Η δυναμική του καινούργιου ελληνικού σινεμά πέρασε την πρώτη της δοκιμασία μπροστά στο κοινό.

ΣΥΝ

+ Η δυναμική του καινούργιου ελληνικού σινεμά πέρασε την πρώτη της δοκιμασία μπροστά στο κοινό. Η προβολή της «Στρέλλας» του Πάνου Χ. Κούτρα δεν ήταν απλά η πιο αναμενόμενη ταινία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας ή αυτή που γέμισε πιο ασφυκτικά την αίθουσα του Αττικόν, αλλά κι εκείνη που ξεσήκωσε το πιο θερμό χειροκρότημα. Το ίδιο πρωί που οι έλληνες σκηνοθέτες ύψωναν το ανάστημά τους απέναντι σε αρτηριοσκληρωτικά σωματεία στο περίφημο debate του φεστιβάλ, το νέο ελληνικό σινεμά έκλεινε τα στόματα ή καλύτερα τα άνοιγε σε αυθόρμητα επιφωνήματα θαυμασμού και ηχηρά μπράβο. Καλή συνέχεια.

+ Στο ΕΚΕΘΕΧ για τα γρήγορα αντανακλαστικά του. Το οποίο, στο σχόλιό μας σχετικά με τον «παράτυπο» διορισμό του καλλιτεχνικού διευθυντή στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, έσπευσε να μας ενημερώσει ότι ουδέποτε αδράνησε επί του θέματος. Αντίθετα, οι ιθύνοντες του ΔΗΠΕΘΕ έγραψαν στα παλιά τους υποδήματα τις αποφάσεις του ΕΚΕΘΕΧ, όπως φαίνεται από την επιστολή που έχουμε στα χέρια μας. Σε αυτήν εξηγείται αναλυτικά το πώς έγιναν τα πράγματα. Δηλαδή, το ΕΚΕΘΕΧ προχώρησε στην «κατάρτιση πίνακα με τους επικρατέστερους κατά σειρά αξιολόγησης υποψήφιους», όπου ο κ. Χρήστος Ευθυμίου, τον οποίο επέλεξε το Δ.Σ. για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, δεν περιλαμβάνεται στη λίστα αξιολόγησης που έστειλε το ΕΚΕΘΕΧ στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Επομένως, με την επιλογή του κ. Ευθυμίου προκύπτει σαφώς ότι δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία που ορίζεται από την προγραμματική σύμβαση. Η αλληλογραφία μεταξύ του ΕΚΕΘΕΧ και του ΔΗΠΕΘΕ δεν έφερε αποτέλεσμα ακόμη, καθώς το Δ.Σ. του θεάτρου αγρόν αγοράζει. Ίσως περιμένει τις εκλογές…

+ Στον Δημήτρη Τάρλοου γιατί αφιερώνει την παράσταση του έργου του Ρίτσαρντ Καλινόσκι «Το κτήνος στο φεγγάρι» στον ηθοποιό Γιάννη Κυριακίδη που χάθηκε πρόωρα. Ο Τάρλοου και ο Κυριακίδης είχαν συναντηθεί πριν από δέκα χρόνια στο πρώτο ανέβασμα του «Κτήνους», στην αρχή της πορείας του Τάρλοου και του Θεάτρου Πορεία, συνεργάστηκαν ιδανικά και συνδέθηκαν με στενή φιλία. Να λοιπόν που σε κάποιους η μνήμη δεν είναι ασθενής.

+ Στην ελληνοαμερικανίδα πορνοστάρ Μαρίνα Χατζή, η οποία κάνει μεγάλη (!) καριέρα στο Λος Άντζελες, με το ψευδώνυμο Σάσα Γκρέι, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε πάνω από 170 «ρεαλιστικές» ταινίες και έχοντας βραβευθεί σε… τσοντο-φεστιβάλ. Γιατί το θετικό πρόσημο; Διότι έγινε για λίγο κανονική ηθοποιός, παίζοντας υποδειγματικά ένα κολ γκερλ, χωρίς καμία ερωτική σκηνή, στη νέα ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ Στίβεν Σόντερμπεργκ. Αλλά δεν πήραν τα μυαλά της αέρα. Παρά τα εγκώμια των κριτικών, η πατριώτισσα δήλωσε: «Επιστρέφω στο πορνό, που για μένα είναι μια υψηλή μορφή τέχνης».

+ Crippled Black Phoenix στο Κύτταρο το προηγούμενο Σάββατο και πέραν της καλής συναυλίας του συγκροτήματος από το Μπρίστολ, με τις κιθάρες στην πρώτη γραμμή και τη νέα ψυχεδέλεια να χρωματίζει το σάουντρακ της βραδιάς, να σημειώσουμε πως το Κύτταρο ίσως είναι ο πρώτος συναυλιακός χώρος μη καπνιστών. Καθαρός ήχος και καθαρή ατμόσφαιρα με άλλα λόγια. Την ίδια ώρα στο Gagarin ο Αυστριακός Πάροβ Στέλαρ έδωσε ένα ακόμα καλό live στη χώρα μας αποδεικνύοντας πως έχει αποκτήσει πια το δικό του πιστό κοινό.

+ Στην κορυφαία χορεύτρια και χορογράφο, εσχάτως και σκηνοθέτιδα, Αγγελική Στελλάτου, για τη μεγαλοθυμία της. Από τη μια δικαίως πικραίνεται όταν κάποιος τη συνδέει μόνο με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και την πάλαι ποτέ Ομάδα Εδάφους, από την άλλη λέει για τον πρώην συνοδοιπόρο της: «Έχει μείνει ό,τι φτιάξαμε και ζήσαμε μαζί, έχει χαθεί η αναγκαιότητα της παρουσίας του ενός στη ζωή του άλλου – συνεχίζει να υπάρχει εκτίμηση και αγάπη».

+ Περνά τα σύνορα η επιτυχία του «Logicomix» του Απόστολου Δοξιάδη που πρόσφατα κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ αυτές τις μέρες θα εκδοθεί και στην Αμερική. Τα σχόλια του ξένου Τύπου είναι εξαιρετικά, ενώ οι προπωλήσεις σε ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, όπως το «Αmazon», το συγκαταλέγουν στους hot τίτλους. Θυμίζουμε ότι το ελληνικό graphic novel (ή κόμικς αν προτιμάτε) έχει ξεπεράσει τις 30.000 πωλήσεις στη χώρα μας.

+ Στο Εθνικό Θέατρο που συνεχίζει για τρίτη χρονιά τον θεσμό των συνδρομητικών καρτών. Τα προνόμια στους θεατές είναι πάντα απαραίτητα και μάλιστα σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

ΠΛΗΝ

– Στη Ρούλα Πατεράκη, την οποία ναι μεν σεβόμαστε και εκτιμούμε πάντα, αλλά δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε το γεγονός ότι αλληθωρίζει σε κάτι συνεργασίες καθόλου αντάξιες της ιστορίας και της διαδρομής της. Αναφερόμαστε στην «Παλίρροια του Σεπτέμβρη» της Δάφνης Ντι Μοριέ με πρωταγωνιστές τους Ελένη Ερήμου και Αλέκο Συσσοβίτη. Ευτυχώς για εκείνην ισορροπεί την κατάσταση με τη σκηνοθεσία της στους «Εξόριστους» του Τζέιμς Τζόις.

– Ευγενέστατος ο άγγλος σκηνοθέτης Άντριου Κουίκ ανακοίνωσε στο κοινό ότι αυτό που πρόκειται να δουν είναι μία work in progress που η προετοιμασία της δεν ξεπέρασε τις δύο εβδομάδες προβών. Και ζήτησε την κατανόησή του. Δεν καταλάβαμε γιατί οι θεατές έπρεπε να υποστούν το αποτέλεσμα της ανησυχίας του. Γιατί work in progress δεν σημαίνει ούτε ελάχιστες πρόβες ούτε μια πρωτόλεια μαθητική δουλειά. Οι «Ιστορίες από το μπαρ των χαμένων ψυχών», μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και τη βρετανική ομάδα Imitating the Dog, διέθετε μεν μια συμπαθητική ιδεούλα και μια αρχικά ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα (καθώς όλη η δράση τοποθετήθηκε πίσω από ένα παράθυρο), αλλά από κει και πέρα βούλιαξε στην προχειρότητα, σε μια άσκοπη επαναληπτικότητα και σε ένα άνευ ουσίας κείμενο που έφερε την υπογραφή του ίδιου του σκηνοθέτη σε συνεργασία με τον Σάιμον Γουεϊνράιτ. Όσο για τους νέους ηθοποιούς, οι ρόλοι τους περιορίστηκαν σε μια ζαλιστική κινησιολογία που δεν οδηγούσε πουθενά. Κρίμα, γιατί πολλές δουλειές της βρετανικής ομάδας έχουν επαινεθεί από τη λονδρέζικη κριτική.

– Αυτόν τον Καροτόνε, που τον βλέπω πάλι στο πρόγραμμα του Half Note, μήπως να τον αποκαλούμε… Μαϊντανόνε; Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, κάθε τόσο στην Ελλάδα έρχεται. Κι επειδή καλλιτεχνικώς δεν έχει ούτε πολλά ούτε καινούργια να μας πει –μεταξύ μας, ο Ψαριανός τον έκανε φίρμα από τον Best, και μαγκιά του– δύο τινά συμβαίνουν: Είτε ηράσθη σφόδρα είτε τα κάνει όλα και συμφέρει (οικονομικώς). Ας μεταφέρει και τα εκλογικά του δικαιώματα να ησυχάσει ο άνθρωπος.

– Το πρώτο αγγλόφωνο τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη από το international album του ακούγεται ήδη στα ελληνικά ραδιόφωνα. Άλλος ένας τραγουδιστής που μάλλον θα κάνει διεθνή καριέρα στην Τρίπολη και την Καρδίτσα…

– Στις 7 Οκτωβρίου στην Τεχνόπολη «η νέα γενιά της μουσικής πατάει Γκάζι», όπως τιτλοφορείται η κοινή συναυλία τριών τραγουδιστριών που η ηλικία τους είναι κάτω των τριάντα. Οι δύο από αυτές (Ελεονώρα Ζουγανέλη, Νατάσα Μποφίλιου) αποτελούν όντως ό,τι καλύτερο έχει να μας δώσει η νέα γενιά. Η τρίτη (Ρίτα Αντωνοπούλου) είναι ό,τι πιο παλαιικό έχει να μας προσφέρει η ίδια γενιά, αποδεικνύοντας ότι ο αναχρονισμός δεν έχει ηλικία.

– Δεν είναι εντάξει ο Nivo – ο Νίκος Βουρλιώτης των Goin’ Through για όσους τυγχάνει να μην το(ν) γνωρίζετε. Δεν είναι ok που λέτε. Κρατάει για πάρτη του τις συνεργασίες με τα πρωτοκλασάτα στελέχη της πίστας όπως είναι η Δέσποινα Βανδή, αφήνοντας στους συνοδοιπόρους του ράπερ, σαν το Θηρίο, κακή ώρα, τα δεύτερα λαϊκο-σκυλο-πόπ ονόματα που διαπρέπουν στα μαγαζιά που βρίσκονται στο πάνω μέρος της Συγγρού. Χάθηκε το πνεύμα της συνεργασίας, χάθηκε και η συναδελφική (καλλιτεχνική πάντως δεν τη λες) αλληλεγγύη.

– Τόσες αντιφάσεις μέσα σε μία μόνο αφίσα. Πρώτη αντίφαση: Γιώργος Λεμπέσης live. Ο Λεμπέσης και να κάνει live το βλέπουμε κομματάκι δύσκολο. Να έλεγαν πως κάνει… χοροεσπερίδα με τη φιάλη ουίσκι 180 ευρώ και τα πανεράκια λουλούδια μόνο 10, να το καταλάβω. Αλλά live; Ποιος είναι; Ο Μικ Τζάγκερ; Το (τέλος πάντων) live έλαβε χώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο Κηφισιάς. Δεύτερη αντίφαση: Πολιτισμός και Λεμπέσης, λοιπόν, είναι δύσκολο να πηγαίνουν μαζί…

– Στον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο για την ευκολία με την οποία χρίστηκε σκηνοθέτης. Σκηνοθετεί την παράσταση των Θανάση Παπαθανασίου – Μιχάλη Ρέππα «Φούστα – μπλούζα» για την περιφέρεια, παραγωγή στην οποία πρωταγωνιστούσε ενόσω παιζόταν στην Αθήνα. Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Αχ, αυτοί του εμπορικού!

– Στον ηθοποιό Γιάννη Βούρο, υποψήφιο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Β΄ Αθηνών, ο οποίος «έχει πρόταση» ενόψει του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας. Του έκαναν την απολύτως συγκεκριμένη ερώτηση: «Ανάφερέ μου ένα μέτρο που έχεις σκεφτεί στον τομέα του πολιτισμού». Και εκείνος απάντησε: «Είναι πολλά. Το θέατρο πρέπει να αναβαθμιστεί, να μπούμε σε μία άλλη φιλοσοφία επιχορηγήσεων». Α… Τόοοσο «συγκεκριμένο» μέτρο!