Απέναντι σε μια δύσκολη, εξαιρετικά δύσβατη και επικίνδυνη οικονομική κατάσταση το λιγότερο που απαιτείται – όπως τονίσαμε από τις στήλες του «Π» επανειλημμένα – είναι μια δραστική θεραπεία σοκ όχι βέβαια του τύπου των Μνημονίων που εφαρμόστηκαν τα τελευταία επτά χρόνια με τα γνωστά αποτελέσματα αλλά μια θεραπεία που επαναφέρει την Σεισάχθεια των Αρχαίων Αθηναίων του 6ου Π.Χ. αιώνα. Δηλαδή:

– Της άμεσης ανακούφισης των χρεών των ιδιωτών και της μεγάλης μάζας των επιχειρήσεων. Όχι με απλούς διακανονισμούς αλλά με γενναία περικοπή των χρεών και τις οποίες εφάρμοσαν τα τελευταία 6–7 χρόνια σημαντικός αριθμός Δικαστών των Πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων στα πλαίσια του νόμου Κατσέλη του 2010. Η σημερινή λαλίστατη και «αριστερή κατά φαντασία» Κυβέρνηση υπονομεύοντας και σιωπηλά καταργώντας τον Νόμο Κατσέλη προτείνει άλλους δρόμους – εξωδικαστικός συμβιβασμός κλπ. – με χαμηλή προσέλευση απ’ ότι φάνηκε από την πρώτη στιγμή και φυσικά με την παρουσία των Τραπεζών σαν «Εταιρών». Ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ –υποθετικά μιλάμε τώρα, για να μην παρεξηγούμαστε… – ουσιαστικά γίνεται δεξιότερος της ΝΔ αλλά και του τελευταίου αυτοδύναμου ΠΑΣΟΚ – περιόδου 2009 έως 2011 – χτυπώντας παράλληλα τα στήθη του για «Πρώτη φορά Αριστερά», «Ηθικό Πλεονέκτημα» και άλλα πολύ – πολύ όμορφα.

– Θα έπρεπε να τρέξει το ΕΣΠΑ πολύ πιο γρήγορα και όχι να χάσει 18 μήνες – μέχρι στιγμής… – χωρίς να έχει εκταμιεύσει ακόμη τα χρήματα του Πρώτου Κύκλου. Θα μπορούσε επίσης να στελεχώσει τους μηχανισμούς διαχείρισης του Προγράμματος με έμπειρα στελέχη του Ιδιωτικού Τομέα και της Αγοράς και όχι με νεανίσκους και νεανίδες που διαθέτουν – πιθανόν… – μεταπτυχιακό αλλά έχουν άγρια μεσάνυχτα από την πραγματικότητα, συνθήκες και ψυχολογία της Αγοράς και της Πραγματικής Οικονομίας.

– Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και με τις δανειοδοτήσεις των επιχειρήσεων – κυρίως των Μικρών και Μεσαίων – ιδρύοντας από την αρχή Αναπτυξιακή Τράπεζα με πραγματικά κεφάλαια και όχι στα χαρτιά χάνοντας δυόμιση χρόνια αφότου ανέλαβε την εξουσία (Ακριβώς πριν 30 μήνες…).

– Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και με τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις εισάγοντας μια φορολογική επανάσταση και για τον φόρο εισοδήματος, τον ΦΠΑ, την δανειοδότηση κλπ. Αν ήταν πραγματικά αριστερό κόμμα θα κοίταζε να φορολογήσει τους πολύ –πολύ πάνω – που δεν τους έχει αγγίξει καθόλου… – και όχι να ρημάξει –κυριολεκτικά – τους Μικρούς και Μεσαίους μαζί με τους Ελεύθερους Επαγγελματίες που έχουν πλέον μεταβληθεί όχι απλά σε Precariat – Επισφαλείς – αλλά σε συγχρόνους αληθινούς Προλετάριους. Υπάρχουν σίγουρα οι υψηλά φοροδιαφεύγοντες Γιατροί, Δικηγόροι η Σύμβουλοι Επιχειρήσεων. Το ποσοστό τους όμως είναι μικρό σχετικά με την τεράστια πλειοψηφία Ελεύθερων Επαγγελματιών που δεν έχουν να πληρώσουν το Ταμείο τους – 80% των Πολιτικών Μηχανικών και πάνω από τους μισούς Δικηγόρους ή Συμβούλους Επιχειρήσεων – για να μην μιλήσουμε γι’ αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε την ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ και αναγκάζονται να κάνουν διακοπή επαγγέλματος …

– Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσιών Εσόδων (ΑΑΔΕ) που απ’ ότι φαίνεται είναι ο μόνος Οργανισμός που δουλεύει καλά επί ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τις κατασχέσεις αμοιβών και εσόδων Επιχειρήσεων και Ελεύθερων Επαγγελματιών, Συντάξεων, Μισθών κλπ. Ότι κινείται κατάσχεται και – εννοείται … – αφορά τους μικρότερους οφειλέτες και υπόχρεους. Επιχειρήσεις που χρεωστάνε 1,2 δις – ΕΛΠΕ Βαρδινογιάννη – αλλά και Μπόμπολα που χρωστούσε 400 εκατομμύρια προφανώς έχουν ευγενική, ανθρωπιστική  και «αριστερής» ευαισθησίας μεταχείριση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν Της «Πρώτης Φοράς κλπ.» μη έχοντας να προσφέρει τίποτα στους Συνταξιούχους και Μισθωτούς ή Μικρομεσαίους Επιχειρηματίες/Ελεύθερους Επαγγελματίες δηλαδή μη έχοντας να προσφέρει ουσιαστικές υπηρεσίες στην Οικονομία και το Κοινωνικό Κράτος αποφάσισε να ρίξει όλο το βάρος του Τιτάνιου και Ασήκωτου Αγώνα του στον λεγόμενο Θεσμικό Τομέα. Είναι μια ασθένεια της παλιάς –για όσους την θυμούνται… – «Ροζ Αριστεράς» των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Θεσμών και Χαμογελαστών Προσώπων (ΚΚΕ εσωτερικού, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, τώρα ΣΥΡΙΖΑ). «Αριστεροί» Μεσοαστικής/ Μικροαστικής Προέλευσης που αφού είχαν λύσει όλα τους τα οικονομικά προβλήματα και όντας τουλάχιστον χορτασμένοι, αποφάσισαν να το ρίξουν στις μειονότητες παντός καιρού, τα γενικόλογα ανθρώπινα δικαιώματα η τον μισανδρικό μεσοαστικό φεμινισμό μαζί με μπόλικη θεσμολαγνεία και συμπτώματα «Οξείας Μορφής Θεσμίτιδας». Ήταν και είναι η «Αριστερά» που την χαρακτήριζε το «Εδώ καιγόμαστε κλπ…». Ζούσαν στον άνετο κόσμο τους, αλλά το χειρότερο είναι ότι ήθελαν να επιβάλλουν τα κριτήρια και ιδεολογήματα του εξαιρετικά ασήμαντου ποσοτικά Μικρόκοσμου τους και στον υπόλοιπο Κόσμο. Αυτιστικά πρόσωπα μιας Αυτιστικής «Αριστεράς» και τώρα μιας Αυτιστικής Κυβέρνησης. Έτσι, λοιπόν,

– Στη θέση μιας ρηξικέλευθης, αληθινά φιλολαϊκής – και αριστερής – πολιτικής η Κυβέρνηση προωθεί Νομοθετήματα – Νομός ψηφισθείς για την Υγεία – που στηρίζονται σε χρηματοδότηση χρημάτων του ΕΣΠΑ και όχι του Τακτικού Προϋπολογισμού. Άγνωστο τι θα γίνει όταν τελειώσουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ. Όμως, και η άγνοια που δείχνει η Κυβέρνηση για το τι σημαίνει Κοινωνικό Κράτος είναι εντυπωσιακή. Η Μεταπολεμική Σοσιαλδημοκρατία – την οποία τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ ερωτεύτηκε παράφορα σε σημείο να ανησυχούμε όλοι μας… – βασίστηκε για την πολιτική της στον Τομέα Υγείας στην Προοδευτική Φορολογία κύρια των πολύ υψηλών εισοδημάτων στηριζόμενη ταυτόχρονα σε ένα πανίσχυρο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα. Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ της Κυβέρνησης που δεν έθιξαν τα πολύ πλούσια εισοδήματα και ταυτόχρονα βλέπουν την εργατική τάξη με το τηλεσκόπιο του Γαλιλαίου δεν έχουν καμιά σχέση με αυτή την πολιτική.

– Πολύς θόρυβος σηκώθηκε για τον Σημαιοφόρο της Παρέλασης ή το μάθημα των Θρησκευτικών –ψηφίζοντας ταυτόχρονα πολύ – πολύ πονηρά την Φοροαπαλλαγή των Μοναστηριών– και τώρα μαθαίνουμε πως θα προχωρήσει νομοθέτημα για την υιοθεσία παιδιών από Ομοφυλόφιλους. Προφανώς ο ελληνικός λαός έχοντας λύσει όλα τα οικονομικά και βιοποριστικά του προβλήματα, ξενύχτησε αυτές τις μέρες συζητώντας τις μεταμεσονύκτιες ώρες για την «Υιοθεσία από τους Ομοφυλόφιλους», θεσμός πολύ «ώριμος» κατά την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι αποπροσανατολισμός από τα καυτά προβλήματα επιβίωσης και οικονομικής ζωής, αν όλα τα παραπάνω δεν είναι δείγμα, απόδειξη –και όχι απλώς «αποχρώσες ενδείξεις»… – ενός ψυχοπαθολογικού αυτισμού και μιας παντελούς έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα, αν όλα τα παραπάνω δεν είναι μια Πολιτική Κουτοπονηριά ώστε μέσω «Θεσμικής Πολιτικής και Θεσμολαγνείας» να ξεχάσουμε την ζοφερή, κύρια οικονομική πραγματικότητα των φορών και των μειώσεων των εισοδημάτων και παράλληλα να θεοποιήσουμε τους «Θεσμούς» τότε τα λόγια – λυπούμαστε πολύ – έχουν χάσει κάθε έννοια.

Μόνο που οι Θεσμοί δεν γεμίζουν τα στομάχια, δεν βρίσκουν δουλειά στους ανέργους, ούτε αυξάνουν μισθούς και συντάξεις. Οι Θεσμοί είναι ουσιαστικά το καθρεφτάκι της ελίτ και των χορτασμένων που χρησιμοποιείται για αποπροσανατολισμό των κάτω.