Το Εφετείο αθώωσε από την ευθύνη της πρόκλησης του ναυαγίου, που κόστισε τη ζωή σε 12 Αφγανούς πρόσφυγες στο Φαρμακονήσι στις 20 Ιανουαρίου 2014, τον Σύρο χειριστή του δουλεμπορικού. Παραμένουν όμως πολλά ερωτήματα σχετικά με τους χειρισμούς του πληρώματος του σκάφους της ελληνικής ακτοφυλακής που ρυμούλκησε το ακυβέρνητο σκάφος.

 

Σοβαρό είναι το ενδεχόμενο ν’ «ανοίξει» ξανά ο ξεχασμένος «φάκελος» εκείνου του ναυαγίου, που είχε στοιχίσει τη ζωή σε 12 Αφγανούς πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκα και μικρά παιδιά, μετά την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου, με την οποία απαλλάχθηκε τελεσίδικα από την κατηγορία της πρόκλησης ναυαγίου με συνέπεια τον θάνατο ανθρώπων ο νεαρός Σύρος χειριστής του μοιραίου δουλεμπορικού.

Ο 21χρονος τότε πρόσφυγας, ο οποίος είχε «οριστεί» από το κύκλωμα των δουλεμπόρων ως… «καπετάνιος» του υπερφορτωμένου δουλεμπορικού εκείνο το μοιραίο βράδυ, πρωτοδίκως είχε καταδικαστεί σε 145 χρόνια κάθειρξη, από τα οποία θα εκτίσει τα 25.

 

«Στην ουσία ο κατηγορούμενος αθωώθηκε τόσο για την ανατροπή όσο και για τη βύθιση του σκάφους. Δηλαδή οι δικαστές έκριναν ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για το ναυάγιο. Αυτό το οποίο οι διασωθέντες πρόσφυγες έλεγαν από την πρώτη στιγμή στις καταθέσεις τους, οι οποίες όμως αγνοήθηκαν τόσο από τον εισαγγελέα του Ναυτοδικείου Πειραιά όσο και από την έδρα του πρώτου δικαστηρίου, σχετικά με τυχόν ευθύνες των λιμενικών, οι οποίοι επιχείρησαν δύο φορές ανεπιτυχώς να ρυμουλκήσουν το ακυβέρνητο – εξαιτίας βλάβης στη μηχανή – δουλεμπορικό σκάφος» είπε στο «Π» η πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και νομικός Κλειώ Παπαπαντολέων.

Το Πενταμελές Εφετείο Δωδεκανήσου δέχτηκε μόνο την κατηγορία ότι ο τότε 21χρονος Σύρος βρισκόταν στο τιμόνι της βάρκας, όχι όμως για οικονομικό όφελος, όπως είχε καταδικαστεί πρωτόδικα από ένα δικαστήριο, στο οποίο ακουγόταν πολύ συχνά η προσβλητική και χωρίς καμία νομική υπόσταση λέξη «λαθρομετανάστης», αλλά επειδή ήταν πρόσφυγας και ταξίδευε στην Ευρώπη για να ζητήσει διεθνή προστασία. Η ποινή του μειώθηκε σε 29 χρόνια φυλάκιση (με εκτιτέα τα 10 χρόνια). Με βάση το δικαίωμα της υφ’ όρον απόλυσης στο ένα τρίτο της ποινής, αναμένεται να βγει αμέσως από τη φυλακή.

 

«Η πολύ σημαντική αυτή απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου έρχεται να αποκαταστήσει το αίσθημα εμπιστοσύνης στην ελληνική Δικαιοσύνη, το οποίο είχε βαρύτατα πληγεί από τη νομικώς εσφαλμένη και εν πολλοίς ατεκμηρίωτη κρίση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Ταυτοχρόνως, όμως, προσφέρει και αφορμή για προβληματισμό ως προς την ορθότητα της απόφασης του εισαγγελέως του Ναυτοδικείου Πειραιώς να τερματίσει πρόωρα την παράλληλη ποινική διαδικασία που είχε κινηθεί εις βάρος των λιμενικών υπαλλήλων, στους οποίους οι επιβάτες του σκάφους που βυθίστηκε είχαν με τις καταθέσεις τους αποδώσει την ευθύνη για τους θανάτους των συγγενικών τους προσώπων» σημειώνει ο συνήγορος του πρόσφυγα Παναγιώτης Χριστόπουλος.

 

Υπενθυμίζεται ότι στις 20 Ιανουαρίου 2014 το πλοιάριο που μετέφερε μετανάστες από το Αφγανιστάν ακινητοποιήθηκε στα ανοιχτά του Φαρμακονησίου. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των επιζώντων, τους προσέγγισε σκάφος, στο οποίο προσδέθηκε η βάρκα τους. Στη συνέχεια το σκάφος του Λιμενικού ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα με κατεύθυνση τα τουρκικά παράλια. Εξαιτίας της ταχύτητας πολλοί πρόσφυγες, ανάμεσ;a τους γυναίκες και μικρά παιδιά, έπεσαν στην παγωμένη θάλασσα.

 

Μάλιστα υπήρξαν καταγγελίες από μετανάστες ότι άντρες του Λιμενικού τους εμπόδισαν να σώσουν ανθρώπους που είχαν πέσει στη θάλασσα. Επιπλέον κατέθεσαν ότι δέχτηκαν απειλές από άνδρες του Λιμενικού προκειμένου να μην δώσουν λεπτομέρειες για τα όσα σημειώθηκαν στο ναυάγιο.

 

«Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν εκείνη τη μοιραία νύχτα. Μεταξύ των επιζώντων υπήρχε άνθρωπος ο οποίος έχασε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Άψυχα κορμάκια παιδιών βρέθηκαν, ημέρες μετά το ναυάγιο, στη Σάμο και τα τουρκικά παράλια» θυμάται η κυρία Παπαπαντολέων και προσθέτει:

«Από την πρώτη στιγμή οι διασωθέντες έλεγαν ότι την κύρια ευθύνη για το ναυάγιο έφεραν οι λανθασμένοι χειρισμοί των λιμενικών, οι οποίοι όχι μόνο δεν κατέβαλαν καμιά προσπάθεια να βοηθήσουν όσους είχαν πέσει στη θάλασσα, αλλά επιπλέον εμπόδιζαν όποιον επιχειρούσε να ανεβεί στο σκάφος του Λιμενικού για να σωθεί. Υπάρχουν μαρτυρίες διασωθέντων, που υποστηρίζουν ότι οι λιμενικοί δεν έπραξαν ούτε το στοιχειώδες: να μετεπιβιβάσουν από το μισοβυθισμένο δουλεμπορικό τα παιδιά, με συνέπεια πολλά να πέσουν στη θάλασσα και να βρουν φρικτό θάνατο».

 

Άξιο αναφοράς είναι και το ότι ο εισαγγελέας του Ναυτοδικείου Πειραιά, ο οποίος έβαλε στο αρχείο την έρευνα τον Ιούνιο του 2014, δεν έλαβε υπ’ όψιν, παρ’ ότι το αναφέρει στο πόρισμα που συνέταξε, πως οι καταθέσεις των διασωθέντων δόθηκαν σε διερμηνείς, οι οποίοι, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων (σ.σ.: με συνέπεια σήμερα αυτοί να διώκονται ποινικά), ούτε διαπιστευμένοι μεταφραστές ήταν ούτε γνώριζαν τη γλώσσα όσων διασώθηκαν!

Πλέον με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται να καθαρογραφεί και να δημοσιευτεί το σκεπτικό της απόφασης των δικαστών του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου οι οποίοι αθώωσαν τον Σύρο χειριστή του δουλεμπορικού από την κατηγορία της πρόκλησης του ναυαγίου.

 

Εκεί θα διαπιστωθεί και αν προκύπτουν λόγοι που επιβάλλουν την αναψηλάφηση της υπόθεσης με στόχο την εξακρίβωση των πραγματικών αιτίων και υπευθύνων για τη ναυτική τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε δώδεκα ανθρώπους.

Ήδη από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζεται ότι την ευθύνη για το ναυάγιο φέρει η πολιτική των επαναπροωθήσεων, την οποία είχε υιοθετήσει η κυβέρνηση Σαμαρά.