Ωστόσο, πριν από μερικές ημέρες, η πόλη των περίπου 100.000 κατοίκων έγινε το επίκεντρο των διεργασιών της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς, καθώς στο Κόμπλεντς συγκεντρώθηκαν οι ηγέτες των κομμάτων που απαρτίζουν την ευρωομάδα Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας (ENF) προκειμένου να συζητήσουν τη στρατηγική τους, εν όψει των κρίσιμων εκλογών εντός του 2017 σε Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και Ιταλία.

 

Παρόντες στη συνάντηση ήταν ο Ολλανδός αντιμουσουλμάνος πολιτικός Χέερτ Βίλντερς, ο Ιταλός ηγέτης της ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά Ματέο Σαλβίνι, εκπρόσωπος του «σκληρού» αυστριακού FPÖ, και κάμποσοι άλλοι. Ωστόσο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκαν δύο κυρίες: η Γαλλίδα ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν και η Γερμανίδα πρόεδρος του ξενοφοβικού και ευρωσκεπτικιστικού AfD Φράουκε Πέτρι. Διότι τα κόμματά τους έχουν αποκτήσει μείζονα ρόλο όχι μόνο στην πολιτική σκηνή των χωρών τους, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά, κυρίως, διότι μέχρι πρόσφατα οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί κρατούσαν σαφείς και διακριτές αποστάσεις ο ένας από τον άλλο.

 

Κατά το AfD, το Εθνικό Μέτωπο κουβαλούσε ακόμα το «βαρύ φορτίο» του αντισημιτισμού και των ακραίων θέσεων με το οποίο το είχε φορτώσει στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν ο πατέρας της σημερινής ηγέτιδάς του, ο Ζαν Μαρί Λεπέν, ενώ, παράλληλα, κορυφαία στελέχη του AfD θεωρούσαν – βάσει πολιτικών θέσεων – το Εθνικό Μέτωπο ως… σοσιαλιστικό κόμμα. Από την άλλη, η Λεπέν, αν και πιο δεκτική στην ιδέα της συνεργασίας των δύο κομμάτων, δεν έκρυβε την ανησυχία της για τις πιο ακραίες θέσεις που κάποια στελέχη του AfD κατά καιρούς εξέφραζαν και που άγγιζαν τα όρια του φασισμού.

 

Πάντως, Εθνικό Μέτωπο και AfD μοιράζονται πολλά συγκολλητικά στοιχεία στον πυρήνα της πολιτικής τους: και τα δύο κόμματα έχουν τεθεί ξεκάθαρα – πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται… – κατά ακόμα και της… κουτσής μεταναστευτικής / προσφυγικής πολιτικής που ακολουθεί η Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια. Και τα δύο κόμματα εκφράζουν φόβους για «εξισλαμισμό» της Ευρώπης και τον εκφράζουν με κινδυνολογική έως τρομολαγνική ρητορική.

 

Και τα δύο κόμματα έχουν ξεκαθαρίσει ότι είναι κατά της «περισσότερης Ευρώπης» που ευαγγελίζονται οι πολιτικές ελίτ των χωρών τους: και το Εθνικό Μέτωπο και το AfD θέλουν λιγότερη Ευρώπη, λιγότερη σύγκλιση των χωρών – μελών της Ε.Ε., περισσότερη εθνική αυτονομία και κυριαρχία. Και τα δύο κόμματα έχουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εκφραστεί υπέρ ακόμα και της διάλυσης της Ένωσης.

 

Αν, όμως, ο πυρήνας των πολιτικών είναι κοινός, τα… ηλεκτρόνια που περιστρέφονται γύρω του δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξένα μεταξύ τους. Το Εθνικό Μέτωπο, όντως, σε πολλούς τομείς της πολιτικής μπορεί να συγκριθεί σε επίπεδο θέσεων με σκληροπυρηνικά σοσιαλιστικά κόμματα. 

 

Η Λεπέν μιλά για προστατευτισμό της οικονομίας (θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ), για δανεισμό του κράτους από την κεντρική τράπεζα με μηδενικό επιτόκιο και για επαναφορά της αυστηρής διάκρισης μεταξύ εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών, για εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων και για προοδευτική φορολογία. 

Από την άλλη, το AfD δεν κρύβει τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του τασσόμενο υπέρ της ελευθερίας των αγορών. Ακόμα και η αντίθεσή του στην Ε.Ε. και το ευρώ εδράζεται περισσότερο στην αίσθησή του ότι η Γερμανία… αδικείται παρά σε κάποια έντονη διαφωνία με τις ακολουθούμενες πολιτικές.

 

Επιστρέφοντας στη συνάντηση του Κόμπλεντς, Λεπέν και Πέτρι, «καβαλώντας το κύμα» της ορκωμοσίας Τραμπ, ενέτειναν την αντιευρωπαϊκή και αντιμεταναστευτική ρητορική τους. Η Πέτρι δήλωσε ξεκάθαρα ότι «ο Τραμπ μας υπέδειξε μία διαφυγή από το αδιέξοδο, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και στην Ευρώπη», ενώ η Λεπέν περιέγραψε ως «καταστροφή» τη μεταναστευτική πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ, χαρακτήρισε τη Συνθήκη Σένγκεν «παραφροσύνη» και επανέλαβε ότι το ευρώ καταστρέφει την οικονομία της Γαλλίας. 

 

Μάλιστα η Γαλλίδα πολιτικός εκτίμησε ενθουσιασμένη ότι «το 2016 ήταν η χρονιά έγερσης των Αγγλοσαξόνων και το 2017 θα είναι η χρονιά που θα ξυπνήσει και ο πληθυσμός της ηπειρωτικής Ευρώπης. […] Είναι απλώς θέμα χρόνου», ενώ η Γερμανίδα σημείωσε με νόημα ότι «η Ευρώπη δεν ανέχθηκε τη Γαλλία του Ναπολέοντα, τη ναζιστική Γερμανία, τη σοβιετική Ρωσία και δεν πρόκειται να ανεχθεί περισσότερο ούτε την Ε.Ε.».

 

Πάντως, οι Αγγλοσάξονες, στους οποίους με τόσο ενθουσιασμό αναφέρθηκε η Μαρίν Λεπέν, δεν δείχνουν να επιθυμούν και πολλές σχέσεις μαζί της. Είναι, πλέον, διαβόητο το ρηθέν του πρώην ηγέτη του UKIP Νάιτζελ Φάρατζ ότι «δεν πρόκειται ποτέ να πω κακή κουβέντα για τη Μαρίν, αλλά δεν θα με ακούσεις και ποτέ να πω καλή κουβέντα για το Εθνικό Μέτωπο». Από την άλλη, ο γερμανικός – και όχι μόνο – Τύπος δεν κρύβει την ανησυχία του για ορισμένα ρητορικά σχήματα που ηγετικά στελέχη του AfD χρησιμοποιούν.

 

Η Πέτρι έχει επανειλημμένα καλέσει τους οπαδούς του κόμματος να χρησιμοποιούν τη λέξη «völkisch», μια λέξη με έντονα ρατσιστικά χαρακτηριστικά που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη μοναδικότητα του γερμανικού λαού, ενώ ο Μπγιερν Χεκ, κορυφαίο στέλεχος του AfD στη Θουριγγία, αναφερόμενος στα μνημεία για το Ολοκαύτωμα, είπε ότι το «ενοχικό σύμπλεγμα» που προκαλούν στους Γερμανούς έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Το AfD πήρε αποστάσεις από τον Χεκ, αλλά η ρητορική παραμένει.

 

Όπως και να ’χει, μπορεί στα λόγια να δημιουργήθηκε ο ακροδεξιός «γαλλογερμανικός άξονας», ωστόσο μένει να φανεί αν και πόσο θα λειτουργήσει.