Στις 26 Απριλίου του 1986 στο πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας του Τσερνόμπιλ, στην τότε Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας, συνέβη ένα από τα σοβαρότερα πυρηνικά ατυχήματα όλων των εποχών.

 

Κατά τη διάρκεια δοκιμής ασφαλείας του αντιδραστήρα νο. 4, προκλήθηκε έκρηξη ατμού η οποία έστειλε στον ουρανό της Ευρώπης τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού, υποχρέωσε την εκκένωση της πόλης Πριπιάτ από τους κατοίκους της και είχε σαν αποτέλεσμα 31 άμεσους θανάτους και άγνωστο πόσους άλλους από ραδιενεργό δηλητηρίαση.

Αμέσως μετά το ατύχημα, οι σοβιετικές αρχές κάλυψαν τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα με τσιμεντένια σαρκοφάγο, προκειμένου να περιορίσουν την εκπομπή ραδιενέργειας από τον πυρήνα του, ωστόσο η κίνηση αυτή ήταν πρόχειρη.

 

Τελικά σήμερα, μετά από 12 χρόνια δουλειάς, το «κουφάρι» του Τσερνόμπιλ καλύφθηκε από τη Νέα Ασφαλή Περιοριστική Αψίδα, ένα τεράστιο κατασκεύασμα 36.000 τόνων, το οποίο επί τέσσερις ημέρες προχωρούσε αργά προκειμένου να καλύψει τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα.

Η νέα κατασκευή, η οποία είναι σχεδιασμένη να αντέχει ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας, διάβρωσης, ακόμα και ανεμοστρόβιλους, θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό την εκπομπή ραδιενέργειας από τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα και θα επιτρέψει σε ειδικά συνεργεία να διαλύσουν ό,τι απέμεινε με ασφάλεια.

Το τεράστιο έργο χρηματοδοτήθηκε από 40 χώρες και οργανισμούς (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα) και κόστισε περίπου δύο δισ. ευρώ. Ωστόσο, η περιοχή που εγκαταλείφθηκε μετά το δυστύχημα -το μέγεθος της οποίας είναι περίπου ίσο με του Λουξεμβούργου- θα παραμείνει εκτός πρόσβασης για πολλά χρόνια ακόμα, λόγω ραδιενεργού μόλυνσης.