Κάμποσες φορές τον χρόνο ζούμε ως πολίτες – σκουπιδοφάγοι, με τους δρόμους της πρωτεύουσας να μοιάζουν με χωματερή. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους όγκους των σκουπιδιών τούς παρασέρνει η βροχή, δημιουργώντας μιαν εφιαλτική κατάσταση στους δρόμους.

Κάμποσες φορές τον χρόνο ζούμε ως πολίτες – σκουπιδοφάγοι, με τους δρόμους της πρωτεύουσας να μοιάζουν με χωματερή. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους όγκους των σκουπιδιών τούς παρασέρνει η βροχή, δημιουργώντας μιαν εφιαλτική κατάσταση στους δρόμους. Φαίνεται πως στη χώρα μας, με τα κεκτημένα, τα δικαιώματα, τις δημοκρατικές κατακτήσεις, η καθημερινότητα του πολίτη βρίσκεται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Κάθε τόσο και στο παραμικρό μια μερίδα δημοτικών υπαλλήλων διατηρεί το δημοκρατικό της δικαίωμα να πετά τόνους σκουπιδιών στη μούρη εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της πόλης και σαν από ειρωνεία απίθανοι συνδικαλιστές του φορέα τους βγαίνουν στις τηλεοράσεις και ζητάνε την κατανόηση και συμπαράσταση του κοινού… στον αγώνα τους! Αυτό καταντά σαδισμός. Σε αυτό τον τόπο όλοι είναι «αγωνιστές», όλοι αγωνίζονται για το κοινωνικό καλό, τη συλλογικότητα, την αμοιβαιότητα. Παρ’ όλα αυτά, όλη η «αγωνιζόμενη» κοινωνία πάει κατά διαβόλου. Τι σόι Δημοκρατία είναι αυτή που επιτρέπει την παραληρηματική κατάχρηση ενός δικαιώματος που μετεξελίχθηκε σε ασύστολη ασυδοσία; Πόσους όγκους σκουπιδιών στην καθημερινότητα μας κοστίζει το συνδικαλιστικό δικαίωμα ενός υπαλλήλου να μετατρέπει σε χωματερή την πρωτεύουσα της χώρας; Αυτή η αχαλίνωτη ελεεινότητα μέχρι πότε θα βαστάξει; Η Δημοκρατία μας βουλιάζει στα σκουπίδια, όπως σκουπίδια είναι για την κάθε συνδικαλιστική συμμορία η ζωή, η υγεία, η καθημερινότητα του πολίτη, ο οποίος καλείται κάθε μέρα να αντιμετωπίσει μιαν «αγωνιστική» εκτροπή.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.