Μαίνεται εν μέσω καλοκαιριού η αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη, η οποία έρχεται να προστεθεί στη σύγκρουση με το σύστημα οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων που το Μαξίμου ονομάζει «παλιά» διαπλοκή, αλλά και στο μέτωπο με τη Ν.Δ. 

 

Συνοπτικά, η κυβέρνηση εντοπίζει τον συντονισμό μερίδας οικονομικών, μιντιακών και λοιπών συντεχνιακών συμφερόντων (με ασπίδα εν προκειμένω τον θεσμό της Δικαιοσύνης) με συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους σε μια προσπάθεια αποσταθεροποίησής της σε αυτό το νέο κύκλο διακυβέρνησης που ανοίγεται μπροστά της μετά τη δεύτερη αξιολόγηση. 

Κατά την κυβέρνηση από τη μία πλευρά βρίσκεται η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία προσπαθεί εναγωνίως να μετατοπίσει την ατζέντα από το θετικό κλίμα στην οικονομία επί της οποίας μέχρι πρότινος πατούσε για να κινδυνολογήσει και από την άλλη διάφορα κέντρα, που φροντίζουν να δίνουν κατάλληλες «πάσες» πάνω στις οποίες η Ν.Δ. στήνει τους αντιπερισπασμούς της. 

 

Σε ό,τι αφορά τη Δικαιοσύνη, κυβερνητικές αντιδράσεις σε δικαστικές αποφάσεις ή και κάποιοι χειρισμοί της (όπως ο διορισμός της Βασιλικής Θάνου στο Μαξίμου) προξένησαν σφοδρές επιθέσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση η οποία, συστηματικά τον τελευταίο καιρό, κάνει λόγο για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και κατάλυση της διάκρισης μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας.

 

Η τελευταία αφορμή για σύγκρουση κυβέρνησης – Ν.Δ. σε αυτό το πεδίο, ήταν η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών Αθήνας για την Ηριάννα Β.Λ. και τον Περικλή Μπ. η οποία έχει ξεσηκώσει, τον τελευταίο καιρό, κύμα αλληλεγγύης με το οποίο συμπλέει σε μεγάλο βαθμό ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπέρ της αποφυλάκισής τους έχει ταχθεί εντός των θεσμικών ορίων και η κυβέρνηση. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής χαρακτήρισε δυσάρεστη έκπληξη την απόφαση, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος έκανε λόγο για απόφαση που καταγράφεται στο «μαύρο βιβλίο της ελληνικής Δικαιοσύνης».

 

Οι κατά καιρούς σχολιασμοί (ή και επιθέσεις στην περίπτωση, πχ., του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη) προς αποφάσεις της Δικαιοσύνης που στρέφονται είτε κατά κοινωνικών ομάδων τις οποίες η κυβέρνηση (θεωρητικά τουλάχιστον) στηρίζει, είτε κατά της διακηρυγμένης/ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, ξεσηκώνουν σταθερά θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από συγκεκριμένα ΜΜΕ που σταθερά εγκαλούν την κυβέρνηση για παρέμβαση στη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς. 

 

Ορισμένα πρόσφατα τρανταχτά παραδείγματα που προκάλεσαν την εκδήλωση δυσφορίας από το κυβερνητικό στρατόπεδο και στη συνέχεια τις επιθέσεις της Ν.Δ. για την εκδήλωση αυτής της δυσφορίας:

Στα μέσα Ιουνίου, το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε παράνομες τις ανανεώσεις συμβάσεων χιλιάδων εργαζομένων στην καθαριότητα των δήμων συμπαρασύροντας τα δεδουλευμένα τους, προξενώντας απεργιακές κινητοποιήσεις εν μέσω καύσωνα και πονοκέφαλο στην κυβέρνηση αμέσως μετά το κλείσιμο της συμφωνίας στο Eurogroup.

 

Το ΣτΕ έκρινε στα τέλη Ιουνίου αντισυνταγματικούς τους αναδρομικούς φορολογικούς ελέγχους, βάζοντας φρένο στους ελέγχους δεκάδων λιστών με μεγαλοφοροφυγάδες που διενεργούν οι φορολογικές αρχές στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής. Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ομόφωνα ότι η παραγραφή των φορολογικών αξιώσεων είναι πενταετής και οι συνεχείς παρατάσεις παραγραφής είναι αντισυνταγματικές. Ο πρωθυπουργός σχολίασε από το βήμα της Βουλής την εν λόγω απόφαση, κάνοντας λόγο για «θεσμικά εμπόδια» για τα οποία η αξιωματική αντιπολίτευση χαίρεται. Και προειδοποίησε ότι «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι» για να υπερβεί αυτά τα εμπόδια.

 

Λίγες μέρες αργότερα ήρθε και η απόφαση του Άρειου Πάγου ο οποίος έκρινε ότι η μη καταβολή δεδουλευμένων «έστω και μακροχρόνια» δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων σύμβασης εργασίας. Η απόφαση προφανώς έρχεται να ενισχύσει το καθεστώς απορρύθμισης της εργασίας σε μια περίοδο που η κυβέρνηση επιχειρεί να προβάλλει έργο στο πεδίο της αποκατάστασης των εργασιακών δικαιωμάτων. Μάλιστα εντάσσει την επαναρύθμιση της αγοράς εργασίας στο στρατηγικό της αφήγημα για τη «δίκαιη ανάπτυξη». 

 

Βεβαίως, η κόντρα με σεβαστή μερίδα εκπροσώπων της Δικαιοσύνης και όχι στο σύνολό της, ξεκίνησε πέρυσι με την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών – η αδειοδότηση των καναλιών είχε αναδειχθεί σε προμετωπίδα της κυβερνητικής πολιτικής – όταν το ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματική τη διαδικασία που ακολουθήθηκε.

 

Στο κάδρο πλέον η αξιωματική αντιπολίτευση βάζει και την υπόθεση της καταγγελλόμενης εμπλοκής του Πάνου Καμμένου στη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης «Noor 1» στην οποία προσδίδεται απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. 

Πλέον είναι διάχυτη η εκτίμηση στο κυβερνητικό στρατόπεδο ότι αφενός διάφορα κέντρα συντονίζονται στον σκοπό της αποσταθεροποίησης και αφετέρου ότι μερίδα των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης τείνει να προτάσσει ιδεολογικά, πολιτικά και συντεχνιακά κριτήρια. Είναι ενδεικτική ως προς αυτό η εκτίμηση του κυβερνητικού εκπροσώπου στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο: «Νομίζω ότι πλέον η Δικαιοσύνη δημιουργεί την υπόνοια ότι κρίνει και σταθμίζει τις υποθέσεις και με κριτήρια πέραν της αυστηρής νομικής κρίσης». 

 

Ωστόσο, η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αμυνθεί απέναντι σε αυτό που ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ονόμασε «τεράστια αντικυβερνητική επιχείρηση που υλοποιείται με τη συνεργασία οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών δυνάμεων», προέβη σε μια κίνηση η οποία δυσαρέστησε και το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και δεν επικρίθηκε μόνο από το «μαύρο μέτωπο». 

Μιλάμε για τον διορισμό της Βασιλικής Θάνου στο νομικό τμήμα του πρωθυπουργικού γραφείου (αμισθί) λίγες μέρες μετά τη λήξη της θητείας της στην κεφαλή του Αρείου Πάγου κι ενώ λίγους μήνες νωρίτερα είχε προκαλέσει αντιδράσεις στους δικαστικούς κύκλους με την εισήγησή της υπέρ της παράτασης του ορίου συνταξιοδότησης των δικαστών και εισαγγελέων (και κατ’ επέκταση υπέρ της παράτασης της δικής της θητείας). 

 

Η κυβέρνηση στις επικρίσεις που δέχτηκε απάντησε με τρεις περιπτώσεις δικαστικών λειτουργών που πέρασαν στην αντίθετη όχθη (και μάλιστα ο ένας εν ενεργεία) στις κυβερνήσεις Αντώνη Σαμαρά, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Σημίτη (πρόκειται για τους Χαράλαμπο Αθανασίου, Παναγιώτη Πικραμμένο και Κωνσταντίνο Μενουδάκο). Ακόμη όμως και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ψιθυρίζεται η ένσταση πώς το κυβερνητικό σκεπτικό που αντιτείνει στην αξιωματική αντιπολίτευση το επιχείρημα «δεν δικαιούστε να ομιλείτε διότι αυτά κάνατε και σεις», έχει ως άλλη όψη του ίδιου νομίσματος το «όλοι ίδιοι είναι»….