Έκθεση με θέμα «Ο Φεμινισμός στα χρόνια της μεταπολίτευσης, 1974-1990: Ιδέες, συλλογικότητες, διεκδικήσεις» οργάνωσε και παρουσιάζει, το Ίδρυμα της Βουλής, αναδεικνύοντας τις κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις που διαμορφώθηκαν ανάμεσα στα δυο φύλα, στο πλαίσιο του μεταπολιτευτικού φεμινιστικού κινήματος. 

 

Φωτογραφίες, πρωτοσέλιδα εφημερίδων, έντυπα, χειρόγραφα, αφίσες και οπτικοακουστικά τεκμήρια από τις εκδηλώσεις, τις πορείες και όλες τις γυναικείες οργανώσεις, ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε μια πολύ σημαντική εποχή, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. 

 

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της μεταπολίτευσης, αν και με κάποια χρονική καθυστέρηση σε σχέση με την Ευρώπη και την Αμερική, το φεμινιστικό κίνημα έκανε δυναμικά την εμφάνισή του και στην Ελλάδα, παίρνοντας σύντομα μεγάλες διαστάσεις. Με βασική αρχή του την ισότητα των δυο φύλων και κύριο στόχο του την αναβάθμιση του ρόλου της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία, έθεσε αποφασιστικά τις θέσεις του και διεκδίκησε με τόλμη και μαχητικότητα ριζικές αλλαγές σε θεσμούς και νοοτροπίες χρόνων. 

 

Το μεταπολιτευτικό φεμινιστικό κύμα θα διαρκέσει από το 1974 έως το τέλος της δεκαετίας του 1980. Οι νομοθετικές αλλαγές που δρομολογήθηκαν με την καθιέρωση του Συντάγματος του 1975 στο Οικογενειακό και το Εργατικό Δίκαιο, το νομοθετικό πλαίσιο για τους βιασμούς που θεσπίστηκε το 1984, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων το 1986 αποτελούν, αναμφισβήτητα, σημαντικά επιτεύγματα του φεμινιστικού κινήματος επηρεάζοντας καθοριστικά τη ζωή των Ελληνίδων, καθώς κατάφεραν να έχουν οι ίδιες τον έλεγχο του σώματός τους και να μην υπόκεινται – τόσο εκείνες όσο και τα παιδιά τους – στην εξουσία που είχε ο άνδρας μέσα στον γάμο και την κοινωνία.  

 

 

«Δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου», «Γυναίκα χωρίς άντρα, ψάρι χωρίς ποδήλατο», «Το πολιτικό είναι προσωπικό» και «Να κάνουμε τον φόβο μας εξέγερση» αποτελούν κάποια από τα πιο ξακουστά και θρυλικά συνθήματα εκείνης της εποχής.

 

Η «Κυψέλη», το πρώτο γυναικείο μηνιαίο περιοδικό που εκδόθηκε από την Ευφροσύνη Σαμαρτίδου το 1845 στην Κωνσταντινούπολη, η «Εφημερίς των Κυριών» της Καλλιρρόης Παρρέν που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1887 στην Αθήνα, το πορτρέτο της Ιωάννας Στεφανόπολι, που αποτέλεσε την πρώτη φοιτήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή το 1890, φωτογραφίες των γυναικών που ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα για πρώτη φορά μέσα στην Κατοχή το 1944 στις εκλογές που οργάνωσε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, εικόνες της Ελένης Σκούρα, της πρώτης βουλευτού που εκλέχθηκε το 1953 στη Θεσσαλονίκη μετά την απόφαση του ελληνικού κράτους να δώσει για πρώτη φορά πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες (1952), καθώς και φωτογραφίες της Λίνας Τσαλδάρη, η οποία αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα υπουργό, το 1956, προσφέρουν μια ανασκόπηση του φεμινιστικού κινήματος, των επιδιώξεων, αλλά και των επιτευγμάτων του. 

 

 

Η έκθεση ξεκινά από τα μέσα του 19ου αιώνα, τότε που διακρίνονται οι πρώτες γυναικείες φωνές, διεκδικώντας μια καλύτερη θέση του γυναικείου φύλου στην κοινωνία και τα πολιτικά δρώμενα. Προχωρώντας στην περίοδο του Μεσοπολέμου, εστιάζει στην ιδιαίτερη άνθιση που γνώρισε το φεμινιστικό κίνημα, όταν πολλές από τις γυναίκες που μάχονταν υπέρ αυτού συνδέθηκαν με το κομμουνιστικό κίνημα. 

 

Κατόπιν, η έκθεση αφιερώνει το υπόλοιπο κομμάτι της στα χρόνια της μεταπολίτευσης, την εποχή δηλαδή που ο φεμινισμός ως ριζοσπαστικό, πια, φαινόμενο, επεκτείνεται και εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα. 

 

 

Ο Σύλλογος Ελλήνων Οικοκυρών, η Πανελλήνια Συνάντηση για την Αγρότισσα, που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η Προοδευτική Ένωση Μητέρων Ελλάδας (ΠΕΜΕ) που συγκροτήθηκε από μητέρες των οποίων τα παιδιά είχαν φυλακιστεί και βασανιστεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αποτελούν κάποιες από τις φεμινιστικές δράσεις εκείνης της εποχής που τραβούν το ενδιαφέρον του επισκέπτη, θυμίζοντας, παράλληλα, ότι πολλά από όσα σήμερα θεωρούνται δεδομένα, κατακτήθηκαν με διαρκείς αγώνες και επίμονες μάχες. Κάτι που τόνισε και ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, κατά τα εγκαίνια της έκθεσης, επισημαίνοντας ότι ακόμα και στη σημερινή εποχή παραμένουν ζωντανά κάποια «συντηρητικά στερεότυπα, λόγω της ανδροκρατούμενης πατριαρχικής δομής της ίδιας της κοινωνίας». 

 

Στόχος της έκθεσης, που μετά τον εκθεσιακό χώρο της Βουλής πρόκειται να «ταξιδέψει» τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, είναι να ενημερώσει, να ανακαλέσει την ιστορική μνήμη, να προβληματίσει και πάνω απ’ όλα να κάνει σαφές ότι η ισότητα των δύο φύλων δεν αποτελεί ζήτημα που αφορά αποκλειστικά τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα.