Στο έργο του «Τρεις μελέτες για τη θεωρία της Σεξουαλικότητας», ο Ζίγκμουντ Φρόιντ υποστήριξε ότι υπήρχαν δύο είδη οργασμών, ο κολπικός και ο κλειτοριδικός, ο τελευταίος εκ των οποίων θεωρήθηκε «βρεφικός και ανώριμος».

Μια σειρά μελετών σχετικές με το θέμα του γυναικείου οργασμού, από τους Στιούαρτ Μπρόντι και Ρουί Μιγκέλ Κόστα, ενίσχυσαν αυτή τη θεωρία προσθέτοντας ότι οι κλειτοριδικοί οργασμοί συνδέονταν με ανώριμους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας» και φτωχότερη ποιότητα σχέσεων.

Η έρευνα έδειξε ότι οι γυναίκες που είχαν κλειτοριδικούς οργασμούς ήταν διανοητικά ανίκανες.

Ωστόσο, νέα έρευνα που δημοσίευσε η νευρολόγος και ιδρύτρια των Liberos, Νικόλ Πράουζ, περιέχει πειστικές αποδείξεις ότι οι κολπικοί και οι κλειτοριδικοί οργασμοί είναι το ίδιο.

Η Πράουζ και η ομάδα της ρώτησαν 88 γυναίκες ηλικίας 18-53 ετών να απαντήσουν με λεπτομέρειες για τις συνηθισμένες και τελευταίες τους οργασμικές εμπειρίες, καθώς και για την κατάθλιψη και το άγχος.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να δουν «ουδέτερες» και «σεξουαλικές» ταινίες και ρωτήθηκαν αν αυξήθηκε ή μειώθηκε η σεξουαλική τους διέγερση ή ήταν όπως συνήθως.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι περισσότερες γυναίκες (το 64%) ανέφεραν και κλειτοριδική και κολπική διέγερση ως μέρος των συνηθισμένων τους μεθόδων για να έχουν οργασμό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνες που υποστήριζαν ότι κυρίως υπεύθυνη για τον οργασμό τους ήταν η κλειτοριδική διέγερση, έλεγχαν περισσότερο την σεξουαλική τους διέγερση.