search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 03:16
MENU CLOSE

Θέατρο: Ακούραστες σκηνές

29.09.2009 06:29

Διαβάζοντας το ρεπερτόριο των εναλλασσόμενων θιάσων σταθήκαμε στις παραγωγές που θεωρούμε ότι θα έχουν ενδιαφέρον και ξεχωρίσαμε μερικές από αυτές.

Διαβάζοντας το ρεπερτόριο των εναλλασσόμενων θιάσων σταθήκαμε στις παραγωγές που θεωρούμε ότι θα έχουν ενδιαφέρον και ξεχωρίσαμε μερικές από αυτές.

Τζάκι Ωνάση και Μαρκήσιος Ντε Σαντ, Αντώνης Σαμαράκης και Ιονέσκο, Όργουελ και Καμί, Μπίλι Χόλιντεϊ και Λαμπίς, Μπέκετ και Καπουτζίδης. «Αταίριαστα» ζευγάρια που μοιράζονται την ίδια θεατρική σκηνή μέσα στη σεζόν μαζί με κάποιους άλλους. Παρουσιάζονται σε σκηνές που η ταυτότητά τους γράφει «εναλλασσόμενο ρεπερτόριο». Και το τηρούν ευλαβικά. Μόδα ή ανάγκη, άποψη ή στυλ, καλλιτεχνική ανησυχία, δημιουργική έκφραση ή μαξιμαλιστικός πλουραλισμός, τα θέατρα με άνω της μιας παραγωγής και με περισσότερες από μια σκηνές, τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν αυξηθεί θεαματικά. Όλα ξεκίνησαν σε «επίσημη» βάση από το καθοριστικό για τα θεατρικά μας δρώμενα Θέατρο του Νότου – Αμόρε του Γιάννη Χουβαρδά (ιδρύθηκε την άνοιξη του 1991και ολοκλήρωσε τον κύκλο του την άνοιξη του 2008 με 130 έργα στο ενεργητικό του). Έκτοτε το «εναλλασσόμενο» έγινε της μόδας και εξαπλώθηκε με γοργούς ρυθμούς. Οι εναλλασσόμενες σκηνές ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια. Κάθε θέατρο ή θεατράκι, μεγάλη σκηνή ή μικρότερη καμάρωνε ότι ανεβάζει δύο και τρία έργα τη σεζόν. Φυσικά ελάχιστοι είχαν την οργάνωση, τον προγραμματισμό, τις προτάσεις, την άποψη και κατ’ επέκταση τη διάρκεια του Αμόρε, γι’ αυτό πολλά θέατρα ναι μεν προσπάθησαν να μεταμορφωθούν σε εναλλασσόμενα αλλά γρήγορα ξεφούσκωσαν σαν μπαλόνια. Υπήρξαν κάποια, λίγα, με σωστή κατεύθυνση, σχεδιασμό και όραμα που άντεξαν κι αντέχουν στον χρόνο (π.χ. το Θέατρο του Νέου Κόσμου που είναι ό,τι πιο σημαντικό και με διάρκεια έχει συμβεί την τελευταία δεκαετία), άλλα που σιγά σιγά εδραιώνονται (η πρωτοπόρα ματιά του Bios, οι ιδιαίτερες προσεγγίσεις του Επί Κολωνώ) κι άλλα που τώρα ξεμυτούν (π.χ. αυτό που συμβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Συν-Επί +,Χ ή το νέο πρόσωπο του Χώρα), τα οποία υπόσχονται ενδιαφέρουσα πορεία, τουλάχιστον με το ρεπερτόριο και τις συνεργασίες που προτείνουν. Ο χρόνος και το κοινό, οι δύο αμείλικτοι κριτές, είναι αυτοί που θα ορίσουν την τύχη τους. Πώς όμως διαχειρίζονται την επιτυχία μιας παραγωγής τα θέατρα με εναλλασσόμενο ρεπερτόριο; Ο προγραμματισμός πάνω απ’ όλα – εντάξει. Κι αν μια παράσταση σκίζει; Υπάρχουν ουρές, λίστες αναμονής, κοινό που θέλει να τη δει, αλλά δεν προλαβαίνει γιατί το θέατρο είναι sold out (το Αμόρε τηρούσε τη σκληροπυρηνική αρχή και δεν έδινε παράταση). Όσο κι αν αυτό μοιάζει άδικο για μια παράσταση που ανθεί, άλλο τόσο άδικο είναι να στερήσεις ημέρες από μια άλλη που περιμένει τη σειρά της να δοκιμαστεί. Κι ύστερα, αν τραβάς από δω, κόβεις από κει, ποια η χρησιμότητα του προγραμματισμού; Η γνώμη μας θα ήταν –αλλά αυτό πώς να συμβεί σε μια χώρα που οι επιχορηγήσεις της σεζόν καθυστερούν έναν με ενάμιση χρόνο – να υπάρχουν έργα ρεπερτορίου τα οποία να μπορούν να επαναληφθούν, τουλάχιστον με το άνοιγμα της επόμενης σεζόν.

Αξίζει να δούμε

Επειδή όλα αυτά όμως μοιάζουν με ασκήσεις επί χάρτου ενώ το θέατρο είναι πράξη, επιλέξαμε κάτι πιο «χειροπιαστό». Κάναμε ένα flash… forward στις παραστάσεις των θεάτρων με εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. Σταθήκαμε στις παραγωγές που θεωρούμε ότι θα έχουν ενδιαφέρον και ξεχωρίσαμε μερικές από αυτές. Η Λυδία Κονιόρδου συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Ερμηνεύει την Εκάβη –έναν ρόλο για τον οποίο είναι νέα κι αυτό προσθέτει δυσκολία στην πρόκληση– στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, οι οποίες παρουσιάζονται σε κλειστό χώρο (Θέατρο του Νέου Κόσμου). Η Άντζελα Μπρούσκου με ερμηνεύτρια τη Σοφία Σεϊρλή ανεβάζει το «Τζάκι» της Ελφρίντε Γέλινεκ (Από Μηχανής Θέατρο). Η Ρούλα Πατεράκη καταπιάνεται με τους «Εξόριστους» του Τζέιμς Τζόις και ο Έκτορας Λυγίζος με τα «Εγκλήματα του έρωτα» του Μαρκήσιου Ντε Σαντ (Από Μηχανής Θέατρο). Η Μάρθα Φριντζήλα σκηνοθετεί την «Υπόθεση της οδού Λουρσίν» του Λαμπίς (Πορεία). Η Μαρία Κατσανδρή υποδύεται τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στο έργο «Ρόζα Λούξεμπουργκ – Γράμματα από τη φυλακή», σε μια παράσταση που ακολουθεί από φυλακή σε φυλακή τη γυναίκα, τη ζωή, τις ιδέες, τις μύχιες σκέψεις και το έργο της, κατά τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής της, από το 1917 έως το 1919 (Αγγέλων Βήμα). Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη συνεργάζεται με την Ελένη Σκότη στο έργο του Μάριο Βάργκας Λιόσα «Λα τσούνγα», που σημαίνει «δύσκολη γυναίκα» (Επί Κολωνώ). Ο Άγγελος Αντωνόπουλος μεταφέρει στη σκηνή το δημοφιλές «Σήμα κινδύνου» του Αντώνη Σαμαράκη, ενώ η Μάνια Παπαδημητρίου επιβεβαιώνει ότι «Ο βασιλιάς πεθαίνει» (Θέατρο Τέχνης). Το δίδυμο της «Κατσαρίδας», ο Βασίλης Μαυρογεωργίου με τον Κώστα Γάκη, ελευθερώνει «Λιοντάρια» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Ο Γιώργος Καπουτζίδης, μακριά από την τηλεοπτική του περσόνα, αποδίδει το κείμενο στο ροκ μιούζικαλ «Rent», το οποίο παρουσιάζεται από νεανικό θίασο, ενώ ο Γιώργος Νανούρης, μετά το επιτυχημένο «Εδώ», σκηνοθετεί την «Πέτρα της υπομονής» του Ατίκ Ραχίμι. Και τα δύο θα ανέβουν στο Χώρα, το οποίο θα μας συστήσει το «The New Electric Ballroom», άλλο ένα έργο του Έντα Γουόλς μετά το «Chatroom». Η Φένια Παπαδόδημα και ο Ντέιβιντ Λιντς μας μεταφέρουν στη Νέα Υόρκη, με αφορμή τη μουσική παράσταση «Μια γάτα που την έλεγαν Μπίλι Χόλιντεϊ» (Πορεία). Στις νέες δυνάμεις ο νεαρότατος Μίλτος Σωτηριάδης αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία του σαιξπηρικού και δημοφιλέστατου «Ρωμαίου και Ιουλιέτας». Ο Παντελής Δεντάκης εμπνέεται από τον Μαρκ Τουέιν για το «Αδάμ και Εύα, η επιστροφή», ο Δημήτρης Παπανικολάου και η Μαρία Κίτσου συνσκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στο «Κουαρτέτο» του Μίλερ (όλα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου). Τέλος, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης προσεγγίζει το «1984» του Όργουελ ακριβώς αντίθετα με αυτά που πρεσβεύει το ολοκληρωτικό καθεστώς που περιγράφεται στο βιβλίο. Ο καλλιτέχνης εξιδανικεύει το παρελθόν που δεν έζησε και αντιμετωπίζει με βία το παρόν (Bios). Στον ίδιο χώρο ο Μιχάλης Κωνσταντάτος, επίσης εκ του κινηματογράφου ορμώμενος, σκηνοθετεί την «Πτώση», βασισμένη στο ομότιτλο έργο του Αλμπέρ Καμί. Στην πρώτη παράσταση της ομάδας Blind Spot η ιστορία του βασικού προσώπου του κειμένου του Καμί, του Ζαν-Μπαπτίστ Κλαμάνς, και οι διαφορετικές εκφάνσεις του χαρακτήρα του ξεδιπλώνονται μέσα από τα τρία πρόσωπα των ηθοποιών. Κάθε ηθοποιός μεταμορφώνεται σε Κλαμάνς και στα πρόσωπα που τον περιβάλλουν. Το υποσυνείδητο του ήρωα κινεί τα νήματα και οι σκηνές της ζωής του εναλλάσσονται με αυτές της προσωπικής του εξομολόγησης.

Χαρά Αργυρίου

 

 

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 01:15