Τάκης Θεοδωρόπουλος, «Στη χώρα του περίπου», εκδόσεις Μεταίχμιο.

Πώς από το γλωσσικό φτάσαμε στη σημερινή αγλωσσία; Γιατί οδηγη­θήκαμε στην καταστροφή του κέντρου της Αθήνας; Μια πρωτεύουσα χωρίς κέντρο είναι μια περίπου πόλη. Γιατί μέσα σε 200 χρόνια η εκπαί­δευση δεν κατάφερε να επεξεργαστεί δημιουργικά το συστατικό ιδεολό­γημα της σύγχρονης Ελλάδας: τη σχέση μας με την κλασική αρχαιότητα; Πώς όλα αυτά τα περίπου μας οδηγούν στις περίπου ταυτότητες που αποδίδουμε στον εαυτό μας; Περίπου Έλληνες, περίπου Ευρωπαίοι, πε­ρίπου Ανατολίτες, περίπου Βαλκάνιοι, περίπου Μεσογειακοί. Μια περιή­γηση στην ενδοχώρα της ελληνικής κοινωνίας και στα μεγάλα κεφάλαια του συλλογικού μας ασυνείδητου. Μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από τις δουλείες της οικονομικής ανάλυσης και τα πολιτικά στερεότυπα που καθοδηγούν τη σκέψη μας.

Κώστας Γαγανάκης, «Θουκυδίδης ή Ευσέβιος;», εκδόσεις Πόλις.

Το βιβλίο επικεντρώνεται στο έργο του Lancelot Voisin de La Popeliniere, Γάλλου ιστορικού, που πρωταγωνίστησε στην προώθηση της «νέας Ιστορίας». O La Popeliniere πρότεινε μια Ιστορία της Γαλλίας, η οποία συ­γκρούστηκε μετωπικά με την κανονιστική καλβινιστική αντίληψη περί ιερής Ιστορίας (της μαχόμενης Εκκλησίας του Κυρίου). Το βιβλίο προτεί­νει μια κριτική ανάλυση της «ιστοριογραφικής επανάστασης» του 16ου αιώνα αλλά και της διαμόρφωσης της προτεσταντικής ιστοριογραφικής παράδοσης, από τους Λουθηρανούς της Γερμανίας ώς τους Καλβινιστές της Γαλλίας των Θρησκευτικών Πολέμων. Μέσα από την αντιπαράθεση των δύο εναλλακτικών συγκροτήσεων της γαλλικής Ιστορίας, αποτιμώ­νται οι νεωτερικές προτάσεις αλλά και οι αντινομίες της «νέας Ιστορίας» του γαλλικού 16ου αιώνα. Τέλος, σε ευρύτερο επίπεδο, προτείνεται μια κριτική αποτύπωση της πορείας της «ιστοριογραφικής επανάστασης» του 16ου αιώνα, σε σχέση με τις δομές εξουσίας της εποχής, ιδίως με την απολυταρχική μοναρχία των Βουρβόνων.

Κώστας Σημίτης, «Υπάρχει λύση; – Συζήτηση με τον Γιάννη Πρετεντέρη», εκδόσεις Πόλις.

«Η συζήτηση με τον Γιάννη Πρετεντέρη σκοπό έχει να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των προβλημάτων. Διαλέξαμε αυτόν τον τρόπο ανταλλαγής απόψεων για να εκφρασθούμε ζωντανά και κατανοητά. Δεν το καταφέραμε, ίσως, πάντα. Η οικονομία και η πολιτική έχουν την ιδι­αίτερη γλώσσα τους. Κύριος στόχος μας είναι να προβληματίσουμε. Τα ποικίλα θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν θα λυθούν, αν δεν συμ­βάλλουν στην υπέρβασή τους καλά πληροφορημένοι πολίτες με άποψη και κρίση» Κ.Σ.

Ανδρέας Πανταζόπουλος, «Ο αριστερός εθνικολαϊκισμός», εκδόσεις Επίκεντρο.

Προβληματισμοί που αποτελούν τη συνέχεια όσων διατύπωσε στο προ­ηγούμενο βιβλίο του «Ο αριστερός εθνικολαϊκισμός, 2008-2013». Ο συγ­γραφέας παρακολουθεί την εξέλιξη και τις μεταμορφώσεις αυτού του πολιτικού ρεύματος, το οποίο από την αντιπολίτευση βρίσκεται πλέον, από τον Ιανουάριο του 2015, στην εξουσία. Αναλύει την επιλογή της αλ­λόκοτης συγκυβέρνησης της Αριστεράς με ένα κόμμα της λεγόμενης ρι­ζοσπαστικής Δεξιάς, τους ΑΝΕΛ, κάτι που «προδίδει» τη βασική συνθήκη του εθνικολαϊκιστικού ριζοσπαστισμού εν γένει, τον πυρηνικό υπερβατι­κό του χαρακτήρα, μέσω της άρνησης της διαίρεσης Αριστερά – Δεξιά.

Γιάννης Α. Μάζης, «Ίων Δραγούμης – Ο Ασυμβίβαστος», εκδόσεις Μεταίχμιο.

Άνθρωπος ορμητικός, γοητευτικός και ιδιόρρυθμος, επιφανές μέλος της ελίτ, διπλωμάτης, ήρωας ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (του Μακεδονικού), πολιτικός, διανοούμενος, ο Ίων Δραγούμης συγκαταλέγεται μεταξύ των ηγετών του αντιβενιζελισμού κατά τον Εθνικό Διχασμό. Δο λοφονήθηκε από βενιζελικούς την επομένη της απόπειρας δολοφονίας κατά του Ελευθέριου Βενιζέλου στο Παρίσι. Στη συγκεκριμένη βιογρα­φία γίνεται προσπάθεια να αποδοθεί η σκέψη του πολιτικού χωρίς τις δι­άφορες ιδεολογικές παραμορφώσεις και στρεβλώσεις που επικρατούν, έξω από έναν ορισμένο ρομαντισμό που τον περιβάλλει.

Στάθης Καλύβας, «Πού είμαστε και πού πάμε;», εκδόσεις Μεταίχμιο.

«Τα τελευταία εφτά χρόνια κυριάρχησαν οι αυταπάτες και οι ψευδαι­σθήσεις αντί της αυτογνωσίας και της διόρθωσης των σφαλμάτων που κάναμε ως κοινωνία. Όσο όμως επιμένουμε να πορευόμαστε στους λάθος δρόμους, τόσο θα παραμένουμε παγιδευμένοι στο τέλμα, με το φάσμα της καταστροφής να επικρέμαται πάνω μας. Αντίθετα από πολ­λούς (τους περισσότερους;), θεωρώ πως η χώρα μπορεί να τα καταφέρει και να κάνει το μεγάλο άλμα καθώς διαθέτει πολλά πλεονεκτήματα, πολύ περισσότερα απ’ ό,τι πιστεύουμε. Αρκεί να τα αναγνωρίσουμε και να τα εκμεταλλευθούμε σωστά».

Σταύρος Κωνσταντινίδης, «Ο έρωτας στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ», εκδόσεις Επίκεντρο.

Το απόσταγμα μιας τετραετούς δυναμικής και ζέουσας δημόσιας γραφής παρουσιάζει στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Επίκεντρο και με πρόλογο του Νικόλα Σεβαστάκη, ο Σταύρος Κωνσταντινίδης. Με τον ιδιαίτερο και πολλαπλά σημασιοδοτημένο τίτλο «Ο έρωτας στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ» και μέσα από 62 μικρά ή μεγαλύτε­ρα κείμενα, ο συγγραφέας επιχειρεί μια περιπλάνηση από το προσωπικό στο πολιτικό, από το ειδικό στο γενικό και από το τοπικό εντέλει στο πα­γκόσμιο, αναζητώντας τον μίτο του νοήματος όχι μονάχα της κοινωνικο­πολιτικής συγκυρίας, αλλά και των προσωπικών διαδρομών.

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, «Τρία δοκίμια για τη νεοελληνική ιδεολογία», εκδόσεις Πόλις.

«Τον 19ο αιώνα ο ‘‘Νεοέλληνας’’ αντικατέστησε τον ‘‘Ρωμιό’’ και ταυτόχρο­να εισήγαγε μια αδιευκρίνιστη απόσταση που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε μας και τους αρχαίους Έλληνες. Και παρά το γεγονός ότι ο όρος έχει πλέον καθιερωθεί, θέτει έμμεσα το εξής ερώτημα που επιδέχεται διαφο­ρετικές απαντήσεις: Γιατί και πώς συνδυάστηκαν τα δύο συνθετικά του, που το ένα παραπέμπει στην αλλαγή και το άλλο επικαλείται και υπερη­φανεύεται για τη διάρκεια μιας αναλλοίωτης ελληνικότητας; Εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχει άλλος λαός σε όλο τον κόσμο που να μιλάει τόσο πολύ για το παρελθόν του και ταυτόχρονα να αντιτίθεται σε κάθε προσπάθεια να διαβαστεί εκείνο ορθολογικά και, κυρίως, κριτικά. Αυτή η ιδιαιτερότητα είναι ένα ζήτημα το οποίο μας αφορά όλους, είτε το έχουμε συνειδητοποιήσει είτε όχι».

Λύντια Τρίχα, «Χαρίλαος Τρικούπης», εκδόσεις Πόλις.

Πίσω από τον πολιτικό και το έργο του ο άνθρωπος Χαρίλαος Τρικούπης παραμένει ένας άγνωστος. Αυτόν τον άγνωστο Τρικούπη επιχειρεί τώρα να φωτίσει η βιογραφική περιήγηση με την οποία η συστηματική μελετήτρια του Τρικούπη και των αρχείων του Λύντια Τρίχα σκιαγραφεί τη ζωή του μέσα από μια διαφορετική, ανθρώπινη, σύνθετη οπτική. Μέσα από ενδιαφέρουσες, άγνωστες αναφορές στη ζωή και τη δράση του και από ένα εντυπωσιακό οπτικό υλικό συγκεντρωμένο από πλήθος αρχείων. Η Λύντια Τρίχα σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Από το 1987 ασχολείται με την έρευνα της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και έχει επεξεργαστεί το αρχείο του Χαρίλαου Τρικούπη. Σήμερα είναι αντιπρόεδρος του Ιδρύμα­τος Παιδείας και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και τα ερευνητικά της ενδια­φέροντα επικεντρώνονται στις βουλευτικές εκλογές του 19ου αιώνα και στη συγγραφή μιας βιογραφίας του Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Θάνος Βερέμης, «Σκέψεις για τον 21ο αιώνα», εκδόσεις Καστανιώτη.

Υπάρχουν δύο άξονες στο βιβλίο αυτό. Ο ένας είναι συγχρονικός με τις πολιτικές εξελίξεις, τις παλινδρομήσεις στην εκπαίδευση και στον τρόπο με τον οποίο ο λαός προσλαμβάνει τα ιδεολογήματα των πολιτικών. Ο άλλος άξονας απεμπλέκεται από τις μεταλλάξεις και τη ρευστότητα του πολιτικού βίου και ασχολείται με σταθερά πολιτισμικά σημεία αναφοράς στον κόσμο των τεχνών και των γραμμάτων. Ο συγγραφέας αναφέρεται σε μεγάλους ξένους δημιουργούς και διανοητές, αλλά και στους ημέτε­ρους αρχαίους και νέους. Χωρίς αυτούς, ο πολιτικός μας βίος θα ήταν αφόρητος.