Μία ξεχωριστή έκθεση διοργανώνει η Εθνική Ασφαλιστική σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης, στον Χώρο Τέχνης ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ. Στην έκθεση, με τίτλο «75 χρόνια Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν – 75 αντικείμενα», παρουσιάζονται ισάριθμα αντικείμενα ιδιαίτερης καλλιτεχνικής και συναισθηματικής αξίας, που συνθέτουν ένα μέρος από τη μακρόχρονη πορεία του Θεάτρου Τέχνης από την ίδρυσή του, το 1942 από τον Κάρολο Κουν, έως και σήμερα. 

 

Σκηνικά, αντικείμενα και αξεσουάρ παραστάσεων που άφησαν ιστορία, όπως οι «Όρνιθες» και οι «Πέρσες», κοστούμια, αφίσες, προγράμματα, φωτογραφίες, μακέτες, κριτικές, αποκόμματα εφημερίδων κ.ά., εκτίθενται στο κοινό – κάποια από αυτά για πρώτη φορά –, παρουσιάζοντας ένα αναπόσπαστο μέρος της θεατρικής ιστορίας του τόπου μας. 

 

Η έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 27 Ιουλίου, έχει ως κύριο στόχο της την ανάδειξη και την αξιοποίηση του πλούσιου αρχείου του Θεάτρου Τέχνης, που από την ίδρυσή του έως σήμερα έμεινε πιστό στο στίγμα του και την αισθητική του, με σεβασμό στο πολιτιστικό έργο του και την ιδεολογία του. 

 

Η ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης έγινε από τον Κάρολο Κουν, το 1942, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, επιδεικνύοντας πλούσια αποθέματα μαχητικότητας, ομοψυχίας και αυταπάρνησης, προκειμένου να καταφέρει να «ζήσει» και να επιτύχει. Ανεβάζοντας έργα σπουδαίων συγγραφέων, ο Κάρολος Κουν ιδρύει την ίδια χρονιά τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στην οποία φοίτησαν οι πιο χαρισματικοί ηθοποιοί και σκηνοθέτες της μεταπολεμικής γενιάς. 

 

Το 1949 το Θέατρο Τέχνης πλήττεται από τις οικονομικές δυσκολίες και αναγκάζεται να αναστείλει τη λειτουργία του για να ανοίξει ξανά το 1954, λειτουργώντας ως κυκλικό θέατρο. Από το 1950 έως το 1953 ο Κάρολος Κουν συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο σκηνοθετώντας Τσέχωφ και Πιραντέλλο. 

 

Το 1954, αφού έχουν ξεπεραστεί οι οικονομικές δυσκολίες, εργάζεται με τους μαθητές του στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης στο υπόγειο της Στοάς Ορφέως και ανεβάζει παραστάσεις παρουσιάζοντας στο ελληνικό κοινό τόσο νέα ρεύματα του ξένου μεταπολεμικού θεάτρου όσο και έργα των αρχαίων τραγικών και του Αριστοφάνη, από νέους Έλληνες χαρισματικούς συγγραφείς. 

 

 

Πρόβαλε το ελληνικό έργο μέσα από τους: Βυζάντιο, Κορομηλά, Καπετανάκη, Ξενόπουλο και δημιούργησε νέους συγγραφείς, όπως τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τη Λούλα Αναγνωστάκη, τον Δημήτρη Κεχαΐδη, τον Γιώργο Σκούρτη, τον Κώστα Μουρσελλά, τον Γιώργο Αρμένη, ενώ στενοί συνεργάτες του ήταν ο Μάριος Πλωρίτης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Κώστας Σταματίου, ο Γιώργος Σεβαστίκογλου. 

 

Με τη διδασκαλία του και την εμπνευσμένη καθοδήγησή του, βγήκαν ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, μουσικοί, σκηνογράφοι. Μαθητές του ήταν οι ηθοποιοί Λυκούργος Καλλέργης, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Ελένη Χατζηαργύρη, Βέρα Ζαβιτσιάνου, Παντελής Ζερβός, Μάγια Λυμπεροπούλου, Γιάννης Φέρτης, Μίμης Κουγιουμτζής, Θύμιος Καρακατσάνης, Ρένη Πιττακή, Εύα Κοταμανίδου, Μίμης Χρυσομάλλης, Γιώργος Αρμένης, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Κώστας Μπάκας, Γιώργος Λαζάνης, Γιάννης Γκιωνάκης. 

 

Από το 1957 και έπειτα αφοσιώνεται στο Αρχαίο Δράμα παρουσιάζοντας τον «Πλούτο» και δύο χρόνια αργότερα τις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, εισπράττοντας ποικίλα σχόλια λόγω της πρωτοποριακής τους μορφής. 

 

Ακολούθησαν τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου καθώς και το Θέατρο των Εθνών του Παρισιού, Λονδίνου, Ζυρίχης, Μονάχου, Μόσχας, Λένινγκραντ, Βαρσοβίας, Βενετίας, το Φεστιβάλ Βιέννης, το Διεθνές Θεατρικό Φεστιβάλ Βελιγραδίου, η Ελληνική Εβδομάδα του Ντόρτμουντ, το Φεστιβάλ Φλάνδρας και σκανδιναβικές πρωτεύουσες, όπου παρουσίασε μεγάλα έργα των αρχαίων μας τραγικών, ενώ συνέχισε να ασχολείται και με τους ξένους θεατρικούς συγγραφείς ανεβάζοντας έργα τους. 

 

Ο Κάρολος Κουν πέρασε από τη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά το 1945 παρουσιάζοντας, κάτω από αντίξοες συνθήκες, στο Βασιλικό Θέατρο τα έργα που ανέβασε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα. Ωστόσο, θα κάνει αισθητή την παρουσία του στη συμπρωτεύουσα το 1958 δημιουργώντας το θερινό Θέατρο Κήπου, όπου παρουσίασε όλο το χειμερινό του ρεπερτόριο, περιοδεύοντας για πάνω από μία δεκαετία στις πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, ανεβάζοντας, μεταξύ άλλων, έργα των Λόρκα, Τσέχοφ, Πιραντέλλο, Ουίλιαμς, Σαίξπηρ, Μπρεχτ και Καμπανέλλη. 

 

Έγραψε τις μελέτες «Η αρχαία τραγωδία – κωμωδία» και «Ο σκηνοθέτης και το αρχαίο δράμα», ενώ τιμήθηκε με το παράσημο του Φοίνικα, το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών και το Βραβείο του Θεάτρου των Εθνών. Ο Κάρολος Κουν αφήνει την τελευταία του πνοή στις 14 Φεβρουαρίου του 1987, σε ηλικία 79 ετών, με το ελληνικό θέατρο να θρηνεί μια τεράστια απώλεια. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συγγραφείς όλων των εποχών, κατέχοντας μια κορυφαία θέση στη συνείδηση του ελληνικού λαού και αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη. 

 

 

Το 1985 η πολιτεία, θέλοντας να τιμήσει τον Κάρολο Κουν, συνέβαλε στη δημιουργία μιας δεύτερης μόνιμης σκηνής – 240 θέσεων – υπό την επωνυμία Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν στην οδό Φρυνίχου 14, στην Πλάκα, ενώ μετά τον θάνατό του, το Θέατρο Τέχνης λειτούργησε και στις δύο σκηνές. 

 

Από την ίδρυσή του έως σήμερα, το Θέατρο Τέχνης υπηρετεί πιστά και πραγματώνει αδιάλειπτα τους αρχικούς στόχους του, συμβάλλοντας καθοριστικά στη θεατρική παιδεία του τόπου μας.