Σε αυτή την κοινωνία τίποτε δεν πήγαινε στραβά. Όλα ήταν τέλεια, μελετημένα και λειτουργούσαν άψογα, ώσπου μια μέρα ήρθε μια κυβέρνηση (η οποιαδήποτε θα μπορούσε να είναι, δεν έχει σημασία), που είπε να τα κάνει μπάχαλο, να διαλύσει το σύμπαν γύρω της, να τους κάνει όλους εχθρούς της.

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Σε αυτή την κοινωνία τίποτε δεν πήγαινε στραβά. Όλα ήταν τέλεια, μελετημένα και λειτουργούσαν άψογα, ώσπου μια μέρα ήρθε μια κυβέρνηση (η οποιαδήποτε θα μπορούσε να είναι, δεν έχει σημασία), που είπε να τα κάνει μπάχαλο, να διαλύσει το σύμπαν γύρω της, να τους κάνει όλους εχθρούς της. Έτσι οι διάφορες αγανακτισμένες με τη νέα κατάσταση συντεχνίες το έχουν ρίξει στις κινητοποιήσεις. Με την ίδια ευγένεια και ζέση που διακρίνονταν κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους. Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επαγγέλματα· όλοι, οι πάντες, είναι αναντικατάστατοι λειτουργοί με κύριο μέλημά τους το δημόσιο συμφέρον. Α, το σωστό να λέγεται, για το δημόσιο συμφέρον θυσιάζονται όλοι. Εκτός από την εκλεγμένη κυβέρνηση, που τρελάθηκε και έχει ανοίξει μέτωπα με τους πάντες.

Το ίδιο και οι ταξιτζήδες, αγωνίζονται για το δημόσιο συμφέρον. Το έχουν αποδείξει και το αποδεικνύουν κάθε μέρα στο βολάν. Από πού να τους πιάσεις; Από την ευγένεια, τους πληθυντικούς, το τσιγάρο, την καθαριότητα, την ανακριτική τους – κοινωνική διάσταση, την άμεση ανταπόκριση και την άνετη μετακίνηση με δυο – τρεις κούρσες μαζί για να «εξυπηρετήσουν»; Υπάρχει πιο άψογος επαγγελματίας στη χώρα από τον ταξιτζή; Σίγουρα όχι. Οι άνθρωποι είναι υποδείγματα. Όπως υποδειγματικές είναι και οι αγωνιστικές τους απεργιακές κινητοποιήσεις. Απλώς δεν αφήνουν τους συμπολίτες τους με 40 βαθμούς θερμοκρασία να πάνε τις ολιγοήμερες και ακριβοθώρητες πλέον για αυτούς διακοπές, τις οποίες έχουν πληρώσει με προκαταβολές. Παραδίδουν μαθήματα κοινωνικής ευαισθησίας, αλληλεγγύης και για άλλη μια φορά αποδεικνύουν το υψηλό φρόνημα της αποστολής τους. Τα συγχαρητήριά μας στους ταξιτζήδες. Η χώρα και οι εγκλωβισμένοι Αθηναίοι τους ευγνωμονούν…

ΥΓ.: Αυτή την πλήρη ασυδοσία των συντεχνιών με τις κινητοποιήσεις τους, οι οποίες στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι και απαράδεκτες και στρέφονται κατά του δημοσίου συμφέροντος, που θεωρούν ότι αποτελεί «αναφαίρετο δικαίωμα» να καταστρέφουν στην κυριολεξία την υπόλοιπη κοινωνία και να τη χρεώνουν με τα κερατιάτικά τους, μήπως ήρθε η ώρα να τη θέσουμε και αυτή μαζί με την οικονομία μας υπό το ΔΝΤ ή κάποιον διεθνή οργανισμό;