Ο ένας αναζητεί δυνατές επικοινωνιακές νίκες καθότι… αντιπολίτευση. Ο άλλος πρέπει να «μαζέψει» την εικόνα της κυβέρνησής του, που τις τελευταίες ημέρες «θάφτηκε» κάτω από τόνους σκουπιδιών. Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν κάθε λόγο να επιζητούν μια πειστική εμφάνιση στη Βουλή και για να δείξουν ότι η πολιτική δεν κάνει διακοπές, έστω και αν έχει προηγηθεί ένας καύσωνας. 

 

Η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, που έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Δευτέρα με αντικείμενο το αποτέλεσμα του τελευταίου Eurogroup και την κατάσταση της οικονομίας, αποτελεί προφανώς πεδίον δόξης λαμπρό για κάθε πολιτικό σχεδιασμό. 

 

Οι κόντρες κορυφής, ανεξάρτητα από το πόσοι πολίτες συντονίζονται για να τις παρακολουθήσουν, βγάζουν ωραίους τίτλους, που μετατρέπονται σε ακόμα καλύτερα πρωτοσέλιδα, εντυπωσιακές τηλεοπτικές ατάκες που μπορούν να συμπυκνώσουν σε μερικές φράσεις την πολιτική αντιπαράθεση της τρέχουσας συγκυρίας. Έτσι τα επιτελεία των κομμάτων έχουν πολλούς και καλούς λόγους να επενδύσουν σε μια συζήτηση υψηλών πολιτικών προσδοκιών. 

Η είδηση δύσκολα θα βγει, ωστόσο μια καλή εμφάνιση στην ολομέλεια δίνει πόντους στις δημοσκοπήσεις, χώρια που αποδεικνύει ότι Τσίπρας και Μητσοτάκης δίνουν τη δέουσα σημασία στην κοινοβουλευτική διαδικασία.

 

Ήδη από την περσινή χρονιά είναι εδραιωμένη στο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης η πεποίθηση ότι ο πρωθυπουργός είναι σχεδόν αδύνατο να βγει ηττημένος από μια κοινοβουλευτική μονομαχία με τον Μητσοτάκη, ανεξαρτήτως συνθηκών. 

 

Από τότε που ο Μητσοτάκης εκλέχθηκε πρόεδρος της Ν.Δ. οι δυο πολιτικοί αρχηγοί έχουν κοντραριστεί στη Βουλή δώδεκα φορές. Τη συντριπτική πλειονότητα σε προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις. Σε καμία από αυτές οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός «έχασε» τις εντυπώσεις. Αντιθέτως εκτιμούν ότι πολλάκις ο Μητσοτάκης έκανε – ιδίως μιλώντας εκτός κειμένου – επικοινωνιακά λάθη.

Όπως για παράδειγμα τον Ιούλιο του 2016, όταν υποστήριξε, σε λεκτικό πινγκ – πονγκ, ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος όντας εξάμηνο βρέφος ή όταν έκανε λάθος τον Οκτώβριο του 2016 μπερδεύοντας τους Γάλλους διαφωτιστές. Απέδωσε, μιλώντας μέσα από κείμενο, τη θεμελιακή «Διάκριση των Εξουσιών» του Μοντεσκιέ στον Ρουσώ για να λάβει λίγες στιγμές αργότερα την «πληρωμένη» απάντηση από τον Αλέξη Τσίπρα ότι ο Ρουσώ δεν μίλησε για τη διάκριση των εξουσιών, αλλά για το κοινωνικό συμβόλαιο…

 

Όμως το βασικό επικοινωνιακό στοιχείο που θεωρούν στο Μαξίμου ότι δίνει μπόνους στον Τσίπρα είναι το εξής: Σε έναν εμβληματικό χώρο, όπως το Κοινοβούλιο, από το έδρανο του πρωθυπουργού της χώρας μιλάει ένας εκπρόσωπος της λεγόμενης μεσαίας τάξης – από την οποία προέρχεται ο Αλέξης Τσίπρας – σε έναν… πορφυρογέννητο, δηλαδή στον Κυριάκο Μητσοτάκη, προερχόμενο από ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά τζάκια της χώρας. Γεγονός που τονίζεται από την παρουσία της αδελφής του Ντόρας Μπακογιάννη στα έδρανα της Ν.Δ. 

 

Ένα ακόμη στοιχείο που οι κυβερνητικοί επιτελάρχες πιστώνουν στον Τσίπρα είναι η δυνατότητά του να επικοινωνεί αισιοδοξία με τις κοινοβουλευτικές του ομιλίες. Ένα χαρακτηριστικό που θεωρείται κεντρικό συνολικά στον πολιτικό του λόγο. Γι’ αυτό άλλωστε ουδέποτε λείπουν από τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού – ακόμη και όταν αυτές γίνονται από στήθους ή με τις σημειώσεις της στιγμής στο περίφημο μπλοκάκι που χρησιμοποιεί στη Βουλή – οι αναφορές στην έξοδο από τα μνημόνια. 

 

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η κοινοβουλευτική αντιπαράθεση είναι σίγουρα μια… οικογενειακή παράδοση. Ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ. μεγάλωσε υπό την καθοδήγηση ενός από τους πλέον «κοινοβουλευτικούς» πολιτικούς της χώρας. 

Ο προσφάτως αποθανών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν υπήρξε μόνο επί εξήντα χρόνια βουλευτής. Υπήρξε επίσης ένας ακραιφνής οπαδός του κοινοβουλευτισμού, κάτι που αποδείκνυε με τη συνεπέστατη παρουσία του στην αίθουσα της ολομέλειας, είτε από τα κυβερνητικά είτε από τα αντιπολιτευτικά έδρανα. Είναι κοινό μυστικό στη Ν.Δ. ότι ο υιός Μητσοτάκης μοιράζεται τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις και δίνει μεγάλη σημασία στην κοινοβουλευτική του συνέπεια και παρουσία. 

Στα επιτελεία της Ν.Δ. θεωρούν ότι οι συζητήσεις εφ’ όλης της ύλης σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών είναι μια εξαιρετική ευκαιρία προκειμένου να παρουσιάζονται συμπυκνωμένες οι κοινωνικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και ταυτοχρόνως οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείρισή της. Εκτιμούν ότι και μόνο η παράθεση οικονομικών δεδομένων, όπως η υψηλή φορολόγηση και τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, αποτελούν από μόνα τους αιτίες φθοράς της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας. 

 

Επίσης μια εξαιρετική ευκαιρία για να παρουσιαστούν μαζεμένοι τυχόν ατυχείς χειρισμοί της κυβέρνησης σε επιμέρους ζητήματα. Γι’ αυτό συνήθως οι ομιλίες του Μητσοτάκη έχουν μικρές αλλά καυστικές αναφορές στις αφορμές που δίνουν υπουργοί και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Δυστυχώς για την κυβέρνηση, τα παραδείγματα δεν είναι λίγα… 

 

Τέλος, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες τέτοιου τύπου αποτελούν πάντοτε παράγοντα συσπείρωσης. Με δεδομένο ότι τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. δεν έχουν ως κοινό συγκολλητικό παράγοντα τη διαχείριση της εξουσίας, οι συζητήσεις σε επίπεδο κορυφής αποτελούν μια «πολιτική ιεροτελεστία», στην οποία τονίζεται η παρουσία του αρχηγού και η ενότητα της παράταξης. 

 

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Μητσοτάκης, για να εκλεγεί πρόεδρος της Ν.Δ., χρειάστηκε να ακολουθήσει μια περίπλοκη όσο και δύσκολη διαδικασία συμμαχιών στο εσωτερικό του κόμματός του. Και η Ν.Δ. δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί μια συγκόλληση πολιτικών τάσεων από τον χώρο του Κέντρου έως τη λεγόμενη Λαϊκή Δεξιά…