Πρώτα η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης κι ύστερα, με την επιβολή συναινέσεων, η απάντηση στο ερώτημα για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, δηλώνει σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος τοποθετείται δημόσια μετά από αρκετό καιρό.

   Υποστηρίζει ότι για την πορεία της χώρας, δεν χρειάζονται εκλογές, ούτε τις «βλέπει» αλλά ασκεί έντονη κριτική για την καθυστέρηση τής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους ώστε να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. «Δεν κάνουν πολιτική, υπογράφουν οτιδήποτε στο τέλος, είτε στο εσωτερικό προσπαθούν με αυταρχισμό να επιβάλλουν πράγματα. Ροκανίζουν κάθε είδους κεφάλαιο που μας έχει απομείνει», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέροντας ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο.

   Ο κ. Χρυσοχοΐδης αποτιμά θετικά την κινητικότητα που έχει αναπτυχθεί για την ανασυγκρότηση της ευρύτερης παράταξης στο Κέντρο και την Κεντροαριστερά με τις πρωτοβουλίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ενώ με αφορμή τη συνεργασία της ΔΗΣΥ με το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου σημειώνει ότι το παρελθόν είναι γνωστό σ΄ όλους, αλλά δεν πρέπει να είναι εμπόδιο για το μέλλον.

   Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ επισημαίνει ότι πρέπει να αποφευχθεί η προσπάθεια που εξελίσσεται να καταλήξει στο σχήμα «ΠΑΣΟΚ κι άλλες δυνάμεις», γιατί, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θα είναι φτωχό αποτέλεσμα όταν η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Ως πρόταγμα του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς θέτει το ζήτημα της ανάπτυξης, της μείωσης της ανεργίας και των ανισοτήτων και θεωρεί απαραίτητη τη διεξαγωγή ανοιχτού συνεδρίου αφού αρθούν όλα τα εμπόδια με ειλικρινή και δημόσιο διάλογο.

   Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον Μιχάλη Μιχαήλ έχει ως εξής:

   ΕΡ. Πώς κρίνετε την κινητικότητα που έχει εκδηλωθεί τις τελευταίες ημέρες στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς μετά από αρκετό καιρό ακινησίας;

   ΑΠ. Το ότι γίνονται προσπάθειες δεν μπορεί παρά να είναι θετικό. Η κίνηση, οι προσεγγίσεις, η συζήτηση θα δημιουργήσουν και τις ευκαιρίες, εννοώ τη δυνατότητα να προχωρήσει το εγχείρημα ένα βήμα παραπέρα, όταν ο χρόνος και οι περιστάσεις θα είναι κατάλληλες.

   ΕΡ. Τη συμφωνία συνεργασίας του ΚΙΔΗΣΟ και του Γιώργου Παπανδρέου πώς την εκτιμάτε; Σας ρωτώ γιατί από αρκετούς έχει τεθεί ζήτημα ηθικής τάξης.

   ΑΠ. Είναι σωστό πως δεν μπορούμε να σβήσουμε το παρελθόν. Έχουμε μνήμη δεν είμαστε χρυσόψαρα. Εξίσου σωστό είναι πως δεν γίνεται το παρελθόν να είναι αξεπέραστο εμπόδιο για το μέλλον. Είμαστε πολιτικοί, όχι θυμωμένοι ιδιώτες. Ανάμεσα στα δύο υπάρχει ο χώρος της πολιτικής, δηλαδή της στάθμισης με ηθικά και αξιακά κριτήρια χάριν του δημοσίου συμφέροντος.

   ΕΡ. Κατά τη γνώμη σας ποια θα πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά ενός φορέα στον ευρύτερο χώρο; Την προοπτική διεξαγωγής εξ υπαρχής ανοιχτού συνεδρίου και εκλογή ηγεσίας από τη βάση πώς τη βλέπετε;

   ΑΠ. Όλα όσα λέτε φυσικά και ισχύουν για εκλογή και συνέδριο. Δεν είμαστε όμως ακόμη εκεί. Χρειάζεται πολλή δουλειά ανάμεσα σε πρόσωπα για να αρθούν εμπόδια, αλλά και τίμιος, απλός λόγος δημόσια, που να αγγίζει τις ζωές των πολιτών. Αυτό τον λόγο δεν τον έχουμε ακόμη- κι αυτό είναι το κυριότερο

   ΕΡ. Ορισμένοι ανησυχούν και επιφυλάσσονται ακόμη και καχύποπτα ότι οι κινήσεις άλλες ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν τη διαμόρφωση μιας συνεργασίας στη κατεύθυνση «ΠΑΣΟΚ κι άλλες δυνάμεις». Είναι έτσι;

   ΑΠ. Μπορεί να καταντήσει έτσι από αδράνεια ή ασυνεννοησίες. Δεν νομίζω ότι κανείς επιδιώκει ένα τόσο φτωχό αποτέλεσμα. Κοιτάξτε δυστυχώς αυτή η τόσο βαθιά 8χρονη κρίση δεν έχει γεννήσει μέχρι σήμερα τίποτε θετικό στο κομματικό σύστημα. Τα καινούργια, αλλά καθόλου θετικά, είναι η Χρυσή Αυγή, οι ΑΝΕΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ. ΠΑΣΟΚ κι άλλες δυνάμεις θα είναι ανακύκλωση και συνέχιση αυτής της μιζέριας

   ΕΡ. Ποιες θα πρέπει να είναι οι πολιτικές προτεραιότητες του υπό σύσταση φορέα της Κεντροαριστεράς;

   ΑΠ. Δυο θεμελιώδη ζητήματα:

   Πρώτα και κύρια, ένας απλό ορισμός του τι είναι Αριστερά σήμερα. Κατά τη γνώμη μου σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, η μείωση ανισοτήτων και η προστασία του περιβάλλοντος είναι τα δυο μεγάλα αριστερά προτάγματα. Με αυτούς τους όρους, με αυτές τις ρήτρες μπορούμε να δούμε τη συνέχιση της παγκοσμιοποίησης.

   Δεύτερο, ξεκάθαρη πολιτική αναδιανομής. Να πούμε καθαρά με ποιους είμαστε, ποιους θέλουμε να εκπροσωπούμε.

   ΕΡ. Κατά τη γνώμη σας, η Δημοκρατική Συμπαράταξη με ποιον θα πρέπει να συνεργαστεί για τον σχηματισμό κυβέρνησης μετεκλογικά, με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ;

   ΑΠ. Της γίνει η συμπαράταξη που προαναφέραμε, της αποκτήσει φυσιογνωμία της την περιγράψαμε, και το ερώτημα αβίαστα θα απαντηθεί. Πρώτα η Ελλάδα κι η ανάπτυξη. Μια νέα συμπαράταξη πρέπει να επιβάλλει μια πολιτική ευρύτατων εθνικών συναινέσεων, επιτέλους χωρίς στείρους χωρισμούς σε «εμείς κι της». Έχουμε αμέτρητες πληγές να επουλώσουμε. Δεν είναι καιρός να γεννάμε κάθε μέρα κι της. Αυτό δεν είναι ευχή και αγαπησιάρικα λόγια. Είναι η πεμπτουσία της αναγκαιότητας ύπαρξης της συμπαράταξης και θεμελιώδης υποχρέωσή της να την μεταφράσει σε πολιτικές. Αλλιώς δεν χρειάζεται.

   ΕΡ. Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης το οποίο προβάλλεται ως επιτακτική λύση ποιο στίγμα θα πρέπει να αναδεικνύει;

   ΑΠ. Καμία ανασύσταση του πελατειακού παρελθόντος, του δήθεν κοινωνικού κράτους της επιδοματικής ελεημοσύνης που εκμαύλισε συνδικάτα πολίτες αλλά και κομματικό σύστημα. Να προστατεύουμε συνεχώς τους πιο αδύναμους, αλλά μόνον αυτούς. Η καλύτερη προστασία για όλους τους υπόλοιπους είναι να δημιουργούμε δουλειές. Επενδύσεις, καλές δουλειές, νέους τομείς, έξυπνα σχέδια στην παραγωγή.

   ΕΡ. Όλοι μιλούν για ανάπτυξη ώστε να ανοίξουν δουλειές. Πώς θα γίνει αυτό γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα;

   ΑΠ. Με πολιτική, δηλαδή στόχους, σχέδιο, μέθοδο και σοβαρότητα για απαρέγκλιτη εφαρμογή, όχι λόγια, κουβέντες κούφιες και αέναη διαπραγμάτευση. Πείτε μου είναι κυβέρνηση αυτή; Όλο διαπραγματεύεται, και μόνο συζητά. Είτε με τους θεσμούς, είτε με τους εταίρους, ή μεταξύ τους, ή με τους εκπροσώπους κάθε λογής, επιχειρηματίες, δικαστές, δήμους. Δεν κάνουν πολιτική, υπογράφουν οτιδήποτε στο τέλος, είτε στο εσωτερικό προσπαθούν με αυταρχισμό να επιβάλλουν πράγματα. Ροκανίζουν κάθε είδους κεφάλαιο που μας έχει απομείνει: αξιοπιστίας, εμπιστοσύνης, υπομονής, υλικών πόρων. Έτσι δεν πάμε σε ανάπτυξη- είναι το αντιπαράδειγμα του τι πρέπει να γίνει.

   ΕΡ. Η καθυστέρηση της δεύτερης αξιολόγησης τι μπορεί να σημαίνει; Μπορούν να γίνουν αποδεκτές οι απαιτήσεις των θεσμών για τις ομαδικές απολύσεις και τις περικοπές στις συντάξεις ;

   ΑΠ. Στην ουσία έχουν κάνει αποδεκτά πολλά από αυτά και άλλα περισσότερα, όπως ο αυτόματος κόφτης. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Δεν νομίζω ότι οι θεσμοί στερούνται λογικής. Η κυβέρνησή μας στερείται σοβαρότητας και σχεδίου. Γιατί αν παρουσιάσει επιτέλους σχέδιο σοβαρό, υποστηρίξιμο και τεκμηριωμένο, εναλλακτικό σε προτάσεις που θίγουν δικαιώματα που δεν θέλουμε, τότε θα μπορέσει να βρει λύσεις και χώρο συνεννόησης. Δεν το έχει κάνει ποτέ μέχρι τώρα, δεν το κάνει ούτε σήμερα. Στο τέλος θα υπογράψει πάλι, διαχέοντας για ακόμη μια φόρα ένα κλίμα δηλητηριώδες. Της υποταγής και ανημποριάς, δήθεν αλύγιστων ηττημένων, εξαναγκασμένων πρωτοκαπετάνιων.

   ΕΡ. Με αυτά τα δεδομένα βλέπετε σύντομα εκλογές; Χρειάζονται;

   ΑΠ. Ούτε τις βλέπω ούτε χρειάζονται.