Πολιτεύθηκαν λυσσαλέα «εναντίον των μνημονίων και των εξαρτήσεων». Στάθηκαν άτεγκτοι απέναντι σε κάθε επίκληση για εθνική συνεννόηση προκειμένου να σωθεί η χώρα. Αντίθετα, έκαιγαν την Αθήνα, κατέστρεφαν με μανία  ότι έστεκε μπροστά τους και κατασυκοφαντούσαν μέχρις εξοντώσεως τους πολιτικούς τους αντιπάλους χαρακτηρίζοντάς τους προδότες, πουλημένους, γερμανοτσολιαδες, ζητώντας ταυτόχρονα να στηθούν  κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος…  Πραγματοποίησαν μεταξύ 2011 και 2014 πάνω από 27 χιλιάδες διαδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, πρωταγωνίστησαν σε λυντσαρίσματα πολιτικών που προσπαθούσαν πατριωτικά να περισώσουν ότι σωζόταν, συμμετείχαν σε βιαιότητες, πριμοδότησαν ότι πιο ακαριαίο και εξτρεμιστικό στον αγώνα τους ενάντια στα μνημόνια και την επιτροπεία της χώρας. Καταφέρθηκαν ενάντια στον κοινοβουλευτισμό, παρέα με τους ΝΑΖΙ οργανώνοντας ακριβώς τις ίδιες δράσεις, φωνάζοντας τα ίδια συνθήματα, στους ίδιους χώρους – σαν ένα σώμα και μια ψυχή. Οργάνωσαν τραπέζια «διαφώτισης» για το πώς θα γλυτώναμε από τα μνημόνια εκστομίζοντας  πρωτοφανείς ανοησίες που έλαβαν διαστάσεις επιδημίας.

 

Πολιτεύθηκαν με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης λέγοντας συνειδητά  τερατωδίες καθώς το όραμά τους να καταλάβουν την εξουσία φάνταζε πιο κοντά από ποτέ. Χρησιμοποίησαν κάθε ψευδή υπόσχεση που μπορούσε  και δεν μπορούσε να ειπωθεί. Από τη μια κατασυκοφαντούσαν χυδαία και δίχως έλεος ότι έστεκε εμπόδιο στο ρεσάλτο τους για την εξουσία, εξόντωναν χυδαιολογώντας κάθε πολιτικό που στο όνομα της κοινής λογικής τολμούσε να καταγγείλει αυτή την πειρατεία, και από την άλλη, έταζαν τα πάντα στους πάντες, μεθυσμένοι από το άρωμα της εξουσίας που ερέθιζε τα στεγνά τους ρουθούνια. 

Θα έσκιζαν τα μνημόνια αυτό δεν συζητιόταν, θα χάριζαν τα δάνεια , αυτό κι αν ήταν εύκολο, κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, μια υπόσχεση που την ανέλαβαν για πλάκα, δεν θα πληρώναμε διόδια, λογαριασμούς ρεύματος, φως, νερό, τηλέφωνο…  

 

Εξώθησαν το λαό στα άκρα  και τελικά μέσα στην πιο αποτρόπαιη και πνιγηρή ατμόσφαιρα  κατάφεραν να καταλάβουν την εξουσία με ένα καθαρό ποσοστό που δεν ξεπερνούσε το 20% του συνόλου του εκλογικού σώματος.

 

Ζήσαμε τον μεγαλύτερο εφιάλτη του πρώτου εξαμήνου της πρώτης φοράς Αριστερά  όπου οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου -Κωνσταντόπουλου Βαρουφάκης, Λαφαζάνης, Βαλαβάνη και άλλες λαμπρές προσωπικότητες- αφού κατάφεραν να κλείσουν τις τράπεζες καταστρέφοντας κάθε επιχειρηματικότητα και χρεώνοντας τη χώρα 85 δις, βγήκαν στο …αντάρτικο καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό που τους διόρισε προδότη και πουλημένο…

 

Ακολούθησε ο τραγέλαφος του πρωτοφανούς γελοιότητας για δυτική χώρα δημοψηφίσματος το οποίο λίγο έλειψε να στοιχίσει την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη και το ευρώ – με ότι αυτό θα συνεπαγόταν…  Το νεαρό τότε πρωθυπουργό που με περισσή ευκολία καταστρατήγησε την υπέρ του λαϊκή εντολή κάνοντας το «ναι», «όχι», στήριξε με υπευθυνότητα και πατριωτισμό το σύνολο του πολιτικού συστήματος, πιστεύοντας την υπόσχεσή του ότι δεν θα σύρει τη χώρα σε εκλογές. Μια εβδομάδα αργότερα αθέτησε με χαρακτηριστική άνεση το λόγο του προκηρύσσοντας τις εκλογές του Σεπτεμβρίου με σύνθημα «ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε», επιβεβαιώνοντας τη σοφή ρήση της Αρβελέρ ότι «όταν κυβερνούν οι ανίκανοι, φταίνε οι ικανοί».

 

Κατόπιν, με τον ακροδεξιό συνεταίρο τους Πάνο Καμμένο τον οποίο καθαγίασαν, ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, όπου σαν αστοιχείωτοι ερασιτέχνες, ξεπούλησαν τα πάντα με εξευτελιστικούς όρους αφού πρώτα φρόντισαν να επιτεθούν ενάντια στον ορθολογισμό και την κοινή λογική με αιχμή του δόρατος το απόλυτο ψεύδος, την απόλυτη διαστρέβλωση της πραγματικότητας (με απώτερο σκοπό να εθιστεί ο λαός στα ψεύδη και τον κοπανιστό αέρα Τσίπρα – Καμμένου).

 

Το εθνικό δράμα ολοκληρώθηκε την αποφράδα 18η Μαΐου 2017 με την ψήφιση του 4ου κατά σειρά μνημονίου  από 153 βουλευτές που υπέγραψαν συνειδητά και με σώας τας φρένας  την πλέον εξευτελιστική συνθήκη της σύγχρονης Ελλάδας παριστάνοντας τους ήρωες της Αριστεράς!