Φωτιές φαίνεται ότι άναψε στην Αριστερά, και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Όλι Ρεν με την ανακοίνωση ότι εξετάζεται η προ­οπτική του ευρωομολόγου σε έκθεση σκοπιμότητας της Ευρωπαϊκής Επι­τροπής που θα δημοσιοποιηθεί τον Σεπτέμβριο.

Φωτιές φαίνεται ότι άναψε στην Αριστερά, και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Όλι Ρεν με την ανακοίνωση ότι εξετάζεται η προ­οπτική του ευρωομολόγου σε έκθεση σκοπιμότητας της Ευρωπαϊκής Επι­τροπής που θα δημοσιοποιηθεί τον Σεπτέμβριο.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ως ο κύριος εκφραστής της ενότητας της Αριστεράς, αλλά, όταν στο τραπέ­ζι μπαίνουν κρίσιμα πολιτικά και ιδε­ολογικά ζητήματα, η εικόνα παρουσι­άζει ρήγματα. Πάντως, μπορεί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. να ερίζουν για την πατρότητα του αιτήματος, όμως στην πραγματι­κότητα ευρωομόλογο ζήτησε πρώτος ο Τσίπρας, σύμφωνα με την πρόταση που είχε διαμορφωθεί στο εσωτερικό της ηγεσίας του Συνασπισμού, με την καθοριστική συμβολή τού μέχρι πρό­τινος βουλευτή και κορυφαίου στελέ­χους του ΣΥΝ Γιάννη Δραγασάκη.

Η θέση της πλειοψηφίας του ΣΥΝ – η οποία υιοθετείται και από την Ευ­ρωπαϊκή Αριστερά – υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου από την ΕΚΤ και τη δανειοδότηση των χωρών από την τελευταία, απευθείας και με χαμηλό επιτόκιο, αποτελεί βασικό μέρος της πρότασης διεξόδου που αρθρώνει ο συγκεκριμένος χώρος της Ευρωαρι-στεράς (ευρωομόλογο ζητά και η Δημοκρατική Αριστερά) από την κρίση χρέους, στο πλαίσιο της κατεύθυνσης για μια συνολική ευρωπαϊκή λύση.

Όμως αυτή η θέση δεν είναι καθο­λικά αποδεκτή εντός του ΣΥΡΙΖΑ (εν­δεχομένως να είναι «πλειοψηφική»), και κυρίως εντός του ΣΥΝ. Στο εσω­τερικό του τελευταίου, όπως πολ­λές φορές έχουμε υπογραμμίσει, το Αριστερό Ρεύμα κινείται σε εντελώς αντίθετη από τη λεγόμενη «ευρωπαϊστική» κατεύθυνση, με τους τόνους αναφορικά με την ανάγκη εξόδου από το ευρώ και σύγκρουσης με την Ε.Ε. να σηκώνει κυρίως ο επικεφαλής του Παναγιώτης Λαφαζάνης.

«Αριστερό» ευρωομόλογο

Με αφορμή λοιπόν τη νέα αναφορά στο ευρωομόλογο, εκ μέρους αυτή τη φορά κορυφαίου αξιωματούχου της Ε.Ε., ήτοι εκπροσώπου του ενός σκέ­λους της τρόικας, ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να διαφοροποιηθεί και να εξηγήσει ότι η εξ αριστερών πρόταση για το ευρωομόλογο δεν είναι η ίδια με αυτή που διατυπώνουν οι Σαμαράς και Παπανδρέου.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, σημείω­σε σε ραδιοφωνική του συνέντευ­ξη ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, «μίλησε για το ευρωομόλογο ως ένα εργαλείο, ανάμεσα στα πολλά, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προκειμένου να εξοικονομηθούν πό­ροι για τη ρύθμιση του χρέους για να επενδυθούν στην ενίσχυση του κοι­νωνικού κράτους».

Όμως, σύμφωνα με τον Τσίπρα, δεν είναι όλα τα ευρωομόλογα… ίδια: αυ­τό «που εκδίδει ο EFSF για να σώσει την Ιρλανδία (…) είναι τοξικό, διότι έχει στον πυρήνα της δομής του το ρίσκο των 15 χωρών που δανείζουνε. Δεν είναι ένα ευρωομόλογο υπό την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας».

Από την άλλη, πρόσθεσε, είναι ζή­τημα αγκυλώσεων των ευ ρω κρατών το ποια κατεύθυνση θα πάρει το ευ­ρωομόλογο: ακόμα και η δημιουργία ευρωομολόγου χωρίς ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις που βάζει ο ΣΥΝ, δηλαδή «την άρση των δογματικών αγκυλώσεων που αποτρέπουν την Ευ­ρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από το να παίζει έναν ρόλο ουσιαστικού ρυθ­μιστή (…) δίνοντας ρευστότητα στα κράτη και όχι στις τράπεζες», καθι­στά το ευρωομόλογο «ασπιρίνη».

Διαφωνεί το Ρεύμα

Η κριτική σε αυτή τη θέση ήρθε όχι μόνο απ’ έξω, π.χ. από το ΚΚΕ και την Αλέκα Παπαρήγα, αλλά και από μέ­σα, δηλαδή από το Αριστερό Ρεύμα. Ο Π. Λαφαζάνης σε άρθρα του υπερασπίστηκε εκ νέου την ανάγκη συμπα­ράταξης της Αριστεράς στη λογική της στάσης πληρω­μών (που θα σήμαινε έξοδο από το ευρώ και ρήξη με την Ε.Ε.) ως τη μόνη θετική διέξοδο – αν και με προβλή­ματα – για τη χώρα συνολικά.

Άρθρο – απάντηση

Την ίδια ώρα στην ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύμα­τος www.iskra.gr αναρτήθηκε άρθρο – μπορεί να εκλη­φθεί και ως απάντηση στην ηγεσία του ΣΥΝ – το οποίο σημειώνει ότι δεν υπάρχει αριστερό ευρωομόλογο (κάτι για το οποίο έχει επιχειρηματολογήσει και ο Λαφαζάνης πριν από μήνες) και πως «διέξοδο στην κρίση δεν μπορούν να δώσουν οι κεντρικές καπιταλιστικές τρά­πεζες». Σύμφωνα με το άρθρο, το ευρωομόλογο συν­δέεται στενά με την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όμως τέτοια βήματα «με καπιταλιστική μορφή θα συνο­δεύονται με όλο και πιο σκληρά αντεργατικά και αντι­κοινωνικά μέτρα».

Στο μεταξύ μερίδα στελεχών του Μετώπου που ανή­κουν και στον ΣΥΡΙΖΑ προσανατολίζεται σε επιλογές υπέρ της εξόδου από το ευρώ και της σύγκρουσης με την Ε.Ε., όπως η πρόσφατη πρωτοβουλία μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην οποία επανειλημμένα η ηγεσία του ΣΥΝ έχει απευθύνει εκκλήσεις για κοινή δράση, παρόλο που επί της ουσίας το εν λόγω εξωκοινοβουλευτικό σχήμα πολιτικά συγγενεύει με τις θέσεις Λαφαζάνη.