Ενθουσιώδεις ήσαν οι αντιδράσεις όλων όσοι επισκέπτονται το ελληνικό περίπτερο στη φετινή 57η Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας και θαυμάζουν το έργο «Εργαστήριο Διλημμάτων» του Γιώργου Δρίβα, που αποτελεί την ελληνική συμμετοχή στην φημισμένη τούτη παγκόσμια εκδήλωση των εικαστικών. Ιδίως ενθουσιώδεις από το θέμα και πώς το πραγματεύεται ο καλλιτέχνης, συνδέοντας το βίντεο και την εγκατάσταση στον χώρο, με τον λαβύρινθο, που προηγείται της προβολής και κάποιος καλείται να διαβεί.

Ενθουσιώδεις και όσοι επίσημοι κι ειδήμονες παραβρέθηκαν στα χθεσινά του εγκαίνια, τα οποία τίμησε με την παρουσία της κι η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Αθηναϊκού/ Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων για το έργο, η υπουργός τόνισε: «Είναι μία συγκινητική κατάθεση, που σήμερα πιστεύω είναι αυτό που όλοι αναζητούμε στις μεγάλες προκλήσεις και στα μεγάλα περάσματα του σύγχρονου πολιτισμού. Γι’ αυτό, η αφύπνιση της συνείδησης του πολίτη, μέσα από διλήμματα καίρια για την ύπαρξή μας και για το μέλλον μας, για το τι θέλουμε να είμαστε σαν άνθρωποι, σαν κοινωνία, σαν πολιτισμός. Και τα διλήμματα που θέτει αυτή η σπουδαία δουλειά του Δρίβα συνδέει τη σύγχρονη τέχνη με τη μεγάλη και σπουδαία μας κληρονομιά, το αρχαίο δράμα, τις Ικέτιδες του Αισχύλου, που ακριβώς τα ίδια διλήμματα θέτει δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν. Γι’ αυτό αυτή η κατάθεση είναι σημαντική και στον χρόνο και στον τόπο και μας φέρνει αντιμέτωπους με τη δική μας συνειδητή θέση σαν πολίτες του 21ου αιώνα».

Σε αντίστοιχη ερώτηση του Αθηναϊκού/ Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων για το εάν και ποια είναι τα διλήμματα που τίθενται ενώπιον της κ. Κονιόρδου σε αυτήν τη νέα θέση που καλείται να υπηρετήσει, της υπουργού, απάντησε: «Μα είναι παρόμοια τα διλήμματα. Είναι να υπηρετήσει κανείς, έναν γνήσιο διάλογο -τουλάχιστον αυτό έχω κάνει εγώ όλα αυτά τα χρόνια σαν ηθοποιός, σαν καλλιτέχνης, το ίδιο συνεχίζω και κάνω από μία άλλη θέση- να υπηρετήσει μία συνύπαρξη αντιθέτων απόψεων και μέσα από τη σύγκρουση των ιδεών να βρίσκει γι’ αυτό που είναι καλό για τους ανθρώπους και γι’ αυτό που προχωράει τον άνθρωπο μέσα στις σημερινές προκλήσεις. Αυτή είναι η δουλειά που υπηρετώ κι από αυτήν τη θέση και δεν είναι εύκολο γιατί ακριβώς όπως κι ο ηγεμόνας, ο βασιλιάς του Άργους βρίσκεται ανάμεσα σε ένα δίλημμα. Οι αποφάσεις είναι πάντα πάρα πολύ δύσκολες, είτε είναι κανείς άτομο, είτε δουλεύει στο συλλογικό επίπεδο».

Από τους μεγάλους χορηγούς της παραγωγής του έργου ήταν και το Ίδρυμα Ωνάση κι η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του. Η υπεύθυνος της Στέγης Αφροδίτη Παναγιωτάκου μίλησε στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τις εντυπώσεις που της άφησε η ελληνική συμμετοχή:

«Κατ ΄αρχάς να πω ότι δεν είναι η πρώτη φορά, είναι ακόμη μία φορά που το Ίδρυμα Ωνάση υποστηρίζει την εθνική συμμετοχή στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το Ίδρυμα Ωνάση πάντοτε υποστηρίζει περιεχόμενα και πρόσωπα, δεν είμαστε εδώ επειδή υπήρχε οικονομική ανάγκη να συμπράξουμε με την Πολιτεία προκειμένου να πραγματοποιηθεί η συμμετοχή μας με αυτούς τους τεχνικούς όρους, αλλά κυρίως επειδή είμαστε πολύ κοντά στο περιεχόμενο που επέλεξε ο επιμελητής της έκθεσης Ορέστης Ανδρεαδάκης με τον καλλιτέχνη Γιώργο Δρίβα, με την εμπιστοσύνη που εμπνέει βεβαίως η διευθύντρια του ΕΜΣΤ Κατερίνα Κοσκινά και το Μουσείο γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μία εγκατάσταση που μας βάζει όλους να σκεφθούμε, κάνει τη δουλειά της, καθότι για εμάς η δουλειά της τέχνης είναι ακριβώς να θέτει τα ερωτήματα που θα μας οδηγήσουν σε μία στάση ζωής που θα μας καθιστά πιο άξιους ως ανθρώπους κι ως πολίτες. Άρα λοιπόν ένα έργο το οποίο ζητεί να θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα με ποιά κριτήρια αποφασίζουμε τι είναι σημαντικό, με ποιά κριτήρια διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες, τις πολιτικές και οικονομικές, αν μη τι άλλο η απάντηση είναι αυτονόητη και για το Ίδρυμα Ωνάση μέσα από τόσα χρόνια, αλλά και για εμάς ως πολίτες, ότι θα πρέπει να είναι ότι στο κέντρο αυτών των απαντήσεων θα πρέπει να είναι ο άνθρωπος».

Στην ερώτηση εάν για την περίπτωση του έργου αυτού για το Ίδρυμα δεν ετέθη κανένα ακριβώς δίλημμα, η κ. Παναγιωτάκου απάντησε: «Μα ακριβώς επειδή ήταν αυτό το θέμα του περιπτέρου δεν υπήρξε κανένα απολύτως δίλημμα. Κι άλλωστε κι η δουλειά που κάνει η Στέγη και το Ίδρυμα στον χώρο του Πολιτισμού, της Παιδείας και της Υγείας αφορά πάντα το πώς αυτά τα τρία μπορούν να λειτουργήσουν ως οχήματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ας σκεφτόμαστε ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο, ότι η ελευθερία δεν είναι αυτονόητη, η δημοκρατία δεν είναι αυτονόητη κι ας κινούμαστε με άξονα και κριτήριο πάντα τον ανθρωπισμό».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ