Ο Σταύρος Κοντονής, γέννημα-θρέμμα της ανανεωτικής κομμουνιστικής Αριστεράς, είναι πολλά χρόνια στο πολιτικό «κουρμπέτι». Ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει παραλάβει το νήμα που άφησε ο προκάτοχός του και ήδη πολλά σχέδια έχουν ολοκληρωθεί μαζί και με τις νέες πρωτοβουλίες του. Διακρίναμε ωστόσο μια διαφορετική προσέγγιση με χαρακτηριστικά τον πολιτικό ρεαλισμό, αλλά και μια διαφορετική ιεράρχηση των συσσωρευμένων προβλημάτων στην απονομή δικαιοσύνης.   

-Βασικό πρόβλημα στην απονομή δικαιοσύνης, με καταδίκες της χώρας, οι μεγάλες καθυστερήσεις παντού και ειδικά στην εκδίκαση υποθέσεων δημόσιου συμφέροντος, σκανδάλων διασπάθισης και κατάχρησης δημόσιου χρήματος.

-Το πρόβλημα είναι πολυετές και δυστυχώς πλέον παγιωμένο. Δεν αφορά κάποιες ειδικές περιπτώσεις αλλά το σύνολο των υποθέσεων […]. Οι ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι τεράστιες διότι άφησαν μια προβληματική κατάσταση να κακοφορμίσει. Δεν σχετίζεται ειδικά με τη διαχείριση των «μεγάλων δικών» για τις οποίες η δική μας κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι θα προχωρήσει η διερεύνηση αυτών των υποθέσεων και αυτό ήδη γίνεται. Ομως δεν είναι δυνατό να ενταχτούν σε ειδικό καθεστώς οι μεγάλες δίκες διότι αυτό θα παραβίαζε τους κανόνες ισονομίας. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες απονομής της δικαιοσύνης γενικά και σε όλα τα επίπεδα. Οι μεγάλες δίκες από μόνες τους έχουν προβλήματα αυξημένης διαχείρισης – πολλοί οι κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων και αλλοδαποί. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να δημιουργηθεί η υλικοτεχνική βάση ώστε αυτές οι δίκες να προχωρούν απρόσκοπτα […]

-Το 80% των πολιτών πιστεύει ότι η Δικαιοσύνη δεν αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες. Μήπως αυτό οφείλεται και στη «χρήση» της Δικαιοσύνης από την πολιτική εξουσία; Για παράδειγμα η εμπιστοσύνη της αντιπολίτευσης στη Δικαιοσύνη εκφράστηκε ζωηρά μετά την απόφαση για τον Νόμο Παππά, ενώ την ίδια στιγμή όταν το ΣτΕ αποφασίζει περιορισμούς στη δημιουργία μιας επένδυσης, τότε διατυπώνεται η κατηγορία ότι υπάρχει κυβερνητική παρέμβαση. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν διαχρονικά και αφορούν όλα τα κόμματα και όλες τις κυβερνήσεις.

-Ανεξάρτητα με τις γενικές παραδοχές ενός υπουργού της Αριστεράς για τον ρόλο που παίζει η Δικαιοσύνη στην κρατική οργάνωση και από ποιες ιδέες και θέσεις διαπερνάται η λειτουργία της, αυτό το αίσθημα των πολιτών δεν είναι αβάσιμο και αυθαίρετο, ειδικά όταν η καθυστέρηση εκδίκασης των διαφορών έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις εξαιτίας της πολιτικής επιλογής ενός συστήματος που ήθελε τη Δικαιοσύνη απονευρωμένη για να μην επιτελεί τελικά τον σκοπό και το έργο της.

Πέρα από τη μεγάλη καθυστέρηση και πέρα από τις παθογένειες που υπάρχουν και στον χώρο της Δικαιοσύνης, έχουμε προφανώς και περιπτώσεις όπου ο πολίτης αισθάνεται ότι δεν αποδίδεται δίκαιο. Μπορεί να είναι υποθέσεις που αφορούν και πολιτικά πρόσωπα, αλλά είναι και ο τρόπος που τοποθετούνται οι πολιτικές δυνάμεις απέναντι στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.

Για τη Ν.Δ. η απόφαση του ΣτΕ ως προς τα κανάλια ήταν η επιβεβαίωση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, αλλά όταν η Δικαιοσύνη, ζητάει περισσότερο έλεγχο για την προστασία του περιβάλλοντος ή των αρχαιολογικών χώρων ή τήρηση της νομιμότητας, όπως στην επένδυση της Ζακύνθου, τότε η Δεξιά βάλλει κατά της Δικαιοσύνης διότι δεν εναρμονίζεται με τα συμφέροντα του οικονομικού κατεστημένου.

Η κυβέρνηση έχει πάρει σαφή θέση στο ζήτημα αυτό: Οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι σεβαστές απ’ όλους και θα εφαρμόζονται απολύτως, είτε συμφωνούμε με το διατακτικό τους είτε όχι.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών