Η σουηδική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόλμησε να προτείνει ένα σχέδιο απόφα σης για το Μεσανατολικό, στο οποίο μιλούσε ξεκάθαρα για την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του μελλοντι κού παλαιστινιακού κράτους!Ήταν, άραγε, μια προσπάθεια να ταρά ξει τα στάσιμα νερά των ειρηνευτικών συνομιλιών ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς, που έχουν διακοπεί εδώ και πάνω από έναν χρόνο, ή ήταν απλώς στάχτη στα μάτια για να δείξουν και οι Σουηδοί ότι κάτι προσπαθούν να κάνουν;

Η σουηδική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόλμησε να προτείνει ένα σχέδιο απόφα σης για το Μεσανατολικό, στο οποίο μιλούσε ξεκάθαρα για την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του μελλοντι κού παλαιστινιακού κράτους!

Ήταν, άραγε, μια προσπάθεια να ταρά ξει τα στάσιμα νερά των ειρηνευτικών συνομιλιών ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς, που έχουν διακοπεί εδώ και πάνω από έναν χρόνο, ή ήταν απλώς στάχτη στα μάτια για να δείξουν και οι Σουηδοί ότι κάτι προσπαθούν να κάνουν;

Το αποτέλεσμα είναι ότι το σχέδιο έμει νε απλώς σχέδιο και η διατύπωση που υιοθετήθηκε τελικά επιβεβαίωνε την παλαιότερη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι η Ιερουσαλήμ θα πρέπει να αποτελέσει την κοινή πρωτεύουσα σε οποιαδήποτε «λύση δύο κρατών» καταλήξουν κάποτε οι Παλαιστίνιοι με τους Ισραηλινούς.

Η διατύπωση αυτή δεν έφερε τίποτε καινούργιο στην περίπλοκη μεσανατολική εξίσωση και το κυριότερο είναι ότι βρίσκεται πολύ πιο πίσω από δηλώσεις και δεσμεύ σεις – προφορικά τουλάχιστον – ακόμη και Ισραηλινών αξιωματούχων τα τελευταία δέκα χρόνια, οι οποίοι, συνήθως λίγο πριν παραδώσουν την εξουσία ή αμέσως μετά, σπεύδουν να εκφράσουν προωθημένες και ριζοσπαστικές απόψεις για το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος και την πρωτεύουσά του, που θα είναι τουλάχιστον τμήμα της Ανατολικής Ιερουσαλήμ!..

Τώρα η διατύπωση στην οποία κατέλη ξαν, ύστερα από φοβερές πιέσεις Γερμανών, Γάλλων και Ιταλών, ήταν κάτι που βόλευε αναμφίβολα την ισραηλινή πλευρά, αλλά άφηνε ανοιχτό και ένα παράθυρο ελπίδας για την παλαιστινιακή πλευρά. Όμως το ζήτημα της ανατολικής Ιερουσαλήμ, την οποία έθετε το σχέδιο ξεκάθαρα ως πρω τεύουσα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους, παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες.

Βολική υπενθύμιση

Πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να πιέ σουν ξανά τους Παλαιστίνιους να δεχθούν την επιστροφή τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση επαναβεβαίωσε μια βασική αρχή της και αφού η ισραηλινή κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου προχώρησε στην «εκπληκτική προσφορά» της (!) να «παγώ σει» για δέκα μήνες την επέκταση των οικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Ωστόσο η ανακίνηση του ζητήμα τος της μελλοντικής πρωτεύουσας των Παλαιστινίων βολεύει περισσότερο την ισραηλινή πλευρά, επειδή επιτρέπει στον Νετανιάχου να επιμείνει στη θέση του ότι η Ιερουσαλήμ είναι και θα παραμείνει η αδιαί ρετη πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους.

Συνεπώς, αν η αμετακίνητη ισραηλινή θέση βρίσκει ως απάντηση την εξίσου αμε τακίνητη παλαιστινιακή θέση ότι «δεν συζη τάμε αν δεν παγώσουν όλοι οι οικισμοί», τότε δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε ξανά διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο πλευ ρές για οποιοδήποτε από τα μεγάλα θέματα της ειρηνευτικής διαδικασίας, δηλαδή σύνορα, οικισμούς, εδάφη, πρόσφυγες και βέβαια πρωτεύουσα…

Σε ένα άλλο πεδίο, οι παρασκηνιακές και μακρόχρονες διαπραγματεύσεις, με τη μεσολάβηση κυρίως της Γερμανίας και της Αιγύπτου, μπορεί να φέρουν αποτέλεσμα. Είναι η περίπτωση της ανταλλαγής του ισρα ηλινού λοχία Γκιλάντ Σαλίτ με εκατοντάδες Παλαιστίνιους κρατούμενους στις ισραη λινές φυλακές. Εδώ και αρκετό διάστημα κυκλοφορούν φήμες ότι η συμφωνία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ότι δεν απομένουν παρά λεπτομέρειες για να αφεθούν ελεύ θεροι οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι και να επιστρέψει ο Σαλίτ σπίτι του.

Το θέμα δεν είναι απλώς ανθρωπιστικό, ούτε ανώδυνο για τις πολιτικές εξελίξεις. Ανάμεσα στους κρατούμενους που διεκ δικεί η Χαμάς είναι κυρίως ο Μαρουάν Μπαργούτι, ηγετικό στέλεχος της Φάταχ, ο οποίος έχει καταδικαστεί από ισραηλινό δικαστήριο και το όνομά του έχει περιλη φθεί στους καταλόγους επειδή οι ισλαμι στές θέλουν να λειτουργήσει ως «σφήνα» – αν βέβαια απελευθερωθεί – στον σημε ρινό πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, που είναι και τυπικά ηγέτης της Φάταχ.

Όμως, πέρα από τα παιχνίδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα σχέδια  φού σκες για το Παλαιστινιακό, υπάρχει και η ίδια η ενδοπαλαιστινιακή σύγκρουση, η οποία δεν φαίνεται να τερματίζεται σύντο μα. Η παραίτηση του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, την οποία χρησιμοποίησε ως όπλο, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσμα τα και οι ισλαμιστές της Χαμάς, που ελέγ χουν ολοκληρωτικά τη Λωρίδα της Γάζας, αρνούνται κατηγορηματικά να επιτρέψουν τη διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη της νέας παλαιστινιακής ηγεσίας…