Υπάρχουν λέξεις τοξικές και βιασμένες, έννοιες ταμπού, γλώσσες ευνουχισμένες που δεσμεύουν τον Νου και κοιμίζουν συνειδήσεις, για να υποτάξουν το υποκείμενο της Ιστορίας και δημιουργό του πολιτισμού, τον εργαζόμενο άνθρωπο, και να τον μετατρέψουν σε αντικείμενο των βιαστών της Ιστορίας, που τη γράφουν οι εξουσιαστές, οι οποίοι, κατά τον πατριάρχη του μανιακού καπιταλισμού, τον Ρότσιλντ, υποτίθεται ότι «εκτελούν το έργο του θεού», φυσικά για λογαριασμό τους.

Λέξεις, έννοιες και γλώσσες που μας εντάσσουν σε προκατασκευασμένα σχήματα σκέψης, μύθους, ιδεολογήματα και συστήματα συμφερόντων που καταστρέφουν τη φαντασία, την περιέργεια, την αμφισβήτηση και την έρευνα για τη σχέση του Εγώ με το Εμείς, της κοινωνίας με τα μέλη της, της ανθρωπότητας με τη Βιόσφαιρα και το Σύμπαν. 

 

«Αξιωματικές αλήθειες» και «ηθικές αξίες» που αρνούνται την επιστήμη, την ιερότητα της ζωής, την κοινωνική ισότητα, την ελευθερία και την ευτυχία γίνονται αναπόφευκτα αντικείμενο αμφισβήτησης, η οποία όμως ορίζεται ως «αμαρτία», ως «παρέκκλιση από την κανονικότητα», ως παραβατικότητα και ως «έγκλημα καθοσιώσεως», με κατάληξη το στίγμα του «εχθρού του λαού και της τάξης», την κοινωνική απομόνωση, τη φυλακή, τον εγκλεισμό σε κάποια «λευκά κελιά», σε κάποιο κολαστήριο: Μακρόνησο, Γκουαντάναμο ή Γκουλάγκ, και φυσικά την επίγεια και την υποτιθέμενη μεταθανάτια κόλαση.

 

Όταν μάλιστα η αμφισβήτηση εκδηλώνεται ως κοινωνική δυσαρέσκεια και αναταραχή, τότε επιστρατεύεται η «λογική των όπλων» της εξουσίας και της καταστροφής, με τελικό όμως αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, να πρυτανεύσει η λογική της Ιστορίας και η βούληση της κοινωνίας που δίνει τέλος στην όποια τυραννία και κάνει το επόμενο βήμα προς τον πολιτισμό της αμεσοδημοκρατικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της οικονομίας των κοινών αγαθών και της κοινωνικής ισότητας.

Υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική επιλογή, προσφορά των θρησκευτικών και εξουσιαστικών ιερατείων, όπως αυτή της μη αμφισβήτησης τέτοιων κατηγορημάτων και η υποταγή στους σκοταδιστικούς κοινωνικούς προδότες – εξουσιαστές και στους εμπόρους θεών, πολέμων, ουσιών, ανοησιών και ψευδαισθήσεων, που οδηγεί ακόμα πολλούς στην ιδεολογική και στην κομματική οπαδοποίηση ή / και στη θρησκοληψία, στον φονταμενταλισμό, στο τζιχάντ και στη σκοταδιστική – θρησκευτική ποιμνιοποίηση. 

 

Το δοκίμιο «Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας» επιχειρεί να προσβάλει τα ταμπού, τα ιερά και τα όσια κάθε εξουσίας, να απομυθοποιήσει το «ιερό δισκοπότηρο» του καπιταλισμού, την ατομική ιδιοκτησία, και να φέρει στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου το πρόβλημα της οικονομικοκοινωνικής ανισότητας, που καταδικάζει την ανθρωπότητα να πορεύεται στην αυτοκαταστροφή μέσω της καπιταλιστικής παρακμής και βαρβαρότητας. 

 

* Το βιβλίο του Κώστα Λάμπου «Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας» εκδίδεται και διατίθεται κεντρικά από τις εκδόσεις Κουκκίδα, Θεμιστοκλέους 37, 106 77, Αθήνα. Τηλ.: 210-3802644, e-mail: [email protected]