Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο γνωστοί συγγραφείς (και άλλοι καλλιτέχνες) να αποστρέφονται τη δημοσιότητα και να κρύβονται επιμελώς από αυτή. Ο J.D. Salinger και ο Thomas Pyntchon, και άλλοι, αποφεύγουν ακόμα και να φωτογραφηθούν. Επίσης, άλλοι συγγραφείς κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα. Και φαίνεται ότι μια τέτοια περίπτωση αποτελεί πιθανή υποψηφιότητα για το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας.

 

Συγκεκριμένα, Ιταλός δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι ανακάλυψε, χάρη στα εισοδήματά της, ποια είναι η πραγματική Έλενα Φεράντε, η συγγραφέας με την τεράστια επιτυχία που έχει αναφερθεί ως υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όμως διαφυλάσσει επιμελώς την ανωνυμία της.

 

Ενώ μέχρι τώρα οι έρευνες επικεντρώνονταν στο λογοτεχνικό σύμπαν και στο στιλ της συγγραφέα, ο δημοσιογράφος Κλαούντιο Γκάτι της οικονομικής εφημερίδας Il Sole 24 Ore αποφάσισε να εισδύσει στις οικονομικές πτυχές του μυστηρίου.

 

Και πέτυχε διάνα, καθώς διαπίστωσε πως η συγγραφέας, αντίθετα απ’ ό,τι δηλώνει στο «Frantumaglia», ούτε Ναπολιτάνα είναι ούτε μητέρα μοδίστρα έχει. Σύμφωνα με τον Γκάτι, η Έλενα Φεράντε είναι η Ανίτα Ράτζα, μια ρουμάνα μεταφράστρια γεννημένη το 1953, κόρη ενός ναπολιτάνου δικαστή και μιας καθηγήτριας Γερμανικών πολωνικής καταγωγής.

 

Για να φθάσει στο συμπέρασμα αυτό, ο ιταλός δημοσιογράφος ανέλυσε τις χρηματικές ροές της Edizioni E/O, του μικρού ρουμάνικου εκδοτικού οίκου που εκδίδει τα μυθιστορήματα της Έλενας Φεράντε και με τον οποίο συνεργάζεται και η Ανίτα Ράτζα.

 

Σύμφωνα με τον Γκάτι, τα έσοδα του εκδοτικού οίκου αυξήθηκαν κατά 65% το 2014, χρονιά κατά την οποία τα έργα της Έλενα Φεράντε έγιναν μπεστ σέλερ στα αγγλικά, και κατά 150% πέρυσι. Αυξήσεις της ίδιας τάξης καταγράφονται και στα εισοδήματα της Ανίτα Ράτζα. 

Αν αυτό μοιάζει ασύμβατο με τη δραστηριότητα μιας «απλής μεταφράστριας», εξηγείται «τέλεια» από την εξέλιξη των συγγραφικών δικαιωμάτων της Έλενα Φεράντε, διαβεβαιώνει ο Γκάτι.

 

Ο εκδοτικός οίκος, με τον οποίο επικοινώνησε το Γαλλικό Πρακτορείο, αρνήθηκε να προβεί σε οποιοδήποτε σχόλιο.

 

Η Έλενα Φεράντε, που εισήλθε στη λογοτεχνία στη δεκαετία του ’90, απέκτησε διεθνή φήμη χάρη στην Τετραλογία της Νάπολης (το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας με τίτλο «Η Υπέροχη Φίλη μου» κυκλοφόρησε το 2016 και στα ελληνικά).

 

Στις σπάνιες συνεντεύξεις που έχει δώσει, πάντα μέσω μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, έχει πει πως η ανωνυμία της είναι απαραίτητη προκειμένου να δώσει περισσότερο βάρος στα πρόσωπα και στην πλοκή. Ορισμένοι βλέπουν επίσης σε αυτό μια επιδέξια εμπορική στρατηγική.

 

Τα τελευταία χρόνια δεν έχουν σταματήσει να αυξάνονται οι υποθέσεις για την ταυτότητα μιας συγγραφέα της οποίας δεν είναι γνωστά ούτε η ηλικία ούτε το πρόσωπο. Ωστόσο, αν και πολλά ονόματα έχουν κυκλοφορήσει στον Τύπο, κανένα από αυτά δεν έχει επιβεβαιωθεί.

 

Η δημοσίευση της έρευνας του Γκάτι χθες Κυριακή στην Il Sole 24 Ore προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, με τη New York Review of Books, τη Frankfurter Allgemaine Zeitung και την ιστοσελίδα Mediaport να καταγγέλλουν προσβολή της ιδιωτικής ζωής της συγγραφέα.

 

«Το έκανα γιατί πιστεύω πως είναι ένα πολύ δημόσιο πρόσωπο και, όταν οι αναγνώστες αγοράζουν εκατομμύρια βιβλία, πιστεύω πως αποκτούν το δικαίωμα να γνωρίζουν κάποια πράγματα για το πρόσωπο που δημιούργησε αυτά τα βιβλία», απάντησε σήμερα ο Γκάτι στο BBC. 

Στο «Frantumaglia», που κυκλοφορεί σε μερικές εβδομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποστάζει ορισμένα στοιχεία που παρουσιάζονται ως «οι απαντήσεις της στο νόμιμο αίτημα για πληροφορίες σχετικά με εκείνην», υπενθύμισε.

 

«Το πρόβλημα είναι πως το “Frantumaglia” είναι γεμάτο αναλήθειες, δεν περιέγραψε τον εαυτό της, είπε ψέματα για την προσωπική ζωή που επέλεξε να παρουσιάσει. Ως δημοσιογράφος, δεν μου αρέσουν τα ψέματα», εξήγησε ο ιταλός δημοσιογράφος.