Στις 31 Μαΐου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη δολοφονική επίθεση του ισραηλινού ναυτι­κού ενάντια στον «Στόλο της Ελευθε­ρίας» που επιχειρούσε να σπάσει τον απάνθρωπο και παράνομο αποκλεισμό της Γάζας μεταφέροντας αγωνιστές και ανθρωπιστική βοήθεια.

Στις 31 Μαΐου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη δολοφονική επίθεση του ισραηλινού ναυτι­κού ενάντια στον «Στόλο της Ελευθε­ρίας» που επιχειρούσε να σπάσει τον απάνθρωπο και παράνομο αποκλεισμό της Γάζας μεταφέροντας αγωνιστές και ανθρωπιστική βοήθεια.

Το αίμα των 9 νεκρών και των τραυ­ματιών, η βία ενάντια στους 600 απαχθέντες επιβάτες του στόλου, μεταξύ των οποίων και 38 συμπατριώτες μας, η παράνομη κράτησή τους και η εξίσου παράνομη απέλασή τους, προκάλεσαν μια αφύπνιση των ευαίσθητων ανθρώ­πων για το παρατεινόμενο έγκλημα κα­τά της ανθρωπότητας που συνεχίζεται στην Παλαιστίνη.

Η βία των σιωνιστών ενάντια σε μια διεθνή αποστολή δεν ήταν παρά η συνέχεια μιας διαρκούς βίας ενάντια στον παλαιστινιακό λαό: η γη αρπάζεται από τους παράνομους εποικισμούς, η Λω­ρίδα της Γάζας έχει γίνει πεδίο βολής απαγορευμένων και μη όπλων, οι αντι­δράσεις πνίγονται στο αίμα, όπως έγι­νε στις 15 Μάη στη «Νάκμπα», επέτειο της καταστροφής και ημέρα πένθους των Παλαιστινίων.

Από το 2007 κανείς και τίποτε δεν μπορεί να διακινηθεί από και προς το μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γάζας χωρίς την άδεια του Ισρα­ήλ. Ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπινες υπάρξεις αποκλεισμένες σε μια έκτα­ση όσο αυτή της… Θάσου, μια ανθρω­πιστική κρίση που διατηρείται τεχνητά με την έλλειψη στοιχειωδών αγαθών, οικονομικής δραστηριότητας (ανεργία στο 50%, σύμφωνα με τον ΟΗΕ) και μια καθημερινή δολοφονική βία των βομ­βών και των ελεύθερων σκοπευτών.

Κι όλα αυτά με τη στήριξη ή την ανο­χή των δυτικών κρατών, που αποστρέφουν το βλέμμα από το διαρκές αυτό έγκλημα στο όνομα της άκριτης στή­ριξης του Ισραήλ ως προπύργιου των συμφερόντων τους στη γη των πετρε­λαίων.

Απειλή

Η πολιτική της κυβέρνησης του Ισ­ραήλ δεν είναι απειλή μονάχα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για τη διεθνή ειρήνη, σε μια περιοχή που βράζει και οι λαοί ξεσηκώνονται ζητώ­ντας ψωμί και ελευθερία. Η θυσία των επιβατών του «στολίσκου της Ελευθε­ρίας» ήταν ένα μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι δυνατόν να ανέ­χεται, στο όνομα της «ασφάλειας του Ισραήλ», εγκλήματα που ναρκοθετούν την ασφάλεια όλης της Μ. Ανατολής και εν τέλει του ίδιου του κράτους του Ισραήλ, που θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η ειρήνη με τους γείτονες είναι ο δρόμος για την ύπαρξή του.

Το μήνυμα αυτό θα επαναληφθεί με πιο ηχηρό τρόπο από τον «Στόλο της Ελευθερίας ΙΙ» («Freedom Flotilla II – Stay Human»), που ετοιμάζεται να αποπλεύσει τον προσεχή μήνα, ακόμα πιο μεγάλος και με ευρύτατες διεθνείς συμμετοχές. Πάνω από 20 εθνικές συμμετοχές, μεταξύ των οποίων: Παλαιστίνιοι και Εβραίοι της διασποράς, ΗΠΑ, Καναδάς, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Ιορδανία, Μαλαισία και πολλοί άλλοι. Η   ελληνική   πρωτοβουλία   «Ένα Καράβι για τη Γάζα» (http://www.shiptogaza.gr) αναπτύσσει αυτή την περίοδο μια μεγάλη καμπάνια για τη στήριξη της αποστολής από φορείς, πολιτικές κινήσεις και όλο τον ελληνι­κό λαό, όπως συνέβη και με τη συγκι­νητική τεράστια αλληλεγγύη στο περ­σινό ταξίδι.

Για τους Έλληνες η σχέση με τον αρα­βικό κόσμο είναι μια σχέση με ιστορικό βάθος, που δεν μπορεί να υποκατα­σταθεί από ευκαιριακές και επισφα­λείς σκοπιμότητες: εθνικό συμφέρον για την Ελλάδα είναι η υπεράσπιση του Διεθνούς Δικαίου, η διατήρηση των ιστορικών δεσμών με τη Μ. Ανατολή, η πολιτική παρέμβαση στην κατεύθυνση της ειρήνης. Δεν μπορείς να συμπαρατάσσεσαι με μια κατοχή όταν η Κερύ­νεια και η Αμμόχωστος κατέχονται.

Εδώ κι έναν χρόνο αναλώνονται πολ­λοί να αναλύουν βαθυστόχαστα το «τελεσίδικο» της διάρρηξης της συμμαχίας Ισραήλ – Τουρκίας και τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα που προσφέρει στην Ελλάδα η συμπόρευση με το κα­θεστώς του Τελ Αβίβ: από τους Ισρα­ηλινούς τουρίστες μέχρι τους Ισραηλι­νούς κομάντο που θα μας χαρίσουν την ΑΟΖ στο πιάτο με ντρέσινγκ συλλογές κατεύθυνσης βομβών. Διέφυγαν ίσως την προσοχή τους μερικά γεγονότα:

Η τουρκοσυριακή μεθόριος απο­κτά, σε συνθήκες αποσταθεροποίησης και εμφυλίου στη Συρία, ιδιαίτερη αξία για την Τουρκία και τη βασική απειλή που αντιπροσωπεύουν οι Κούρδοι.

Η περιοχή κατοικείται από κουρ­δικούς πληθυσμούς, το ΡΚΚ δεν είναι απόν και μια απώλεια του ελέγχου από το καθεστώς Άσαντ κινδυνεύει να ανοί­ξει ένα νέο μέτωπο, στα νώτα αυτού που δεν ηρεμεί στην ιρακινή μεθόριο.

Το πρόβλημα των προσφύγων με­γεθύνεται από την κυβέρνηση Ερντογάν ώστε να δικαιολογηθεί η λεγόμενη ζώνη ανάσχεσης (επί συριακού εδά­φους;).

Κι επειδή όλα αυτά δεν γίνονται εύ­κολα χωρίς την ανοχή του Ισραήλ, οι τό­νοι πέφτουν, η ρητορική μεταλλάσσεται και οι εξελίξεις είναι αξιοπρόσεκτες: Είναι τυχαίο ότι το ΙΗΗ (η τουρκική ορ­γάνωση που η περσινή συμμετοχή της έδωσε αφορμή για σχόλια του τύπου «σας σέρνει ο Νταβούτογλου») ακύρω­σε τη συμμετοχή του στον στολίσκο ΙΙ, γεγονός που είχε ήδη προαναγγείλει ο εν λόγω κύριος, μιλώντας για αναστο­λή του εγχειρήματος μέχρι νεωτέρας; Η αντιπαράθεση λοιπόν θα είναι ανάμεσα στην SHAYETET-13 (τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ) και ένα σύνολο ακτιβιστών και πλοίων με αποκλειστικά ευρωπαϊκή και αμερικανική προέλευση.

Του Θανάση Τζιούμπα

Μέλους της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για την Γάζα»

Ο στολίσκος για τη Γάζα θα ξεκινήσει χωρίς τους Τούρκους

Υπήρξαν πολλοί καλοπροαίρετοι που πίστε­ψαν στο τελεσίδικο και επωφελές της θραύ­σης του άξονα Τουρκίας – Ισραήλ. Ακόμη κι όταν, εδώ κι έναν χρόνο, υπάρχουν οι ενδεί­ξεις και οι προειδοποιήσεις ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι κάτι πιο σύνθετο από τις επι­κοινωνιακές ρητορικές. Εδώ κι έναν χρόνο κάποιοι επιμένουμε να επαναλαμβάνουμε ότι οι έρωτες του περασμένου θέρους ανάμε­σα στον GAP και τον Νετανιάχου, που έγιναν δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής, στηρί­ζονταν στο τίποτα. Τότε δεν ήμασταν παρά γραφικοί αισθηματίες, κολλημένοι στα νεφελώματα της δικαιο­σύνης που είναι καταδικασμένα να σκορπί­σουν από τους ανελέητους ανέμους του εθνι­κού συμφέροντος. Μόνο που σκόπιμα επι­χειρήθηκε η σύγχυση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος με αυτό του… Ισραήλ. Μπροστά λοιπόν στην ανατροπή (ή την αποκατάσταση) του προφανούς, της λυκοφιλίας, μήπως είναι καιρός να αφήσουν τους προσομοιωτές και τις αμμοδόχους και να κοιτάξουν γύρω τους; Ο στολίσκος για τη Γάζα δεν θα περιμένει τους Τούρκους για να αποπλεύσει. Αυτή την ιστορία την άρχισαν το 2008 ελληνικά καράβια και αυτά θα τη συνεχίσουν. Ελπίζω μόνο η ελληνική κυβέρνηση να μην εμποδίσει τον απόπλου προσφέροντας υψη­λής αξίας υπηρεσίες όχι μόνο στους Ισραηλινούς αλλά και στους Τούρκους, που είναι η ώρα να πληρώσουν το κόστος της διάψευσης των ελπίδων των αραβικών λαών από το δόγ­μα Νταβούτογλου ως σπαθιού του Ισλάμ. Μια τέτοια στάση θα έβγαζε από το αδιέξοδο το Τελ Αβίβ, αλλά και την Άγκυρα: δεν θα υπάρ­ξει Φλοτίλα, τέλος καλό όλα καλά. Για την Ελ­λάδα θα μείνει το κατακάθι, το ότι αυτή ήταν η χώρα που εμπόδισε μια διεθνή αποστολή. Αυτό δηλαδή που έπαθε πέρυσι η Κυπριακή Δημοκρατία σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα. Το ταξίδι που άρχισε με δύο ελληνικά καρα­βάκια το 2008 συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για καιρό. Τα καραβάκια αυξήθηκαν κι έγιναν φορτηγά. Κι ακόμα περισσότερα από τα φορ­τηγά είναι το ίδιο το φορτίο, η αντίσταση στην αδικία, η αλληλεγγύη, που δεν θα σταματήσει μέχρι να δικαιωθεί.

Γάζα ερχόμαστε, λοιπόν, και θα ερχόμαστε πάντα, μέχρι που η θάλασσα αυτή να είναι η πόρτα σου στον κόσμο κι όχι ένας τοίχος της φυλακής σου.