Η πιο αναίσχυντη ευαισθησία είναι η επιλεκτική, εκείνη που πίσω της κρύβονται φανατικοί, μνησίκακοι, θεότυφλοι για ότι συμβαίνει γύρω τους «ιεραπόστολοι των δικαιωμάτων», «επαγγελματίες» αντιρατσιστές, «εμπειρογνώμονες» των μειονοτήτων – που στην ουσία περιφρονούν τον άνθρωπο.

Δεν γνώριζα τον κύριο Δημητρά που καταθέτει μηνύσεις για να ζήσει σε έναν καλύτερο κόσμο. Αλλά βρήκε τη Σώτη, το πιο στοχοποιημένο άτομο. Την Σώτη Τριανταφύλλου που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί τα τελευταία εφτά χρονιά αποτελεί κινητό στόχο, υβρίζεται και λοιδορείται για τις ιδέες της -που έχει το «θράσος» να κοινοποιεί- από τον κάθε φανατικό αριστερολεβέντη  και αγράμματο πραιτοριανό και μισθοφόρο της Επανάστασης…  

Πού ήταν ο κύριος Δημητράς όταν η Τριανταφύλλου δερνόταν δημόσια, όταν εξεδιώχθη από την ίδια της την κατοικία, όταν δεν μπορούσε να σταθεί σε δημόσιο χώρο δίχως τον κίνδυνο επίθεσης ή και χειροδικίας από κάποιον φανατικό ιδεολόγο μουτζαχεντίν; Η Σώτη Τριανταφύλλου δεν είχε ανθρώπινα δικαιώματα απέναντι σε αυτή την βαρβαρότητα της εμμονικής στοχοποίησής της;  

Πού είναι ο κος Δημητράς όταν κάποιος ασκεί κριτική στην Αριστερά και κατηγορείται ότι είναι πουλημένος, πράκτορας, γερμανοτσολιάς; Πού είναι όταν πρέπει να υπερασπιστεί το δικαίωμα της ελεύθερης γνώμης;

Τη Σώτη Τριανταφύλλου βρήκε να μηνύσει ο ευαίσθητος υπέρμαχος των δικαίων του ανθρώπου; Με μηνύσεις θα ισιώσει τον κόσμο; Πόση βδελυρότητα, πόση διαρροϊκή υποκρισία, πόσο ιησουίτικη μονομέρεια, πόσο μίσος εναντίον της ελεύθερης και απρόσκοπτης διακίνησης των ιδεών!