Στο τελευταίο Εθνικό Συμβούλιο επί ελβετικού εδάφους, την Πέμπτη 6 Ιουλίου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εμφανίστηκε ενώπιον των πολιτικών αρχηγών σίγουρος ότι οι Τούρκοι ήταν αρνητικοί, δεν θα δεχθούν οτιδήποτε. Τους είπε πως ο Μ. Τσαβούσογλου τους είπε πως δεν αποδέχονταν κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων. Όταν τα έλεγε αυτά για τον Τσαβούσογλου δεν ήταν στη βάση μιας κουβέντας στο πόδι. Είχαν συνομιλία –όχι μακρά– και το κουβέντιασαν το θέμα.

Είναι εμφανές ότι τουλάχιστον δύο αρχηγοί θα πρέπει στη συνέχεια να αλλάξουν τις πηγές τους. Γιατί ο ένας εμφανιζόταν απόλυτα βέβαιος ότι θα πήγαιναν και οι πρωθυπουργοί στην Ελβετία για να κλείσει η συμφωνία και ο άλλος ότι θα ήταν συγκαταβατικοί οι Τουρκοκύπριοι. Είναι εμφανές πως ούτε το ένα συνέβηκε ούτε και το άλλο. Καιρός να αλλάξουν τις πηγές τους και κυρίως να σταματήσουν να πιστεύουν ότι τους λένε οι διάφοροι.
 
Το γινάτι

Από την πρώτη στιγμή δύο από τους πρωταγωνιστές του Κραν Μοντάνα έδειξαν το γινάτι τους. Ο ένας ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης για (να πούμε και του στραβού το δίκαιο) για τον οποίο δεν ήταν όλοι σίγουροι ότι θα άντεχε μέχρι τέλους, ιδιαίτερα το βράδυ της 6ης Ιουλίου. Ο άλλος ήταν ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος καθάρισε το τοπίο από την πρώτη ημέρα λέγοντας πως «ήρθαμε και θα μείνουμε μέχρι τέλους». Επαναλάμβανε μάλιστα ότι «είχε ωραία δροσιά εδώ πάνω». Είχαν γινάτι μέχρι τέλους, άντεξαν και δεν έγινε αυτό που κάποιοι σχεδίαζαν.

Θα τον βρουν απέναντί τους

Οι Βρετανοί όφειλαν να είναι πιο προσεκτικοί κατά τις συνομιλίες στην Ελβετία γιατί οι διάφορες πονηριές που πήγαν να κάνουν στο παρασκήνιο με τον Άιντε και ορισμένους άλλους δεν τους βγήκαν. Κινήθηκαν κατά τον παραδοσιακό «βρετανικό τρόπο» που όλοι γνωρίζουν. Για όλα αυτά που έπραξαν επί ελβετικού εδάφους κάποιος έπιασε πολύ καλές σημειώσεις και θα τον βρουν μπροστά τους στις μετέπειτα διαβουλεύσεις και συζητήσεις. Καλό είναι να τον αντιγράψουν και οι δικοί μας γιατί είναι καιρός να γυρίσει ο τροχός. Λοιπόν εάν ο Άλαν Ντάνκαν στις συζητήσεις για το Brexit δει έναν Νίκο Κοτζιά να του ψήνει το ψάρι στα χείλη, ας ανατρέξει λίγο στο τι ο ίδιος ο Βρετανός πολιτικός έπραξε στη Ελβετία…
 
Η Διάσκεψη για την Κύπρο δεν ήταν πενταμερής μεταξύ των δύο κοινοτήτων, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας όπως όλοι πιστεύουν. Η Διάσκεψη ήταν μια πενταμερής στην οποία συμμετείχαν οι δύο ηγέτες, η Ελλάδα, η Τουρκία και τα Ηνωμένα Έθνη με τους Βρετανούς να αποτελούν ομάδα στήριξης.
 
Η «κόκκινη ομάδα»

Ανεξαρτήτως του ποια εντύπωση και πώς το βλέπει ο καθένας, η ύπαρξη αντίθετων και έντονων φωνών στο Εθνικό Συμβούλιο μπορεί και να βοηθά στους χειρισμούς του Προέδρου Αναστασιάδη. Γιατί όταν στη διάρκεια των συζητήσεων –έντονων πολλές φορές– οι μισοί αρχηγοί του βάζουν τις φωνές ότι είναι λάθος και επικίνδυνο αυτό που πάει να κάνει, σίγουρα ως έναν βαθμό τον επηρεάζουν στην τελική του απόφαση. Εάν όμως έχει όλο το σώμα να του λέει «μπράβο Πρόεδρε συνέχισε έτσι», ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πού θα οδηγηθούμε. Γι’ αυτό θα πρέπει ο εκάστοτε Πρόεδρος να έχει μαζί του –για όλα τα θέματα– μια «κόκκινη ομάδα» και όχι μόνο αυτούς που θα του λένε πάντα μπράβο. Χρειάζεται…
 
Το δεκαήμερο των συνομιλιών έδειξε πως όλοι εκείνοι οι «ευαίσθητοι για την ειρήνη» Κύπριοι δεν ήταν τόσο ειλικρινείς και επιβεβαίωσαν όλους εκείνους που τους έβλεπαν καχύποπτα. Γιατί δεν ακούστηκε από κανένα να καλεί με τη μισή τουλάχιστον ένταση τον Μουσταφά Ακιντζί να δείξει την ανάλογη ευελιξία που έδειξε ο Νίκος Αναστασιάδης. Προηγουμένως όταν εμφανιζόταν ο Ακιντζί ως ευέλικτος όλοι αυτοί φώναζαν του Αναστασιάδη να κάνει ανάλογες κινήσεις. Όταν έκανε κίνηση ο Αναστασιάδης, όλοι αυτοί άκουγαν τα πουλάκια να τραγουδούν στις Άλπεις. Προφανώς δεν είχαν ανάλογες εντολές…
 
Οι Τουρκοκύπριοι (και οι Ελληνοκύπριοι βαποράκια τους) είναι καιρός να το καταλάβουν πως θα πρέπει να σηκωθούν και να φωνάξουν κατά της Τουρκίας. Δεν είναι η Κυπριακή Δημοκρατία ο εχθρός των Τουρκοκυπρίων αλλά η Τουρκία.

Η σιωπή του Ακιντζί

Όμως πρέπει να καταλάβουν ότι την ώρα που θίγονταν τα συμφέροντα της Τουρκίας ο Μουσταφά Ακιντζί δεν μίλησε και δεν άνοιξε το στόμα του να υπερασπιστεί τους Τουρκοκυπρίους. Έμεινε σιωπηλός γιατί «έτσι έπρεπε».

Στο αεροπλάνο της επιστροφής στην Κύπρο ήταν και ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Αφού τελικά οι πρωθυπουργοί των εγγυητριών δυνάμεων δεν έφτασαν ποτέ στη Γενεύη και τέλειωσε η διάσκεψη, για τους οποίους ήταν απόλυτα σίγουρος πως θα συνέβαινε. Παρ’ ολίγον να του βγει κι αυτό το θέμα. Γιατί πολλά απ’ όσα έλεγε στο Εθνικό Συμβούλιο, τόσο εδώ στην Κύπρο όσο και στην Ελβετία, στην πορεία αποδεικνύονταν αληθινά. Κάπου στο τέλος όμως και αυτός και κάποιοι φίλοι του δεν τα υπολόγισαν σωστά ή δεν υπολόγισαν της αντοχές της 6ης προς 7η Ιουλίου.
 
Μια διαχρονική φιλολογική συζήτηση ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους ήταν ως προς τον τίτλο και τον ρόλο του εκάστοτε ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Οι μεν να τον χαρακτηρίζουν ηγέτη των Τουρκοκυπρίων και οι δε να μιλούν για εγκάθετο της Άγκυρας.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες αποδείχθηκε πως είναι οι δεύτεροι που είχαν δίκαιο στην προσέγγισή του γιατί ο Ακιντζί μόνο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων δεν ήταν. Εκ των υστέρων ό,τι και να πει όσο και να φωνάξει, δεν πείθει.

Πηγή: Φιλελεύθερος