Η γοητεία του εφήμερου γίνεται διαχρονική όταν η γραφή ξεπερνά την περιγραφή και ξεκινά το ταξίδι της μέσα στο περιγραφόμενο. Έτσι, οι πόλεις αποκτούν πρόσωπο και ψυχισμό, η αρχιτεκτονική εσωτερικότητα και η ιστορία ξαναζωντανεύει στους δρόμους. Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο του Βιστωνίτη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα σ’ έναν κομψό τόμο με τον τίτλο «Κάτω από την ίδια στέγη», ξαναζεί έναν ολόκληρο κόσμο από την αρχή, όχι ως όγκο πληροφοριών και αναφορών, όχι ως πολυγνωσία και εύρος εμπειριών, αλλά ως μια γεωγραφική χορογραφία όπως αυτή εκτυλίσσεται λέξη – λέξη μέσα από μνήμες, κόσμους, γραπτά, ιστορίες βιωμένες με την έμπνευση ενός συγγραφέα που ξέρει να ταξιδεύει.

 

«Οι εποχές της στάχτης», «Η κατοικία και η εξορία», «Τόποι, πόλεις, άνθρωποι», «Οι διαδρομές του καφέ» και «Ο κόσμος αλλού» είναι οι πέντε εκτενείς ενότητες του βιβλίου, στις οποίες χαρτογραφείται μέσα από μια ταξιδιωτική γεωγραφία ένα πάνθεον αναμνήσεων και ιδεών, τόπων και ανθρώπων, ιδεολογιών και αναγνώσεων, ξαναζωντανεύοντας εποχές σε μια διαρκή ιστορικότητα που προβάλλεται στο παρόν σαν ένας κόσμος στα όρια του πραγματικού και φανταστικού – σαν μια ζωή που υπήρξαμε μέσα της κι ας μην τη ζήσαμε. Ο Βιστωνίτης κατέχει την τέχνη του ταξιδεύειν από πόλη σε πόλη, από τόπο σε τόπο, από λέξη σε λέξη, από καφέ σε καφέ, με κοσμοπολίτικη άνεση και βαθιά ανθρώπινο ενδιαφέρον ελευθερίας! Συνθέτει μια γεωγραφία προσωπική, όπου οι αποστάσεις δεν χωρίζουν, στην ουσία δεν υπάρχουν, καθώς οι διαδρομές – λαβύρινθοι από τον γλυκό καφέ της Κομοτηνής έως εκείνους των θορυβωδών λογοτεχνικών καφενείων της Ευρώπης είναι στρωμένες από έναν πανανθρώπινο διάλογο, μια στρατιά ιδεών, ενθουσιασμών και απογοητεύσεων, που ανακαλούν τις πλέον συναρπαστικές στιγμές του πολιτισμού. 

 

Διαθέτοντας μια οικουμενική άνεση, ο Βιστωνίτης μοιάζει με τον φιλόξενο οικοδεσπότη που μας ξεναγεί στους προσωπικούς του χώρους – τόπους και κάθε τόσο πιάνεται από μια αφορμή για να ξεστρατίσει, συστήνοντάς μας σε έναν συγγραφέα, μια ταινία, ένα έργο τέχνης ή πιάνοντας κουβέντα για πρόσωπα και ιδέες, σαν ένα ταξίδι μέσα στο ταξίδι, στους ερεβώδεις ψυχισμούς του Στάλιν ή του Χίτλερ, για να μας προσγειώσει περίτεχνα για διάλειμμα σ’ ένα καφέ στο Μέξικο Σίτι… 

 

Τα κείμενα αυτά, όπως πληροφορούμαστε από τον πρόλογο, καλύπτουν σε γενικές γραμμές τη χρονική περίοδο από το 1996 ώς το 2015 και δημοσιεύτηκαν στο «Βήμα» και στο «ΒΗΜΑgazino. Μεταφέροντάς μας διακριτικά σε μέρη που δεν έχουμε πατήσει το πόδι μας, ανακαλύπτοντας άγνωστες εκδοχές του βίου και του κόσμου, ο Βιστωνίτης δίνει ένα ξεχωριστό νόημα παντρεύοντας την ταξιδιωτική λογοτεχνία και την ερευνητική δημοσιογραφία σε μια λογοτεχνική δημοσιογραφία, σε μια εποχή βαθύτατης απαξίωσης του δημοσιογραφικού λόγου, πράγμα που καθιστά το βιβλίο του δυο και τρεις φορές πολύτιμο τεκμήριο για τη χαμένη τιμή του σύγχρονου δημόσιου λόγου!