Τη μέρα που σκοτώθηκε η πριγκίπισσα Νταϊάνα, στις 30 Αυγούστου 1997, ο πρίγκιπας Ουίλιαμ είναι 15 ετών και ο πρίγκιπας Χάρι, 12 ετών. Τα παιδιά είχαν να δουν τη μητέρα τους ένα μήνα – εκείνη ήταν διακοπές με τον Ντόντι Αλ Φαγιέντ- και ήταν ενθουσιασμένοι που θα την έβλεπαν την επόμενη μέρα. Μόνο που εκείνη η μέρα, δεν ήρθε ποτέ.

Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο της, οι μονάκριβοι γιοι της θυμούνται την μητέρα τους και μιλούν για πρώτη φορά για εκείνη, στο ντοκιμαντέρ «Νταϊάνα, η μητέρα μας».

Λίγες ώρες πριν από το μοιραίο τροχαίο στο Παρίσι, εκείνη τους είχε πάρει τηλέφωνο, όπως έκανε κάθε μέρα. Τα παιδιά έπαιζαν με τα ξαδέλφια τους στα Χάιλαντς της Σκωτίας όταν τους κάλεσε η μητέρα τους, με αποτέλεσμα να της μιλήσουν για πολύ λίγο. Βιαζόντουσαν να κλείσουν το τηλέφωνο, για να συνεχίσουν το παιχνίδι. Μέχρι σήμερα, ανακαλούν με τις τύψεις τη βιασύνη που είχαν. «Μετανιώνω μέχρι τώρα, για το πόσο σύντομο ήταν εκείνο το τηλεφώνημα», αναφέρει συγκινημένος ο Χάρι.

Τι αποκάλυψαν οι πρίγκιπες για την αγαπημένη τους μητέρα:

-Ο Ουίλιαμ, αναφέρει ότι μιλάει συνέχεια στα δύο παιδιά του, Τζορτζ και Σάρλοτ, για τη «γιαγιά Νταϊάνα». Παράλληλα, αποκαλύπτει ότι του πήρε επτά χρόνια να ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας του, στη διάρκεια των οποίων δέχτηκε ψυχολογική υποστήριξη.

-Ο Χάρι θυμάται πως η μητέρα του, του έλεγε ότι μπορεί να είναι άτακτος, αρκεί να μην τον πιάσουν. Η πριγκίπισσα, ξεφεύγοντας από το πρωτόκολλο, έπαιρνε μπέργκερ στα παιδιά της, τους πήγαινε σε drive-through, τους έβαζε γλυκά μέσα στην τσάντα του σχολείου, όλα αυτά θέλοντας να τους προσφέρει μια φυσιολογική παιδική ηλικία.

-«Ήταν ο πιο κυνηγημένος άνθρωπος στον κόσμο από τους παπαράτσι. Πολλοί θα αηδίαζαν αν γνώριζαν τι έκαναν οι παπαράτσι προκειμένου να αποσπάσουν μία αντίδραση από τη μητέρα μου» εξομολογήθηκε ο Χάρι.

-Ο Ουίλιαμ θυμάται ότι για τα δωδέκατα γενέθλιά του, η μητέρα του πήρε δώρο… την Σίντι Κρόφορντ, την Ναόμι Κάμπελ και την Κρίστι Τέρλιγκτον! «Γύριζα από το σχολείο στο παλάτι του Κένσιγκτον και βλέπω ξαφνικά στα σκαλιά αυτά τα τρία τοπ μόντελ, των οποίων είχα αφίσες στο δωμάτιο μου! Ήταν η έκπληξη της μητέρας μου για τα γενέθλια μου. Θυμάμαι ότι ντράπηκα τόσο πολύ, δεν ήξερα τι να πω, αλλά παράλληλα χάρηκα παρα πολύ που τις είδα από κοντά».