Από τη διαπραγμάτευση στην πολιτική διαχείριση της συμφωνίας περνάει τώρα το Μαξίμου, οργανώνοντας την επικοινωνιακή του αντεπίθεση στην κριτική για τα σκληρά μέτρα μετά τη λήξη του προγράμματος, η οποία θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στο σύνθημα «με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛΛ οι θυσίες των πολιτών πιάνουν τόπο». Κοινώς, με «τους άλλους» οι θυσίες… παραμένουν θυσίες χωρίς αντίκρισμα.

 

Αυτό ήταν το μήνυμα που εξέπεμψε σε όλους τους τόνους ουσιαστικά ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη συνέντευξή του στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και στον Νίκο Χατζηνικολάου.

Με άλλα λόγια, έπειτα από μήνες διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση πλέον επιχειρεί να διαμορφώσει το αφήγημα ώς τις εκλογές του 2019 και κατ’ επέκταση να χτίσει το εκλογικό δίλημμα που θα προβληθεί στο τέλος αυτής της πορείας κι εφόσον δεν υπάρξουν ανατροπές έως τότε.

 

Με τη συνέντευξή του ο πρωθυπουργός ουσιαστικά απευθύνθηκε στην κοινωνία, την οποία κάλεσε να «σφίξει τα δόντια» για την οριστική έξοδο από το πρόγραμμα. Εν ολίγοις απεύθυνε έκκληση για περαιτέρω κοινωνική ανοχή και κατανόηση ώστε το επόμενο 20μηνο να κυλήσει σε κλίμα κοινωνικής και πολιτικής ομαλότητας και να αποφευχθεί ο κίνδυνος η εικόνα των δημοσκοπήσεων να λάβει διαστάσεις μαζικής κοινωνικής αντίδρασης στον δρόμο. Άλλωστε κατά τον πρωθυπουργό εκεί κρίθηκε η «απονομιμοποίηση» των προηγούμενων, εκεί θα κριθεί και η «απονομιμοποίηση» της σημερινής κυβέρνησης – όσο δεν υπάρχουν διαδηλώσεις η ερμηνεία που δίνει η κυβέρνηση είναι ότι υπάρχει ανοχή.

Στο ερώτημα πόσο ν’ αντέξουν ακόμη μισθωτοί και συνταξιούχοι ο πρωθυπουργός αντέτεινε ουσιαστικά τον μονόδρομο των μέτρων στην πορεία προς την έξοδο: «Αντέχει αυτή η χώρα 8ο, 9ο, 10ο, χρόνο επιτροπείας»;

 

Από την άλλη αξίζει να επισημανθεί ότι στην εν λόγω συνέντευξη, εμφανώς, απουσίαζε το γνωστό συγκρου-σιακό (για διαπραγματευτικούς λόγους) ύφος, σαφής ένδειξη πως ό,τι ήταν να κλείσει, έχει κλείσει και ξεκινά η φάση της εσωτερικής πολιτικής διαχείρισης. Επιπλέον, για το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε ο πρωθυπουργός έκανε θετικά σχόλια – ειδικά για τη Γερμανίδα καγκελάριο είπε ότι είναι πολιτικός με αίσθηση ευθύνης και ανοιχτό μυαλό, κάτι που φάνηκε στη διαχείριση του προσφυγικού.

 

Στην περίπτωση βέβαια που το ζήτημα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος δεν καταλήξει στο Eurogroup της 22ας Μαΐου (οπότε η αξιολόγηση θα κλείσει ούτως ή άλλως ανοίγοντας τον δρόμο για την εκταμίευσης της δόσης) τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα, κατά την κυβερνητική ρητορική: είτε το θέμα του χρέους να ρυθμιστεί αργότερα (ο πρωθυπουργός έδωσε ουσιαστικά τράτο μέχρι και τη λήξη του προγράμματος λέγοντας «τους επόμενους 20 μήνες, τις επόμενες 20 μέρες λέω εγώ»), με το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης μάλλον να χάνεται σε αυτήν την περίπτωση, είτε εφόσον δεν ρυθμιστεί μέχρι το τέλος του προγράμματος, μετά το οποίο ξεκινά ο χρόνος εφαρμογής τους (σύμφωνα με την πρόβλεψη του Eurogroup της 24ης Μαΐου του 2016), η κυβέρνηση να μην εφαρμόσει τα ψηφισμένα μέτρα, εφόσον θα μπορεί να θεωρηθεί ότι από την πλευρά των δανειστών η συμφωνία αθετήθηκε.

 Τα μέτρα, στον βαθμό που ικα-νοποιούν τις απαιτήσεις των δανειστών, αποτελούν ταυτόχρονα το «εξιτήριο» από τα μνημόνια και το εισιτήριο στον δανεισμό από τις αγορές. Στόχος είναι η έξοδος στις αγορές να είναι «διατηρήσιμη» και «όχι ευκαιριακή», το οποίο κατ’ επέκταση σημαίνει ότι η χώρα στέκεται στα πόδια της και μπορεί να επανασχεδιάσει και να επαναδιαπραγματευτεί την επόμενη μέρα με καλύτερους όρους. Σε ό,τι αφορά την κοινωνία, η συμφωνία (λέει το αφήγημα) περιέχει και θετικά μέτρα (αντίμετρα) τόσο στο πεδίο της φορολογίας όσο και στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής, τα οποία ο πρωθυπουργός κάλεσε να μην υποβαθμίζονται.

Παραδέχτηκε ωστόσο ότι αυτά δεν είναι στοχευμένα καθώς το ισοζύγιο ένα ευρώ επιβάρυνση – ένα ευρώ ελάφρυνση αφορά το συνολικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα, αλλά όχι το εκάστοτε πληττόμενο άτομο. Συμπληρωματικά, υπογραμμίζεται ότι οι άλλοι θα φόρτωναν μέτρα τον ελληνικό λαό χωρίς να διεκδικούν και να εξασφαλίζουν μέτρα ελάφρυνσης. Σε ό,τι αφορά την οικονομία, ο πρωθυπουργός έστειλε το μήνυμα ότι το τέλος της αξιολόγησης και άρα της αβεβαιότητας συμβαδίζει με τη σταθερότητα και τα βήματα προς τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Το ερώτημα βέβαια παραμένει αν οι «επενδύσεις» είναι η άλλη όψη των ιδιωτικοποιήσεων ή κατά την κυβέρνηση αποκρατικοποιήσεων. Σε κάθε περίπτωση κατά τον πρωθυπουργό οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι κυβερνητική επιλογή, αλλά διαχειριστική ανάγκη (αφού αυτή ήταν η δέσμευση των προηγούμενων), επομένως το σημαντικό είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση πετυχαίνει μεγαλύτερα τιμήματα που… συνοδεύονται από τη δέσμευση για επενδύσεις σε μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμα διάστημα. Αυτά ανέφερε ο πρωθυπουργός για περιπτώσεις όπως ο ΟΛΘ, ο ΟΛΠ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, ενώ για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ «ένοχος» είναι ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός (και κανονισμός) και όχι οι μνημονιακές υποχρεώσεις. Τόσο απλά…

Όσο για το υπερπλεόνασμα του 4,2% έναντι στόχου 0,5% του ΑΕΠ ο πρωθυπουργός επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις περί προέλευσής του από τη φορολογική αφαίμαξη της κοινωνίας και το πάγωμα των οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα. Σε μεγάλο βαθμό το απέδωσε στην αντιμετώπιση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας, αντί του δημοσιονομικού κόφτη ενεργοποιήθηκαν κάποιοι άλλοι «κόφτες», στις μίζες, στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, στη ρεμούλα, στη φοροδιαφυγή.