«Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς μας δεν άρεσε. Από την άλλη όμως, πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης»…

Η συγκλονιστική αυτή δήλωση δεν επιδέχεται παρερμηνειών, είναι σαφής όσο δεν παίρνει, δεν ανήκει σε κάποιον αμφιλεγόμενο ακροδεξιό πολιτικό ο οποίος φλερτάρει επικίνδυνα με τους Ναζί, ούτε σε άνθρωπο που δεν έχει συναίσθηση των λεγομένων του, πολύ δε περισσότερο σε κάποιον που αγνοεί τις πολιτικές έννοιες, τη σημασία τους και το ιστορικό – σημειολογικό τους περιεχόμενο και βάρος. Αντίθετα, ανήκει σ’ έναν ακαδημαϊκό, σ’ έναν καθηγητή του ποινικού δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, σε  πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, σ’ έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, σ’ έναν άνθρωπο δηλαδή που έχει πλήρη συναίσθηση των λόγων του. Πρόκειται για μια σημαντική προσωπικότητα με έντονη ακαδημαϊκή, πολιτική και κοινωνική παρουσία και δράση.

Η δήλωσή του, λοιπόν, αυτή είναι σοκαριστική  και για το περιεχόμενό  της αλλά και γιατί εκφέρεται από ένα άνθρωπο παρόμοιας συγκρότησης. Ο κύριος Παρασκευόπουλος ισχυρίζεται ότι υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης με τους Ναζί, με το ναζισμό, με τους κυρίους Μιχαλολιάκο, Παπά, Κασιδιάρη, Λαγό και όλους τους (υπόδικους) κοινοβουλευτικούς ανθούς της Χρυσής Αυγής προκειμένου να προχωρήσουμε μαζί για έναν καλύτερο κόσμο;

Πολύ φοβάμαι ότι ο κύριος Παρασκευόπουλος επιμηκύνει το επικίνδυνο άλμα που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργαζόμενος με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ με μοναδικό σκοπό την κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας ως αυτοσκοπού. Ωστόσο, το πήγε τρομαχτικά μακριά, έτσι που να αναρωτιέται πλέον ο κάθε δημοκράτης πολίτης  αυτής της χώρας μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτός ο επικίνδυνος εθισμός στην εξουσία…  Μέχρι ποια σύγκλιση μπορεί να επικαλεστεί κανείς προκειμένου να παραμείνει σ’ αυτήν;

Είναι απολύτως βέβαιο ότι αν αυτή τη δήλωση την αποτολμούσαν κάποια προβεβλημένα στελέχη της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, οι αντιδράσεις των ριζοσπαστών του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργούσαν ένα πρωτοφανές πολιτικό τσουνάμι… Αλλά το θέμα μας δεν είναι η παροιμιώδης πολιτική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο βαθύς πολιτικός αμοραλισμός του, όσο οι δημοκρατικοί θεσμοί και παραδόσεις αυτής της χώρας, όπως επίσης και το μέχρι πόσο εγκληματικά κυνικός μπορεί να γίνει κανείς προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Το ερώτημα είναι αμείλικτο: υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης (της Αριστεράς) με το ναζισμό και με εγκληματικές οργανώσεις;

 

ΥΓ:  Για την ταλαιπωρημένη ιστορία αυτού του τόπου, να θυμίσουμε ότι οι «γερμανοτσολιάδες» έκλεισαν τους Χρυσαυγίτες Ναζί στη φυλακή για να τους ελευθερώσουν οι αριστεροί σύντροφοί τους που τους συνδέουν κοινοί αγώνες στην Κερατέα, στο Σύνταγμα των αγανακτισμένων και στη Βουλή…!