Δεμένη χειροπόδαρα θα είναι από τους δανειστές και η επόμενη κυβέρνηση αναφορικά με τα περιθώρια ελιγμών της για ουσιαστικές μειώσεις φόρων στην οικονομία.

Η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έσβησε με τον πιο ηχηρό τρόπο τις όποιες ελπίδες και προσδοκίες είχε καλλιεργήσει στην κοινωνία η κυβέρνηση για ελάφρυνση της μεσαίας τάξης καθώς η εφαρμογή των ελαφρύνσεων που φέρουν τον τίτλο “αντίμετρα” μετατίθενται ουσιαστικά για πέντε χρόνια, δηλαδή το νωρίτερο το 2023.

Την ίδια ώρα το ΔΝΤ εμφανίζεται κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η μείωση του αφορολόγητου ορίου θα πραγματοποιηθεί ένα έτος νωρίτερα, δηλαδή από το 2019 αντί για το 2020 που έχει ήδη ψηφιστεί.

Τα παραπάνω έγιναν με εκκωφαντικό στην κοινωνία τρόπο γνωστά την Παρασκευή που δημοσιοποιήθηκε η έκθεση του ΔΝΤ που συνόδευσε την απόφασή του για επί της αρχής έγκριση του ελληνικού προγράμματος. Πέραν όμως από τις προφανείς εισοδηματικές και οικονομικές επιπτώσεις που θα έχουν στην κοινωνία, προδιαγράφουν και τις πολιτικές εξελίξεις των επόμενων 18 μηνών.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα ο πολιτικός σχηματισμός που θα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τον Ιανουάριο 2019 θα έχει να διαχειριστεί τη δυσφορία της κοινωνίας για περικοπές τουλάχιστον τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή την ταυτόχρονη μείωση των καταβαλλόμενων συντάξεων μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς και της μείωσης του αφορολόγητου ορίου. Αυτό θα οδηγήσει σε ακαριαίες μειώσεις διαθέσιμου εισοδήματος σε πολλά νοικοκυριά της τάξης του τουλάχιστον 20%.

Μόνο κάποιος παράφρων θα επιχειρούσε να παραμείνει στην εξουσία έως τον Ιανουάριο του 2019, γνωρίζοντας ότι οι εκλογές θα γίνουν ούτως ή άλλως 10 μήνες αργότερα, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Με βάση τα παραπάνω δεδομένο οι εκλογές τοποθετούνται το αργότερο έως τον Σεπτέμβριο του 2018, δηλαδή περίπου σε έναν χρόνο από σήμερα.

Το επικοινωνιακό κατασκεύασμα βρίσκεται ήδη στο εργαστήριο και είναι “η επιτυχής ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος” και “το τέλος των μνημονίων” με την έξοδο από στις αγορές στο τέλος Αυγούστου 2018.

Υπάρχει μια πιθανότητα διάψευσης των παραπάνω σχεδιασμών αλλά θα ισοδυναμεί με θαύμα. Η απογείωση της οικονομίας μέσω στο επόμενο 12μηνο που θα επιτρέψει την μερική απορρόφηση της δυσφορίας για τις περικοπές του 2019. Λίγο απίθανο βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό δεν προβλέπεται ούτε στο καλύτερο σενάριο των οικονομολόγων του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών.

Το ερώτημα είναι μέσα σε αυτό το τοπίο που προδιαγράφεται ποια θα είναι τα περιθώριο ελιγμών και ουσιαστικής αλλαγής πλεύσης στην δημοσιονομική πολιτική της χώρας από την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του τέλους του 2018. Τα περιθώρια θα είναι ελάχιστα. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει δεσμευτεί για συγκεκριμένο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε μερικές εβδομάδες. Ουσιαστικές αλλαγές θα μπορούν να γίνουν αργότερα και μόνο υπό την προϋπόθεση αξιόπιστων ισοδύναμων.

Μπορεί η λέξη ισοδύναμα να φαντάζει πλέον αστεία, όμως τα αξιόπιστα ισοδύναμα που δέχονται οι δανειστές είναι πάντα τα ίδια. Μόνιμη μείωση των ανελαστικών δαπανών, δηλαδή μισθών και συντάξεων, για να προκύψει ουσιαστικό περιθώριο μείωσης του εξοντωτικού φορολογικού βάρους στην οικονομίας. Υπάρχει και άλλο σενάριο. Η αλλαγή κλίματος στην οικονομία από μια πιο φιλική στην αγορά και τις επενδύσεις κυβέρνησης να δώσει ώθηση στην εμπιστοσύνη και να βάλει την οικονομία σε τροχιά ταχείας ανάπτυξης. Το μέρισμα αυτής της ανάπτυξης να διοχετευθεί όλο για τη μείωση των φόρων.

Σε κάθε περίπτωση το σημερινό ισοπεδωτικό για την οικονομία περιβάλλον της υπερφορολόγησης δεν μπορεί να επιτρέψει στην οικονομία να ανασάνει και να αναπτυχθεί.  Πόσο μάλιστα όταν το 2019 θα πρέπει αυτή η οικονομία να σηκώσει το βάρος περικοπών εισοδήματος άνω των τεσσάρων δισ. ευρώ…

Πηγή: capital.gr