρίου. Η ώρα αναμονής για την κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον ηθοποιό ξεπερνούσε τα 30’.

Η Ιωάννα Τσάμη με νυφικό δίπλα σε ένα παράθυρο ενώ ακούγεται το μοιρολόι της Αννέζας Παπαδοπούλου και ο προβολέας εστιάζει σε μια στοίβα από κόκκαλα.

Ο Γιώργος Συμεωνίδης κάνει το πέρασμα στη δική του «Avenue» («Λεωφόρο») του πόνου δεμένος με ένα σπάγκο 600 μέτρων.

Η Αγγελική Παπούλια των Blitz και ο Θόδωρος Προδρομίδης αναρωτιούνται για «Το επαναστατικό πρόβλημα σήμερα» πνιγμένοι σε στοίβες βιβλίων και προκηρύξεων.

Η Μαρία Πανουργιά στη «Μικρή αδερφή» φορά μαύρο φόρεμα, πατά ξυπόλητη πάνω σε νεκρά ζώα (γούνες, εννοώ) ενώ απέναντί της είναι τοποθετημένα μεγάλα κομμάτια πάγου που λιώνει σε κασόνια.

Η περιήγηση σε αυτά τα δωμάτια μνήμης και συναισθημάτων διαμορφώνει αφαιρετικά ένα συμπυκνωμένο ψυχοτοπίο, διαφορετικό για τον καθένα, ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες του, τη διάθεση της στιγμής, το χρόνο που αφιερώνει σε κάθε «ζωντανό έργο». Σίγουρα όμως αφήνει να εγγραφεί σε όλους το φευγαλέο συγκινησιακό αποτύπωμα που συχνά η τέχνη καταφέρνει να εγείρει στις ψυχές των ανθρώπων.

ΠΡΙΝ & ΜΕΤΑ Η αθρόα προσέλευση του κόσμου –πολλοί καλλιτέχνες, πολλές νεανικές φατσούλες και πολλοί τουρίστες- αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ανάγκη που έχει το κοινό για ενδιαφέρουσες πολιτιστικές προτάσεις και δη δωρεάν. Με αυτή τη δεύτερη διήμερη εκδήλωσή του με ελεύθερη είσοδο (η πρώτη ήταν το «Τροχόσπιτο»), το Φεστιβάλ Αθηνών δείχνει έμπρακτα τον κοινωνικό του προσανατολισμό αλλά και την ψυχαγωγική του διάσταση προς τα πιο εναλλακτικά θεάματα. Επιλογές που τελικά βρίσκουν μεγάλη απήχηση στις τάξεις των πιο ψαγμένων και νεαρότερων ηλικιακά θεατών.

Οι περίπου τέσσερις χιλιάδες θεατές που επισκέφτηκαν το χώρο της Kunsthalle Athena στην «κόκκινη» περιοχή του Κεραμικού, στις δύο μέρες που διήρκησε το event, προσέδωσαν νέα πνοή στην πολύπαθη και εγκαταλελειμμένη γειτονιά. Και για άλλη μια φορά έγινε σαφές ότι η δυναμική παρουσία των πολιτών στους δημόσιους χώρους αυτής της πόλης λειτουργεί απωθητικά προς κάθε παραβατική συμπεριφορά τρίτων. Το γεγονός ότι οι δρόμοι πέριξ της Κεραμικού 28, όπου βρίσκεται ο εκθεσιακός χώρος της Μαρίνας Φωκίδη, ήταν γεμάτοι με νέο κόσμο που σχημάτιζε παρέες και συζητούσε και γελούσε απολαμβάνοντας τη ζεστή καλοκαιρινή νύχτα μετά ενδιαφέροντων θεαμάτων, άλλαξε, έστω και για δύο 24ωρα, την κοινωνική σύνθεση της περιοχής. Εκεί που πριν φοβόσουν να περπατήσεις ή να αφήσεις το αυτοκίνητό σου, για δύο νύχτες ένιωθες ότι η περιοχή έβαλε τα καλά της και το χαρούμενο πρόσωπό της. Μετά; Θα δείξει…

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15