Με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα ως την αυριανή Πέμπτη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, όπου θα συζητηθεί η υποψηφιότητα Πολύδωρα για την προεδρία του ΕΣΡ η κυβέρνηση επιχειρεί να στηρίξει την επιλογή της και να καταδείξει ότι η ΝΔ ανεξαρτήτως προσώπου δεν πρόκειται να συναινέσει στην συγκρότηση ΕΣΡ. Άρα κατ’ επέκταση, λέει το κυβερνητικό σκεπτικό, η αξιωματική αντιπολίτευση φέρει τεράστιες ευθύνες στην αδυναμία συγκρότησης ΕΣΡ και τη δημιουργία θεσμικού κενού που η κυβέρνηση «αναγκάστηκε» να καλύψει με τη μεταβίβαση  των αρμοδιοτήτων της Ανεξάρτητης Αρχής  στον υπουργό.

Ωστόσο, όπως αποδείχτηκε, η κυβερνητική επιλογή προσώπου όχι μόνο δεν ήταν «κοινής αποδοχής» αλλά τείνει να σύρει σε εσωστρέφεια την κυβερνητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες εσωτερικά υπήρξαν εκτεταμένες αντιδράσεις. Οι οποίες ήρθαν να προστεθούν στη δυσαρέσκεια για την κυβερνητική αντίδραση στην απόφαση του ΣτΕ μέσω της δήλωσης Γεροβασίλη, η οποία εκδηλώθηκε ακόμη κι από κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες.

Οι αντιδράσεις αυτές κατά πληροφορίες εστιάζονται τόσο στην επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου, όσο και στο γεγονός ότι κανείς δεν είχε ενημερωθεί αφού το θέμα αυτό δεν συζητήθηκε σε κανένα όργανο, και μάλιστα λίγες μέρες μετά το συνέδριο όπου τόσος λόγος έγινε για το «ενιαίο πολιτικό κέντρο».

Παρόλο που μεγάλο μέρος των κομματικών στελεχών και μελών δείχνει πλέον «ανοχή» σε συμμαχίες με πολιτικό προσωπικό δεξιάς και δη «καραμανλικής» καταγωγής, ο Βύρων Πολύδωρας θεωρείται από μεγάλο τμήμα του κόμματος μη ανεκτή έως και εξευτελιστική επιλογή, λόγω των πεπραγμένων του κατά τη θητεία του ως υπουργός Δημόσιας Τάξης επί Καραμανλή (υπόθεση «ζαρντινιέρας», «πραίτορες», ενώ  είχε αποκαλέσει τον ΣΥΝ «φωλιά της βίας»).

Από χτες και μετά το πρώτο «σόκ», οι 53 φέρονται να βρίσκονται σε συνεχείς ζυμώσεις προκειμένου να αποφασίσουν πώς θα αντιδράσουν και αν αυτό θα λάβει και δημόσια έκφραση κι από την άλλη το Μαξίμου προσπαθεί να μαζέψει αυτές τις αντιδράσεις, ώστε να μη λάβουν διαστάσεις και δη δημόσια.

Είναι ενδεικτική η σημερινή τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, ο οποίος αν και στο πρόσφατο συνέδριο στηρίχτηκε από την ομάδα των 53, σήμερα στήριξε την κυβερνητική γραμμή λέγοντας πως ο Πολύδωρας είναι μια «μη κομματική» επομένως «αξιοκρατική επιλογή» .

Έντονη δυσαρέσκεια και αντίδραση φέρεται να εκδηλώνει και η Τασία Χριστοδουλοπούλου, η οποία ως Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής θα λάβει μέρος στην αυριανή Διάσκεψη των Προέδρων, όπως και οι υπόλοιποι πρόεδροι Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ. Εκ των πραγμάτων γεννώνται ερωτηματικά αν η υποψηφιότητα Πολύδωρα θα στηριχτεί από την αντιπρόεδρο ώστε ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης να τη θέσει σε ψηφοφορία.

Τις πρώτες ώρες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας δημόσιες αντιδράσεις υπήρξαν από τους βουλευτές που ανήκουν στους 53 Ανέττα Καββαδία και Χρήστο Καραγιαννίδη, καθώς και από την πρώην βουλευτή (και μέλος των 53) Βασιλική Κατριβάνου.

Ειδικότερα, λόγο περί «εξευτελισμού» έκαναν οι δύο βουλευτές (με την Ανέττα Καββαδία να χρησιμοποιεί τους γνωστούς στίχους του Κ.Π. Καβάφη) και τον Χρ. Καραγιαννίδη να διαγράφει από τον λογαριασμό του στο facebook την τελευταία ανάρτησή του στην οποία σημείωνε «φαντάζομαι καταλαβαίνετε ότι μας ξευτιλίζετε». Επίσης η Βασιλική Κατριβάνου στον λογαριασμό της στο facebook ανέβασε το εξής σχόλιο: «Πολύδωρας, τόσο γελοίος και τόσο δεξιός, ο ορισμός του υποψηφίου που δεν θέλουμε! Η επιλογή με φοβίζει πραγματικά, γιατί δείχνει ότι δεν υπάρχει συναίσθηση. Ενώ υποτίθεται ότι είναι άνοιγμα στην δεξιά, είναι το πιο εύκολο πρόσωπο να αρνηθεί η Νέα Δημοκρατία και να απελπιστεί ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνεται καταρρακωμένος. Με ποιές διαδικασίες παίρνονται τέτοιες αποφάσεις»;

Απέναντι σε αυτές τις αντιδράσεις, το Μαξίμου έριξε στην αρένα των σόσιαλ μίντια μέσω των μελών του κόμματος που πρόσκεινται στην προεδρική τάση την γραμμή, πως οι συμμαχίες με πρόσωπα από αντίπαλα πολιτικο- ιδελογικά στρατόπεδα δεν σημαίνουν την προσχώρηση στις πεποιθήσεις αυτών των προσώπων, πώς η κυβέρνηση δεν αναδείχτηκε μόνο από αριστερούς,  και πως σε ένα περιβάλλον δυσμενών συσχετισμών κάνει στρατηγικές και όχι ιδεολογικές επιλογές προκειμένου να πλήξει τον αντίπαλο.