Είναι εξαιρετικά σπάνιο να χάνει κάποιος το 25% της δύναμης του και πάλι να θεωρείται νικητής από όλο τον κόσμο.

Αυτό ακριβώς συνέβη στις Ολλανδικές εκλογές και τον Μαρκ Ρούτε, τον νυν πρωθυπουργό και μεγάλο νικητή της μάχης της κάλπης.

Σύμφωνα με τα πρώτα exit poll το κεντροδεξιό VVD του Ρούτε καταλαμβάνει 33 έδρες, 8 λιγότερες σε σχέση με τις εκλογές του 2012 ενώ ο ακροδεξιός Γκέρτ Βίλντερς, ο οποίος θεωρείτο το έτερο μεγάλο φαβορί, περιορίστηκε αισθητά και κατέληξε με μόλις 20 έδρες.

Το Politico παρουσιάζει τα πέντε χρησιμότερα συμπεράσματα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης:

 

1. Η κόντρα με την Τουρκία βοήθησε τον Ρούτε

Αυτό που έλειπε από τις Ολλανδικές εκλογές ήταν μια «ιστορία». Αν και η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και του λαϊκισμού ήταν εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα, οι πολίτες ήθελαν κάτι να τους ιντριγκάρει.

Αυτό ήρθε ως μάννα εξ ουρανού από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία αφού η δυναμική απάντηση του Ρούτε στις προκλήσεις τους και τον ενδυνάμωσε στα μάτια του κόσμου και «τράβηξε» προς το μέρος του ορισμένους εκ των ακροδεξιών οπαδών του Βίλντερς.

Όπως σημειώνει ένας Ολλανδός πολιτικός αναλυτής «Μπόρεσε να πετάξει έξω από τη χώρα μια γυναίκα με μαντίλα, είναι ένα σενάριο τόσο καλό που δεν θα μπορούσε ούτε να το ζητήσει».

 

2. Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι άστατο – Οι δυσκολίες τώρα αρχίζουν

Μπορεί ο Μαρκ Ρούτε και το VVD να κέρδισαν, όμως είναι εξαιρετικά μακριά από τις 76 έδρες που χρειάζεται για να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δίνουν 19 έδρες στους Χριστιανοδημοκράτες και άλλες 19 στους Φιλελεύθερους, κόμματα τα οποία ιδεολογικά είναι προσκείμενα στο VVD. Ακόμα και έτσι όμως, δεν φτάνουν στο απαιτούμενο νούμερο για την πλειοψηφία.

Θα χρειαστεί λοιπόν η συμμετοχή της Αριστεράς, είτε μέσω των Πράσινων, οι οποίοι αναμένεται να πάρουν 16 έδρες, είτε μέσω των Εργατικών, οι οποίοι καταποντίστηκαν και θα πάρουν μόλις 9.

 

3. Πανωλεθρία για τους Εργατικούς

Το εργατικό κόμμα είναι ένα από τα πιο ιστορικά της Ολλανδίας, καταλαμβάνοντας παραδοσιακά αρκετές έδρες στη Βουλή. Είναι με διαφορά το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην ιστορία τους ενώ αξίζει να σημειωθεί πως το 2012 κέρδισαν 38 έδρες ενώ φέτος μόλις 9. Η φθίνουσα πορεία των Εργατικών αντικατοπτρίζει την πορεία της Αριστεράς στην Ευρώπη. Αν κλίνει προς το Κέντρο, χάνει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους, αν κλίνει προς την Αριστερά, χάνει τους μετριοπαθείς.

 

4. Εξαιρετικές επιδόσεις για τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα

Οι εκλογές στην Ολλανδία ήταν ένα πρώιμο τεστ για τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η επίδοση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων αφήνει μόνο θετικά αποτελέσματα. Ακόμα και μικρότερα κόμματα χωρίς παραδοσιακή δύναμη, όπως οι Πράσινοι ή οι Φιλελεύθεροι, είχαν ανέλπιστα καλά αποτελέσματα και οι καμπάνιες τους ήταν ξεκάθαρα υπέρ της ΕΕ.

 

5. Το μεγάλο δίλλημα των Πράσινων

Οι Πράσινοι είχαν ένα ιστορικό βράδυ, ξεκάθαρα το καλύτερο της ιστορίας τους. Χαρακτηριστικό είναι πως με 16 έδρες αποτελούν το πρώτο κόμμα της Αριστεράς στην Ολλανδία, μια ανέλπιστη θέση μόλις λίγους μήνες πριν.

Ο 30χρονος αρχηγός τους, ο Jesse Klaver, είναι πλέον ο ηγέτης της Αριστεράς και βρίσκεται μπροστά από ένα μεγάλο δίλλημα. Θα δρέψει τους καρπούς των προσπαθειών του με μια θέση στο κυβερνητικό σχήμα του Ρούτε ή θα μείνει πιστός στην ιδεολογία του και θα είναι στην αντιπολίτευση.

Η πρόσφατη εμπειρία των Εργατικών, η πανωλεθρία τους, μετά την συμμαχία την Κεντροδεξιά ενδέχεται να τον αποτρέψει από το να συμμαχήσει αλλά πάλι, κανείς δε μπορεί να του εγγυηθεί πως θα ξαναέχει ανάλογη επιτυχία στο μέλλον.