Άλλωστε ο Κώστας Σημίτης, όπως έδειξε και η παρουσία του στον ΣΚΑΪ την Τρίτη το βράδυ, ελάχιστα ουσιώδη είχε να πει για τα θέματα της οικονομίας. Αντιθέτως, έδωσε μια συνέντευξη κυρίως για να ζητήσει εκλογές. Εντελώς… συμπτωματικά ο Γιάννης Στουρνάρας υποδεχόταν την ίδια μέρα τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη στο γραφείο του στην Τράπεζα της Ελλάδος ελάχιστα αφότου είχε καταθέσει την ανησυχία του για τις καταστροφικές επιπτώσεις της καθυστέρησης στο κλείσιμο της αξιολόγησης.

 

Η αντίδραση, τέλος, του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αναφερόμενος στον Σημίτη έκανε λόγο για «πολιτικά φαντάσματα που καταστροφολογούν», και αυτή του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος κατηγόρησε τον Στουρνάρα – χωρίς να τον κατονομάσει – για ανεπίτρεπτη «πολιτικολογία» και αναφέρθηκε στον Σημίτη με τον χαρακτηρισμό «πλήρως αποκαθηλωμένη εφεδρεία», δείχνουν πως αυτή η κόντρα έχει πολύ μέλλον.

 

Σε αυτήν τη φάση στην κυβέρνηση κάποιοι εκτιμούν ότι εξελίσσεται ένας πολιτικός σχεδιασμός εκ μέρους του σημιτικού «κύκλου», ο οποίος αποσκοπεί σε δημιουργία πολιτικού σχήματος και κάθοδο στις επόμενες εκλογές. 

Σύμφωνα με το σκεπτικό τους, ο Στουρνάρας, λίγο πριν από τις επόμενες εκλογές, θα ηγηθεί σχήματος στο οποίο θα συμμετέχουν ο Σταύρος Θεοδωράκης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Γιώργος Φλωρίδης και λοιπές… φιλελεύθερες δυνάμεις. Ενδέχεται μάλιστα να προσεγγιστούν και στελέχη του σημερινού ΠΑΣΟΚ, τα οποία δυσφορούν με την επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

 

Σύμφωνα με τη λογική τους, εφόσον – όπως όλα δείχνουν – η αξιολόγηση κλείσει οριστικά εντός των επόμενων ημερών, θα ανοίξει ο δρόμος για τους εκλογικούς σχεδιασμούς όλων και κατ’ ουσίαν το επόμενο διάστημα θα αποτελέσει μια ανεπίσημη και μακρόσυρτη προεκλογική περίοδο.

 

Όσο για τον τελικό σχεδιασμό του σημιτικού «κύκλου», τα ίδια κυβερνητικά στελέχη επισημαίνουν, εκκινώντας από την – όντως αξιοσημείωτη – ταύτιση απόψεων με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι η εκλογική κάθοδος αποσκοπεί στη δημιουργία μιας πλατφόρμας μετεκλογικής συνεργασίας με τη Ν.Δ.

 

Κανείς προφανώς δεν μπορεί να προεξοφλήσει αν όντως θα επιχειρηθεί μια εκλογική κάθοδος των υπολειμμάτων του εκσυγχρονισμού. Ωστόσο, ακόμη και με μια πρόχειρη ματιά, οι δυσκολίες είναι αρκετές.

 

 Η παρουσία του εκσυγχρονιστή Μητσοτάκη στη Ν.Δ. δεν αφήνει σοβαρό περιθώριο δημιουργίας και εκλογικής επιτυχίας ενός άλλου εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος. Ήδη η πορεία της Ώρας Αποφάσεων (Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης) δίνει αρνητικά μηνύματα σε μια προοπτική αυτού του είδους.

 

 Ούτε ο Βενιζέλος ούτε άλλα στελέχη της επιρροής του στο ΠΑΣΟΚ έχει διαφανεί ότι πρόκειται να ακολουθήσουν έναν «άλλο δρόμο», ακόμη και υπό τη σκέπη του Σημίτη.

 

 Το πιο συγγενικό προς τον σημιτικό «εκσυγχρονισμό» κόμμα που είδαμε τα τελευταία χρόνια ήταν το Ποτάμι. Όμως η προσωρινή επιτυχία του οφειλόταν κυρίως στην επαγγελία του «νέου» και «άφθαρτου». Έχουν τη δυνατότητα να πουλήσουν παρόμοιο πολιτικό εμπόρευμα στελέχη τόσο φθαρμένα και τόσο στενά συνδεδεμένα με το πολιτικό σκηνικό της χρεοκοπίας;

 

 Ο ίδιος ο Στουρνάρας, άλλωστε, ζηλώσας τη δόξα Παπαδήμου, δύσκολα θα συμβιβαζόταν με κάτι λιγότερο από μια – μεταβατική ή άλλου τύπου – πρωθυπουργία, αν βεβαίως τα πράγματα απαιτούσαν ένα κυβερνητικό σχήμα εκτάκτου ανάγκης τα επόμενα χρόνια. Μια εκλογική κάθοδος, η οποία σχεδόν μετά βεβαιότητας θα στεφόταν από πλήρη αποτυχία, θα τον υποβίβαζε από το βάθρο του κεντρικού τραπεζίτη στο ασήμαντο επίπεδο ενός αποτυχόντος πολιτευτή – και τα όποια όνειρά του θα έπαιρναν άδοξο τέλος.

 

Απ’ το ολότελα...

Με τα παραπάνω από λίγο έως πολύ δεδομένα ο μόνος – σχετικά – ασφαλής δρόμος για επιστροφή των στελεχών αυτών σε θέσεις εξουσίας είναι να πέσουν, κυριολεκτικά, στην… αγκαλιά του Κυριάκου με την ελπίδα ότι θα συνεχιστεί η συμμετοχή τους σε κυβερνητικά σχήματα της μνημονιακής – και ενδεχομένως μεταμνημονιακής – εποχής, η οποία διακόπηκε απότομα με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Για τον Στουρνάρα η συμμετοχή σε κυβερνητικό σχήμα – από τη θέση του υπουργού Οικονομικών επί Σαμαρά – είναι μια «πίστα» από την οποία ήδη έχει προ πολλού περάσει. Για άλλα στελέχη του σημιτικού «κύκλου» ωστόσο ο δρόμος αυτός ενδέχεται να είναι πολύ περισσότερο ελκυστικός. Όμως και αυτό το μονοπάτι είναι στρωμένο με πολλά αγκάθια.

 

 Ο σημιτικός «εκσυγχρονισμός» είναι κόκκινο πανί τόσο για τους καραμανλικούς όσο και για τη λεγόμενη Λαϊκή Δεξιά. Σε αυτό το τμήμα της Ν.Δ. άλλωστε επιτέθηκε ο ίδιος ο Σημίτης λέγοντας στον ΣΚΑΪ ότι ο Μητσοτάκης πρέπει να αλλάξει το κόμμα του. Θα ήταν λοιπόν εξαιρετικά δύσκολο να δοθούν σημαντικές υπουργικές θέσεις σε υπολείμματα του σημιτισμού χωρίς να γίνει… της κακομοίρας στη Ν.Δ.

 Αν υποτεθεί ότι ο Μητσοτάκης κερδίσει τις εκλογές χωρίς αυτοδυναμία, σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να συνεργαστεί με άλλο κόμμα. Το πιο «κοντινό» είναι το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά, στο οποίο όμως επίσης «βγάζουν σπυριά» με τον σημιτικό «κύκλο».

 

Στην πραγματικότητα, παρότι άμεσα ή έμμεσα τα σημιτικά στελέχη προσεγγίζουν και αγκαλιάζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιηθούν ως προεκλογικά εργαλεία – λόγω και της εμμονής πολλών ΜΜΕ να τα «παίζουν» με προνομιακούς όρους – και εν συνεχεία να βολευτούν σε δευτερεύουσες θέσεις.

Κοινώς, απ’ το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα…