Η μυθιστορηματική αφήγηση πλέκεται γύρω από μια τριαντάχρονη διαμάχη, έναν ανοιχτό λογαριασμό, μια πεισματική σύγκρουση δύο αντρών: του Αρτ Κέλερ, πράκτορα της Δίωξης Ναρκωτικών, και του Αδάν Μπαρέρα, του αρχηγού του ισχυρότερου καρτέλ ναρκωτικών στον κόσμο.

Οι δυο αυτοί άντρες, τόσο διαμετρικά αντίθετοι – φαινομενικά – χαρακτήρες, μα στην ουσία τόσο ανατριχιαστικά ίδιοι, συγκροτούν τις δυο όψεις ενός τρομαχτικού νομίσματος που εξαργυρώνεται μέσα σ’ έναν ιλιγγιώδη κύκλο εκρηκτικής βίας.

 

Ο Αρτ και ο Αδάν, σαν από μια σατανική ειρωνεία, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον καλύτερα από ό,τι τους γνωρίζει κι η ίδια τους η μάνα. Έχουν αποκτήσει έναν άρρηκτο σκοτεινό δεσμό συγγένειας. Η σχέση τους εκπορεύεται μέσα από τις πιο περίπλοκες, ανεξερεύνητες και αρχέγονες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Η σύγκρουσή τους γίνεται εκτός πολιτισμικής συνθήκης και δεν λογαριάζει κανέναν κανόνα παρά μόνο την άνευ όρων και ορίων αγριότητα, καθώς καθίσταται ένας αδυσώπητος αυτοκαταστροφικός αυτοσκοπός. 

 

«Το καρτέλ» περιγράφει ένα ανελέητο ακήρυχτο πόλεμο, μια σύγκρουση με δεκάδες χιλιάδες πτώματα, μια κτηνωδία η οποία εξαγοράζεται με πακτωλό χρημάτων, την οικονομική εκμετάλλευση των τεχνητών παραδείσων, υπονοώντας συνεχώς την ανθρώπινη τραγωδία που κρύβεται πίσω από την αναζήτηση ενός φτηνού ονείρου, μιας ξεφτισμένης ευτυχίας, μιας απελπισμένης εξόδου… 

 

Στο μυθιστόρημα κυκλοφορούν ναρκο-δισεκατομμύρια ανάμεσα σε εκατόμβες πτωμάτων, κατεστραμμένων ζωών, διαλυμένων πόλεων, ενός διάχυτου φόβου, μέσα σε άθλιες παράγκες, φρούρια, κυβερνητικά κτήρια, πολυτελείς βίλες και ξέφρενα πάρτι που όλα καταλήγουν νομοτελειακά σε μιαν οργιαστική τελετουργία αποτρόπαιων πράξεων και φριχτών θανάτων. Πρόκειται για μιαν πραγματική κόλαση, τόσο κοντινή μας όσο και απελπιστικά άγνωστη και αδιανόητη. Σε αυτό το ογκώδες μυθιστόρημά του, ο Ντον Γουίνσλοου περιγράφει τη δική του Αποκάλυψη: αυτήν του κόσμου των ναρκωτικών μέσα από μια καταιγιστική αφήγηση που εγκλωβίζει τον αναγνώστη στον στρόβιλο μιας ιλιγγιώδους πλοκής. Ο συγγραφέας ζωντανεύει τον ζόφο της μεξικανικής πραγματικότητας μέσα από τον πόλεμο των καρτέλ για να ελέγξουν τις γέφυρες διακίνησης των ναρκωτικών. Ό,τι ακολουθεί αυτόν τον πόλεμο είναι απλώς αδιανόητο. 

 

Το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής εκτυλίσσεται σε διάφορες πόλεις του Μεξικού περιγράφοντας την ανελέητη σύγκρουση των καρτέλ προκειμένου να αποκτήσουν τα σημεία ελέγχου για τη διακίνηση των ναρκωτικών. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτήν την επική μάχη εμπλέκονται όλοι, κι αυτοί που το επιθυμούν κι εκείνοι που δεν το επιθυμούν, δίχως να υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο, κάποια διαφυγή… Σ’ αυτόν τον πόλεμο συμμετέχουν όλοι – ακόμα κι αυτοί που δεν έχουν γεννηθεί. Κι αυτός είναι ο πλέον επώδυνος κανόνας αυτού του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο, παρά μόνο η συγκυριακή συνθήκη που επιβάλλουν τα καρτέλ. Συνήθως ο κανόνας είναι απελπιστικά απλός: ή κάνεις αυτό που σου λέμε ή πεθαίνεις! Δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα και κυρίως περιθώριο διαλόγου. 

 

Το σκηνικό τρόμου στήνεται ανάμεσα στο πολύχρονο αλληλοκυνηγητό των δύο κεντρικών ηρώων της ιστορίας. Από τη μεριά του, ο Κέλερ με τη συνδρομή των πλέον σύγχρονων μεθόδων παρακολούθησης που διαθέτει στην υπηρεσία του η αμερικανική κυβέρνηση, βρίσκεται μιαν ανάσα πριν από τη σύλληψη του Αδάν, ο οποίος με τη σειρά του, καταφέρνει να επιβιώσει μέσα από ένα απίθανο δίκτυο εκτεταμένης διαφθοράς. Αλλά και ο Αδάν από τον ρόλο του κυνηγημένου περνά στην αντεπίθεση επικηρύσσοντας το ξερό κεφάλι του Κέλερ για δύο εκατομμύρια δολάρια που στη συνέχεια ανεβαίνουν στα πέντε. Στην ενδιάμεση περιοχή αυτής της εξοντωτικής και γκροτέσκο αλληλοκαταδίωξης που αφήνει πίσω της μια σειρά αποτρόπαιων εγκλημάτων, ελίσσεται ο κόσμος της πολιτικής, μιας πολιτικής σκιώδους, όπου ο σκοπός δεν αγιάζει μόνο τα μέσα, αλλά και τα εμπορεύεται σε πολύ συμφέρουσες τιμές… 

 

Από τη μια, έχουμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ (των Βορειοαμερικανών) κι από την άλλη αυτήν του Μεξικού σε μια σχέση όπου οι ΗΠΑ αγοράζουν τα ναρκωτικά που διακινεί το Μεξικό, με τη διαφορά ότι, αν οι δυο χώρες διαπνέονται από τον ίδιο κυνισμό, οι χειρισμοί και οι κανόνες διαφέρουν ριζικά, τόσο όσο η Νέα Υόρκη από τη Σιουδάδ Χουάρες! 

 

Το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα σχεδόν μιας δεκαετίας, από το 2005 έως το 2014. Ωστόσο, δεν υπάρχουν γεγονότα δίχως ανθρώπους και οι ιστορίες όλων των εμπλεκομένων, «καλών» και «κακών», αποτελούν μιαν ιδιαίτερη ανθρώπινη κατάσταση που εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Μεξικό, τη Γουατεμάλα και γενικότερα τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Από τη μια, αναδεικνύεται η επίσημη γραφειοκρατική κυνικότητα των ΗΠΑ που επιβάλλει το δίκαιο με τρόπο ώστε να μη θίγεται το νομικό της σύστημα κι από την άλλη το Μεξικό όπου η κυβέρνηση είναι απλώς ένα ακόμα γρανάζι της εκτεταμένης και ανεξέλεγκτης διαφθοράς που επιβάλλουν τα καρτέλ. Στο ενδιάμεσο των εκλεπτυσμένων πολιτικών διευθετήσεων για την καταπολέμηση της εμπορίας ναρκωτικών, γινόμαστε μάρτυρες ενός κρεσέντο αγριότητας που ξεπλένεται από την… απολυμαντική ιδιότητα του χρήματος. 

 

Ο τρόπος με τον οποίο ο Ντον Γουίνσλοου αναδεικνύει τη συναλλαγή των εγκληματιών με τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, την αστυνομία και εν γένει με τους πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής, είναι συντριπτικά αποκαλυπτικός δημιουργώντας αμηχανία, προβληματισμό και τρόμο για το έως ποιο σημείο μπορεί η ναρκο-διαφθορά να καθυποτάξει ένα σύγχρονο κράτος και τους μηχανισμούς του. 

 

Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί που μπροστά στην καλύτερη εκδοχή τους θα ανατρίχιαζε κι ο ίδιος ο διάβολος, μέσα στον ζόφο των εγκλημάτων τους, στήνουν οικογένειες, κάνουν παιδιά, αποδέχονται όλο το κοινωνικό στερεότυπο, θρησκεύονται, κρατούν τις σχέσεις τους με τις παραδόσεις… Όλος αυτός ο άγριος κι ανατριχιαστικός κόσμος των εγκληματιών, των ανθρώπων που καταργούν την ίδια την ουσία της ύπαρξης και τον πυρήνα της ανθρωπιάς, προσπαθεί τελικά να ενταχθεί στην πιο συντηρητική και βαρετή κοινωνική κανονικότητα μιας αφόρητα μέτριας ζωής! 

 

Είναι εντυπωσιακό, όσο και αξιοθρήνητο, το γεγονός ότι εκείνα τα δολοφονικά κτήνη που βιάζουν, αποκεφαλίζουν, ακρωτηριάζουν, ανασκολοπίζουν και γδέρνουν ζωντανούς ανθρώπους, στο αποκορύφωμα της αποκτήνωσής τους επιθυμούν έναν ιερό γάμο, μια καθολική βάφτιση, μια καθαγιασμένη κοινωνικά ζωή!

Και τα καθάρματα αυτά, τα δίχως ίχνος ανθρωπισμού, φτάνουν στο σημείο να αναρωτιούνται: «Μα… σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας;»…