Το τι εστί «μνημόνιο» κατάλαβαν πολλοί επαγγελματικοί κλάδοι εν Ελλάδι. Ένας από τους κυριότερους που «χτυπήθηκε» ήταν αυτός των ΜΜΕ, με τελευταίο παράδειγμα τον άλλοτε πανίσχυρο ΔΟΛ, τα Μέσα του οποίου εν όψει αναστολής έκδοσης.

Εφημερίδες που έγραφαν ιστορία, όπως το «Βήμα» και τα «Νέα», δεν δείχνουν να έχουν μέλλον. Κάτι που στον όμιλο είχε αρχίσει να φαίνεται όταν διεκόπη η ημερήσια κυκλοφορία του Βήματος, στις 25 Νοεμβρίου του 2010.

Από τον «Ελεύθερο Τύπο» της Γιάννας στην «Ελευθεροτυπία» 

Το πρώτο ηχηρό  λουκέτο στον χώρο …έσκασε στις 19 Ιουνίου 2009 με την αναστολή έκδοσης του «Ελεύθερου Τύπου», ιδιοκτήσιας τότε Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, η οποία είχε αποκτήσει το πακέτο των μετοχών της εφημερίδας το 2006 από την οικογένεια Βουδούρη, στην οποία ανήκε από το 1983 μετά την τρίτη επανέκδοσή της. Λίγο αργότερα, ο «Ελεύθερος Τύπος» επανακυκλοφόρησε, υπό την ιδιοκτησία των Δημήτρη Μπενέκου και Αλέκου Σκαναβή, αλλά με ελάχιστους εργαζόμενους και ουδέποτε με την ίδια δυναμική.

Παράλληλα, είχε κλείσει ο σταθμός City 99,5 (πρώην Planet) για να καταλήξει αρχικά στον Βίκτωρα Ρέστη και έπειτα στον ΔΟΛ ως Βήμα FM.

Ακολούθησε, τον Νοέμβριο του 2010, το κλείσιμο της ιστορικής «Απογευματινής», μιας εφημερίδας που τη δεκαετία του ’80 έφτασε να πουλάει 130.000 φύλα ημερησίως και η οποία είχε ξεκινήσει το 1952 από τα αδέλφια Σάκη και Νάσο Μπότση. Μετά τον θάνατό τους, με διαφορά 20 ημερών το 1980, πέρασε στα χέρια του Νίκου Μομφεράτου που δολοφονήθηκε το 1985 από τη «17 Νοέμβρη», αντικαταστάθηκε από τον Πάνο Καραγιάννη, ο οποίος ήταν εκδότης της ως το 2002 και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια του Κώστα Σαραντόπουλου που την οδήγησε στο κλείσιμο. Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε επιστολή των πρώην εργαζομένων της «Απογευματινής» προς την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα θαλασσοδάνεια, με την οποία ζητείται να κληθεί ο Σαραντόπουλος για τα δάνεια της εφημερίδας καθώς, όπως λέγεται, προκύπτουν μεταφορές χρημάτων από τα ταμεία της εφημερίδας σε προσωπικούς λογαριασμούς μετόχων και στελεχών.

Η «Απογευματινή» είχε… φυλλορροήσει σε ανθρώπινο δυναμικό δύο φορές: το 1983, όταν στελέχη της προχώρησαν στην έκδοση του «Ελεύθερου Τύπου», αλλά και το 1975 όταν πολλοί δημοσιογράφοι προχώρησαν στην έκδοση της «Ελευθεροτυπίας», το πρώτο φύλλο της οποίας στήθηκε πάνω στα χνάρια του απεργιακού φύλλου «Αδέσμευτη Φωνή», το οποίο είχε πρωτοκυκλοφορήσει στις 13 Μαΐου του ΄75, εν μέσω μεγάλη απεργίας των δημοσιογράφων. Αρχικοί εκδότες ήταν οι Χρήστος Τεγόπουλος, Χρήστος Σιαμαντάς και Αλέξανδρος Σουδενός και το 1978 ο έλεγχος της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον Τεγόπουλο, έως τον θάνατό του τον Νοέμβριο του 2006. Ως το 2011 τα χρέη, με το φύλλο στα χέρια της κόρης του Μάνιας Τεγοπούλου πλέον, είχαν γιγαντωθεί με αποτέλεσμα στις 22 Δεκεμβρίου του 2011 να κλείσει η ιστορική εφημερίδα.

Επανακυκλοφόρησε μεν στις 10 Ιανουαρίου του 2013, αλλά για να κλείσει οριστικά λίγο αργότερα.

Τα λουκέτα στον Τύπο δεν έχουν τελειωμό. Στη διάρκεια της κρίσης έκλεισαν η «Σφήνα» του Σπύρου Καρατζαφέρη και η «Χώρα» του Γιώργου Τράγκα το 2010, ο «Κόσμος του Επενδυτή» το 2011, ο «Αδέσμευτος Τύπος» του Δημήτρη Ρίζου και η «Ισοτιμία» το 2012 καθώς και η «Παρασκευή και 13» του Αιμίλιου Λιάτσου, η «Ελλάδα Αύριο» του Σπύρου Τρίψα, η «Βραδυνή» του Κώστα Μήτση και η «Εξπρές» του Δημήτρη Καλοφωλιά το 2013, ο «Αγγελιοφόρος» στη Θεσσαλονίκη και άλλες μικρότερες εφημερίδες.

Στον αθλητικό Τύπο

Τα χτυπήματα της κρίσης ήταν έντονα και στον αθλητικό Τύπο και στην πορεία σταμάτησαν να κρέμονται στα περίπτερα ο ιστορικός «Φίλαθλος» (2011), το «Derby» (2013), η «Score Live» (2011) και η «Εξέδρα των Σπορ» από τα χέρια του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη.

Πηγή: Αξία