Από την πλευρά τους οι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης συνειδητοποιούν ότι η επερχόμενη αξιολόγηση θα είναι η πιο λεπτή κρησάρα από την οποία θα έχουν περάσει ποτέ τα πεπραγμένα τους και ήδη πολλοί από αυτούς κρατούν χαμηλούς τόνους λέγοντας ότι η βασική δουλειά της κυβέρνησης είναι να τηρεί όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το τρίτο μνημόνιο και για τα υπόλοιπα… θα δούμε.

 

Εν όψει αυτών των δεδομένων, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήδη γνωρίζει ότι, αν οι διαφωνίες για το ελληνικό μνημόνιο, τα πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος εξελιχθούν σε πόλεμο ελεφάντων, τότε η… γαζέλα (κατά Τσακαλώτο) Ελλάδα θα βρεθεί σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.

 

Ποια είναι η διέξοδος σε αυτήν τη φάση; Ένας… γενναίος ανασχηματισμός, ο οποίος θα δώσει πνοή στην κυβέρνηση, θα διορθώσει αβελτηρίες και ελλείψεις και θα της επιτρέψει να κινηθεί ταχύτερα ως προς την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, χωρίς την οποία καμιά άλλη συζήτηση δεν πρόκειται να υπάρξει.

 

Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για τον από καιρό συζητούμενο ανασχηματισμό; Για πολλούς και σοβαρούς λόγους, αμέσως μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η αυλαία ανεβαίνει σήμερα και πέφτει την Κυριακή.

 Εσωκομματικά είναι η κατάλληλη, διότι στο συνέδριο θα διαμορφωθούν οι νέες (;) εσωτερικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες σε κάθε περίπτωση θα ληφθούν υπ’ όψιν από τον Τσίπρα στον σχεδιασμό του νέου σχήματος.

 Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη αξιολόγηση, ο ανασχηματισμός έχει νόημα μόνο πριν από την έναρξή της, αφού στη διάρκειά της κάθε αλλαγή υπουργού σε κρίσιμο πόστο είναι απλώς αδιανόητη.

Όπως μάλιστα σημειώνουν πολλοί, επειδή η δεύτερη αξιολόγηση – παρά την επιθυμία του πρωθυπουργού να γίνει με ρυθμούς… εξπρές, σε λιγότερο από έναν μήνα – ενδέχεται να ναρκοθετηθεί, ο ανασχηματισμός σε αυτήν την περίπτωση θα αναβληθεί για αρκετούς μήνες.

 

Αυτό θα σημαίνει ότι τα όποια και όσα βαρίδια στην εφαρμογή του προγράμματος θα παραμείνουν για καιρό στο κυβερνητικό σκάφος, το οποίο αυτήν την περίοδο βιώνει τις δυσκολότερες στιγμές του όχι μόνο εξ αιτίας των συντονισμένων επιθέσεων από πολλά πολιτικά, επιχειρηματικά και μιντιακά κέντρα, αλλά και λόγω της σημαντικής – πολιτικής και δημοσκοπικής – φθοράς που εμφανίζει ύστερα από τον έναν χρόνο θητείας.

 

Αν, λοιπόν, έχει όντως έλθει η ώρα του ανασχηματισμού, όπως επιμένουν πληροφορίες από διάφορες πηγές, τα παρακάτω ερωτήματα αφορούν τα «κλειδιά» που θα καθορίσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα:

1. Κατ’ αρχάς, αν όντως θα γίνει ο ανασχηματισμός ή ο πρωθυπουργός θα εμμείνει στον στόχο για ταχύτατη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και αναβολή των αλλαγών στο κυβερνητικό σχήμα.

2. Αν ο Τσίπρας θα δώσει προτεραιότητα στις εσωκομματικές ισορροπίες ή θα επιχειρήσει να ενισχύσει τη λειτουργικότητα της κυβέρνησης με στόχο την ταχύτερη εφαρμογή του μνημονίου και την αποτελεσματικότητα στους εκτός μνημονίου τομείς κυβερνητικής πολιτικής, ώστε να ενισχύσει την προοπτική ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση και εξόδου στις αγορές, να εντείνει την πίεση προς τη Γερμανία για το θέμα του χρέους και να δώσει στο εσωτερικό την αίσθηση ότι τα δύσκολα πέρασαν και πλέον η πορεία της χώρας αντιστρέφεται.

3. Αν θα «πειράξει» υπουργούς που αποτελούν μεν δυνατά ονόματα στο εσωκομματικό τοπίο, αλλά δεν έχουν ενθουσιάσει με τις επιδόσεις τους – και όχι μόνο – στην εφαρμογή του μνημονίου…

4. Αν, αντιθέτως, θα θέλει να σηματοδοτήσει – διά της επιβράβευσης – ότι μια σειρά από στελέχη, ανεξαρτήτως επιδόσεων, θα αποτελούν τώρα και στο μέλλον μια συμπαγή ηγετική ομάδα, η οποία θα τον περιβάλλει και θα τον στηρίζει πολιτικά στα επόμενα βήματα.

 

Σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στον αναμενόμενο ανασχηματισμό, θα πρέπει να σημειωθεί ότι σημαντικό ρόλο θα παίξει η κατάταξη στις ψηφοφορίες για την Κεντρική Επιτροπή και κυρίως η πρώτη δεκάδα που θα σχηματιστεί.

 

Από εκεί και πέρα, στην επικίνδυνη ζώνη της εξόδου ή της υποβάθμισης βρίσκονται οι Ν. Κοτζιάς (ΥΠΕΞ), Ν. Τόσκας (Δ. Τάξης), Θ. Δρίτσας (Ναυτιλίας), Ν. Παρασκευόπουλος (Δικαιοσύνης), Θεανώ Φωτίου (υφ. Εργασίας), Ράνια Αντωνοπούλου (υφ. Εργασίας), Κ. Φωτάκης (υφ. Έρευνας), ενώ ερώτημα αποτελεί η τύχη του Π. Πολάκη (υφ. Υγείας), ο οποίος, ενώ έχει την εμπιστοσύνη του Τσίπρα, έχει εμπλακεί σε πολλούς δημόσιους καυγάδες.

Σε φάση παραμονής ή αναβάθμισης βρίσκονται σχεδόν μετά βεβαιότητας οι Ν. Παππάς (Επικρατείας), Ν. Φίλης (Παιδείας), Ν. Ξυδάκης (υφ. Εξωτερικών) και Όλγα Γεροβασίλη, ενώ κάπως πιο σύνθετη είναι η περίπτωση του Αλ. Φλαμπουράρη (Επικρατείας), ο οποίος ενδέχεται να βγει από το κυβερνητικό σχήμα οικεία βουλήσει και να αναλάβει έναν ευρύτερο ρόλο στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το Κέντρο και την Κεντροαριστερά.

 

Στο επίπεδο των αντιπροέδρων είναι ένα ερώτημα το αν θα προωθηθεί σε αυτόν τον ρόλο ο Ευ. Τσακαλώτος (παράλληλα με το υπουργείο Οικονομικών βεβαίως), αν θα παραμείνει σε αυτό το πόστο ο Γ. Δραγασάκης ή αν θα καταργηθεί τελικά η θέση αντιπροέδρου.

Μια… κατηγορία μόνος του είναι ο Π. Σκουρλέτης (Περιβάλλοντος και Ενέργειας), για τον οποίο έχει ακουστεί κατά καιρούς ότι ενδέχεται να επιστρέψει στο κόμμα ως γραμματέας (κάτι που ο ίδιος δεν επιθυμεί, αλλά ενδέχεται να το θέλει ο Τσίπρας), αλλά και ότι θέλει να αποχωρήσει από το υπουργείο του. Εν τέλει θα μετρήσει το πού θέλει να τον αξιοποιήσει ο πρωθυπουργός.

 

Τέλος, σοβαρό είναι το θέμα των ΠΑΣΟΚογενών, αφού ο ισχυρότερος εξ αυτών Παναγιώτης Κουρουμπλής (Εσωτερικών) είναι πιθανό να αλλάξει πόστο, μια κίνηση που μπορεί να επιφέρει ντόμινο σε άλλες θέσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, αφού μια ισχυρή θέση ούτως ή άλλως αναλογεί σε αυτήν την ομάδα στελεχών. Η τύχη του Κουρουμπλή ίσως επηρεαστεί από το ενδεχόμενο δομικής αλλαγής (κατάτμησης) του υπουργείου του, σενάριο που παίζει και για το υπουργείο Εργασίας, από το οποίο είναι δύσκολο πάντως να απομακρυνθεί ο Γιώργος Κατρούγκαλος.

Εν αναμονή λοιπόν…