χαμηλή προσέλευση των ψηφοφόρων στην κάλπη. Συνήθως είναι κατά μέσον όρο στο 80%, όσον αφορά τις προεδρικές εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις εκτιμούν ότι φέτος μπορεί να πέσει ακόμη και στα δύο τρίτα, κάτι που –αν επαληθευτεί– θα βλάψει τους πιο παραδοσιακούς υποψηφίους και θα «βοηθήσει» τη Μαρίν Λεπέν.

 

Ο δεύτερος είναι το ασυνήθιστα χαμηλό ποσοστό των ψηφοφόρων που, ακόμα και λίγα 24ωρα πριν από την κάλπη, δηλώνουν σίγουροι για την ψήφο τους. Μόνο το 60% φαίνεται να έχει κατασταλάξει στην επιλογή του. Το υψηλότερο ποσοστό «αποφασισμένων» ψηφοφόρων παρατηρείται σε αυτούς του Εθνικού Μετώπου (76%). Για τους συγκεκριμένους, μάλιστα, δεν μετρούν ιδιαίτερα ούτε οι επιδόσεις της Λεπέν στα debates. Πρόκειται για την πιο «παγιωμένη» κατηγορία ψηφοφόρων. 

 

Στους ψηφοφόρους του Εμανουέλ Μακρόν το ποσοστό αποφασισμένων είναι χαμηλό (55%). Αυτή η τάση αφήνει μια μεγάλη μερίδα αναποφάσιστων οι οποίοι μάλλον θα ψηφίσουν τακτικιστικά, αφού πρώτα ζυγίσουν τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Οι γαλλικές εκλογές της Κυριακής αποτελούν το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα μιας τάσης που εμφανίζεται πια παγκόσμια: ο παλιός διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς γίνεται ολοένα και λιγότερο σημαντικός από τον καινούργιο διαχωρισμό, αυτόν μεταξύ «ανοιχτού» και «κλειστού».

 

Σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, το πιθανότερο αποτέλεσμα εκτιμάται ότι θα είναι μια κούρσα ανάμεσα στον Μακρόν και τη Λεπέν. Αν επαληθευτεί, τότε ο Μακρόν θα περάσει στον δεύτερο γύρο όπου, σύμφωνα με όλες τις έως τώρα μετρήσεις, είναι φαβορί για να νικήσει τη Μαρίν Λεπέν. 

 

Όμως οι συγκεκριμένες εκλογές δείχνουν όλο και περισσότερο σαν μια κούρσα για τέσσερα άλογα. Σύμφωνα με την γαλλική εταιρεία δημοσκοπήσεων Ifop, κανένα σενάριο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Συμπεριλαμβανομένης και της πιθανότητας για ένα comeback του Φιγιόν την τελευταία στιγμή, χάρη σε ψηφοφόρους που έως τώρα δηλώνουν ότι δεν θα τον επιλέξουν. Ωστόσο μπορεί να αλλάξουν γνώμη την Κυριακή πάνω από την κάλπη. Σύμφωνα με την Ifop, έχει πιθανότητες ακόμα και το «πιο τρελό από τα σενάρια», δηλαδή να δούμε στον δεύτερο γύρο τον Μελανσόν.

 

Ήδη στις προκριματικές, οι Γάλλοι πέταξαν έξω έναν πρώην πρόεδρο, τον Σαρκοζί και δύο πρώην πρωθυπουργούς, τους Αλαίν Ζιπέ και Μανουέλ Βαλς. Την Κυριακή τα τρία τέταρτα των Γάλλων ίσως να επιλέξουν ένα υποψήφιο που δεν προέρχεται από τις δύο βασικές πολιτικές παρατάξεις που κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 60 χρόνια.

 

Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο πιο φιλοευρωπαίος από τους υποψήφιους για την προεδρία. 

Ο 39χρονος πρώην υπουργός Οικονομίας των Σοσιαλιστών κατέβηκε ως ανεξάρτητος και κατάφερε να αναδειχθεί από outsider σε βασικό διεκδικητή της προεδρίας της Γαλλίας. Όσο πιο κοντά, όμως, φτάνει στην ευκαιρία για νίκη, τόσο πιο ζόρικη γίνεται η προεκλογική του καμπάνια.

 

Ο κεντρώος Μακρόν ίδρυσε το πολιτικό του κίνημα, το En Marche, μόλις περίπου έναν χρόνο πριν. Έχει προσελκύσει «βαριά» ονόματα οικονομολόγων και πολιτικών, ενώ στρατολογεί υποψηφίους από όλα τα backgrounds για τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν τον Ιούνιο. Το ζητούμενο, σύμφωνα με τον Μακρόν, είναι να «απορρίψουμε τις επιλογές του χθες», να «αναζητήσουμε ριζοσπαστικές καινοτομίες» στην πολιτική και να «χτίσουμε μια νέα Γαλλία».

Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους κατοίκους των αστικών κέντρων και των δυναμικών πόλεων της Γαλλίας. Τάσσεται υπέρ του εμπορίου, της μετανάστευσης και της Ε.Ε. Το προφίλ του είναι αυτό ενός «επαναστάτη της παγκοσμιοποίησης», το ακριβώς αντίθετο της Λεπέν. Ουσιαστικά είναι ο «αντι-Λεπέν».

 

Δύο είναι τα κύρια εμπόδια που στέκονται ανάμεσα στον Μακρόν και την προεδρία: 

Το ένα είναι η σχετική απειρία του, σημείο όπου υπερτερεί ο Φιγιόν.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το κατά πόσο θα καταφέρει να «μιλήσει» και στο υπόλοιπο εκλογικό σώμα, εκτός από τους μορφωμένους, κοσμοπολίτες Γάλλους των μητροπόλεων. Σε μερίδα του κόσμου ο Μακρόν δίνει την εντύπωση υπερβολικά διανοούμενου και η στάση του υπέρ της Ευρώπης δεν είναι πολύ της μόδας αυτήν την περίοδο σε κάποια κομμάτια της Γαλλίας.

Υποστηρίζει την πολιτική ανοιχτών συνόρων της Γερμανίας για τους Σύρους πρόσφυγες, θέση που συγκρούεται με τη δημοφιλή άνοδο του εθνικισμού.

 

Και η άνεση με την οποία δείχνει έτοιμος να αντιμετωπίσει τις όποιες αλλαγές επιφέρει η τεχνολογία δεν ταυτίζεται με τη μερίδα των ψηφοφόρων που φοβούνται ότι θα είναι τα επόμενα θύματα της αυτοματοποίησης. 

Όπως τονίζει η εταιρεία δημοσκοπήσεων Ifop, η υποστήριξη στον Μακρόν είναι ασθενής στους εργάτες, το επισφαλέστερο σημείο στην υποψηφιότητά του.

 

Ο Μακρόν είναι φιλελεύθερος, με μια σκανδιναβική έννοια του όρου. Και βρίσκεται πολύ κοντά σε μια ιστορικά ασυνήθιστη ευκαιρία: Να κερδίσει όλους τους υποψηφίους των παραδοσιακών κομμάτων στον πρώτο γύρο, να περάσει στον δεύτερο και από εκεί στην προεδρία. Στη διάρκεια της Ε’ Δημοκρατίας της Γαλλίας (τρέχουσα μορφή του πολιτεύματος) κανείς ανεξάρτητος δεν έχει καταφέρει κάτι τέτοιο.

 

Η Μαρίν Λεπέν εκμεταλλεύεται αποτελεσματικά τον θυμό και την απογοήτευση του κόσμου. Στην προεκλογική της πραμάτεια υπόσχεται μεγαλύτερη κοινωνική πρόνοια και γενναιόδωρα επιδόματα χωρίς όμως σαφείς ρεαλιστικές απαντήσεις για το πώς ακριβώς θα τα υλοποιήσει. Επιτίθεται στο εμπόριο, την παγκοσμιοποίηση και τις φιλελεύθερες πολιτικές. 

 

Ισχυρίζεται ότι η έξοδος της Γαλλίας από το ευρώ θα βάλει τέλος στην «οικονομική ασφυξία». Περιγράφει την Ε.Ε. ως «ένα αντιδημοκρατικό τέρας», υπόσχεται να σταματήσει κάθε μεταναστευτική ροή στη χώρα, να παρεμποδίσει το εξωτερικό εμπόριο, να βγάλει τη Γαλλία από το ευρώ και να κάνει δημοψήφισμα για την αποχώρηση από την Ε.Ε.

 

Θέλει να βγάλει τη Γαλλία και από το ΝΑΤΟ, ενώ εξ αρχής υποστηρίζει τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία. Η αμέριστη συμπάθειά της προς το Κρεμλίνο χαρακτηρίστηκε από άλλους υποψηφίους ως «τοξική».

Η πλειονότητα των Γάλλων ψηφοφόρων δεν συμπαθούν τη Ρωσία. Σε δημοσκόπηση του Κέντρου Ερευνών Pew το 2015, το 70% των Γάλλων είπαν ότι βλέπουν δυσμενώς τη Ρωσία και το 85% δήλωσαν ότι δεν εμπιστεύονται τον Πούτιν.

Το προπύργιο της Λεπέν βρίσκεται στη λεγόμενη «περιφερειακή Γαλλία», δηλαδή περιοχές της περιφέρειας με βιομηχανίες σε παρακμή και υψηλή ανεργία. Εκεί, οι κάτοικοι της «ξεχασμένης» Γαλλίας δηλώνουν ότι μόνο η Λεπέν ασχολείται με τα προβλήματά τους.

 

Τις τελευταίες εβδομάδες η Λεπέν προσπάθησε να «θολώσει» κάπως τη δέσμευσή της για έξοδο από το ευρώ αφού διαπίστωσε ότι της κοστίζει σε ψήφους τόσο φοβισμένων για τις επιπτώσεις στο εισόδημά τους συνταξιούχων, αλλά και εργαζομένων, λόγω της επικίνδυνης περιδίνησης της οικονομίας που θα ακολουθήσει σε ένα ενδεχόμενο Frexit.

 

Ο ρεπουμπλικανός υποψήφιος Φιγιόν κάλπαζε στις δημοσκοπήσεις μέχρι που την 1η Μαρτίου αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι ήταν στο επίκεντρο επίσημης έρευνας για κατηγορίες που αφορούσαν αργομισθίες της συζύγου και των παιδιών του, ύψους ενός εκατ. ευρώ από το Δημόσιο. Έκτοτε οι πιθανότητές του να νικήσει μειώθηκαν δραματικά. Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, φάνηκε να ανακάμπτει δημοσκοπικά.

Ο Φιγιόν υπόσχεται να μειώσει την εταιρική φορολογία και τους φόρους περιουσίας και να αυξήσει τους φόρους επί των πωλήσεων.

 

Θέλει να αυξήσει τις ώρες εργασίας σε 39 την εβδομάδα και να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες. Το κράτος της Γαλλίας απορροφά το 57% του ΑΕΠ, γεγονός που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας.

Πέραν αυτών, ο Φιγιόν θέλει, μέσα σε μια περίοδο πέντε ετών, να μειώσει το γαλλικό Δημόσιο κατά 500.000 θέσεις εργασίας. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν «θατσεριστή», όρος όχι ιδιαίτερα αγαπητός στη Γαλλία.

 

Ο κάποτε σοσιαλιστής Μελανσόν τώρα στηρίζεται από το κομμουνιστικό κόμμα. Υπόσχεται μια «επανάσταση των πολιτών» και στις δημοσκοπήσεις βρίσκεται πίσω από τον Μακρόν και τη Λεπέν, αλλά κονταροχτυπιέται με τον Φιγιόν για την τρίτη θέση. 

 

Έκανε μια πολύ έξυπνη προεκλογική εκστρατεία, παντρεύοντας τον μαχητικό λόγο ενός εκπροσώπου του λαού κατά των ελίτ με τις καινοτομίες, όπως η χρήση ολογράμματος για να «παρευρίσκεται» ταυτόχρονα σε δυο προεκλογικές συγκεντρώσεις.

 

Ο υποψήφιος της ριζοσπαστικής Αριστεράς προσπάθησε στη διάρκεια της καμπάνιας του να παρουσιαστεί ως ο βασικός αντίπαλος της Λεπέν. 

Ο Μελανσόν υπόσχεται να επιβάλει φορολογικό συντελεστή 100% σε όλα τα εισοδήματα άνω των 400.000 ευρώ και να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες κατά 173 δισ. ευρώ.

Στις προτάσεις του περιλαμβάνεται η απόσυρση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ και η επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Θέλει την έξοδο της Γαλλίας από την Ε.Ε. εκτός αν, όπως λέει, η Ευρώπη «αλλάξει». Επίσης είναι υπέρμαχος της ανάπτυξης στενών σχέσεων με τη Ρωσία.

 

Ο Μελανσόν κατάφερε να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις με την παρουσία του στα τηλεοπτικά debates της Γαλλίας.

Υπάρχουν όμως κι αυτοί που επισημαίνουν ότι ουσιαστικά οι θέσεις του Μελανσόν σε βασικά ζητήματα (ΝΑΤΟ, ΕΕ, εθνικά σύνορα κ.α.) παρουσιάζουν μια «ανατριχιαστική» ομοιότητα με τις θέσεις της Μαρίν Λεπέν.

 

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τον σοσιαλιστή υποψήφιο, τον Μπενουά Αμόν, στην πέμπτη θέση. Βρίσκεται πίσω όχι μόνο από την ακροδεξιά Λεπέν, τον κεντρώο φιλελεύθερο Μακρόν και τον παραδοσιακό συντηρητικό Φιγιόν, αλλά και από τον νεοκομμουνιστή Μελανσόν. Ο Αμόν συγκεντρώνει μόλις το 10% των προτιμήσεων στις δημοσκοπήσεις.

 

Η απογοητευτική επίδοση του Αμόν αποτελεί κατά κάποιον τρόπο έκπληξη, δεδομένου ότι τον Ιανουάριο πήρε τις προκριματικές του κόμματός του με 59% των ψήφων.

Το πρόγραμμά του, υποστηριζόμενο από τον οικονομολόγο Τομά Πικετί, είναι βασισμένο σε δημιουργικές ιδέες σχετικά με το μέλλον της εργασίας και της κοινωνίας στην επερχόμενη εποχή της αυτοματοποίησης. Υπόσχεται ένα «επιθυμητό μέλλον», αν και έχει κατηγορηθεί ότι οι αριθμοί στο πρόγραμμά του δεν βγαίνουν.

 

Στο πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει την εγκαθίδρυση ενός γενικού βασικού εισοδήματος για όλους, έτσι ώστε να μπορέσει η Γαλλία να αντιμετωπίσει τις αλλαγές που θα επιφέρει η τεχνολογία. Μάλιστα το τοποθέτησε στα 750 ευρώ μηνιαίως για κάθε ενήλικα Γάλλο. Επίσης, θέλει να μειώσει κι άλλο τις εβδομαδιαίες ώρες εργασίας (σήμερα βρίσκονται στις 35 ώρες την εβδομάδα) και να επιβάλει φόρους στη χρήση ρομπότ.

Όμως δυστυχώς για τον Αμόν, όσο πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών, τόσο μη ρεαλιστικές φαίνονται οι ιδέες του στους ψηφοφόρους του κόμματός του, με αποτέλεσμα οι σοσιαλιστές να μην υποστηρίζουν καν τον δικό τους υποψήφιο: Άνω του 42% στηρίζουν τον Μακρόν και ένα 15% τον Μελανσόν.

 

Ο Αμόν, τοποθετώντας τον εαυτό του στα αριστερά του κόμματός του, φόβισε πολλούς παραδοσιακούς κεντρώους ψηφοφόρους, που στράφηκαν στον Μακρόν, ενώ δεν κατόρθωσε να «περάσει» ένα αρκετά επιθετικό προφίλ για τους πιο αριστερούς.