Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας συνδέει μια τυπική οικογενειακή ιστορία που εκτυλίσσεται στη σύγχρονη Αθήνα με την παράμετρο της διεθνούς τρομοκρατίας ως μιας βασικής πλέον συνθήκης στην καθημερινότητα των σύγχρονων κοινωνιών. Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στην Αμερική, είχε ορθώς διαπιστωθεί ότι ο κόσμος πλέον θα ήταν αλλιώς, πράγμα που επισφραγίστηκε και από την αποδοχή των δυτικών κοινωνιών να ζουν υπό τον φόβο των τρομοκρατικών χτυπημάτων, των θυμάτων τους αλλά και των σταδιακών απωλειών των ελευθεριών τους. Πόσο όμως αυτή η πολύ γενική διαπίστωση μας αφορούσε προσωπικά, πώς θα ήταν δυνατόν να μας αγγίξει κάτι τόσο μακρινό από τις ζωές μας, πώς αυτή η θεωρητική και γενικόλογη διαπίστωση ήταν δυνατόν να καθορίσει τη ζωή της Δέσποινας, μιας γραφίστριας που είχε παντρευτεί έναν πρώην πολίστα με γραμμωμένο σώμα και μετέπειτα επιχειρηματία στα καύσιμα; 

 

Η Δέσποινα είχε τη δική της ζωή και ήταν αντιμέτωπη με τα δικά της μικρά – μεγάλα προβλήματα: τον χωρισμό της με τον πολίστα – επιχειρηματία, τα προβλήματα με τον μοναχογιό της, τον οποίο μεγάλωνε μετά κόπων και βασάνων μόνη της, με τις δικές της αγωνίες να μην γίνει σαν τις κακές πεθερές όταν ήρθε αντιμέτωπη με την πρώτη φίλη του γιου της, με το πόσο άνδρας θα γινόταν ο κανακάρης της με την πολύ ψιλή φωνούλα του, με το πώς θα μίκραινε τη μεγάλη απόσταση που τη χώριζε από τον ενήλικα φοιτητή πλέον γιο της που την κρατούσε σε απόσταση… Τι άλλο μπορούσε να σηκώσει η Δέσποινα στις πλάτες της δηλαδή; Στη μυθιστορηματική πλοκή, ο συγγραφέας καταφέρνει να συνδέσει τη ζωή και τα προβλήματα μιας μάλλον ασήμαντης γυναίκας με το πολυπλοκότερο και συνθετότερο ζήτημα του σύγχρονου κόσμου, το ζήτημα της τρομοκρατίας. 

 

Το ωστικό κύμα μιας είδησης στην τηλεόραση που μιλούσε για ένα τρομοκρατικό χτύπημα στο μετρό του Λονδίνου παρέσυρε τη Δέσποινα στις εσχατιές της ύπαρξής της. Ανάμεσα στα θύματα, συγκεκριμένα σε ό,τι απέμειναν από αυτά, ήταν ο γιος της, ο δικός της γιος, ο μονάκριβός της. Ο δρόμος όμως προς την κόλαση μόλις είχε αρχίσει μαζί με την πλέον επώδυνη διαδικασία συνειδητοποίησης του αποτρόπαιου γεγονότος, ενός γεγονότος που είχε και απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο απίθανες όσο και αφοπλιστικά πιθανές. 

 

Ο Δαββέτας στο σύντομο αυτό μυθιστόρημά του καταφέρνει να εντάξει τον σύγχρονο παγκόσμιο εφιάλτη της τρομοκρατίας μέσα στο προσωπικό δράμα μιας γυναίκας που δεν μπορεί να διανοηθεί την εμπλοκή της σ’ έναν απίστευτα πολύπλοκο κόσμο. Ωστόσο, το πολύ ενδιαφέρον αυτό πολιτικό – εν τέλει – μυθιστόρημα επισημαίνει κάτι βασικό και συνάμα τρομακτικό: ότι τα πάντα μπορούν να στραφούν εναντίον μας στον μεγάλο αυτόν μικρόκοσμο της εποχής μας…