Αγωνία, χαρά, λύπη, οικειότητα: o έρωτας είναι ένα από πιο έντονα συναισθήματα και είναι δύσκολο να τον φανταστούμε σαν μερικές χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στον εγκέφαλό μας. Ωστόσο, ακόμη και τα βαθύτερα συναισθήματα μπορούν να εντοπισθούν σε κινήσεις νευροδιαβιβαστών μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πολλοί επιστήμονες έχουν μελετήσει τις ακριβείς διεργασίες που συμβαίνουν στο μυαλό μας όταν ερωτευόμαστε και βιώνουμε συναισθήματα πάθους αλλά και αγάπης. 

Δύο ερευνήτριες του Idaho State University, δημοσίευσαν στο Scientific American τα αποτελέσματα μιας μελέτης τους, που καταλήγει στο ότι η διαδικασία του αν ερωτεύεσαι κάποιον συμβαίνει με τη δράση δύο τμημάτων του εγκεφάλου. 

Πρόκειται για την κοιλιακή καλυπτήρια περιοχή (VTA) και τον κερκοφόρο πυρήνα που “δουλεύουν”, εκκρίνοντας χημικές ουσίες όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη ώστε να διαβιβάσουν το αίσθημα της “ευφορίας” αλλά και της συναισθηματικής ανταμοιβής.

Αυτό σημαίνει ότι όταν ερωτευόμαστε, επιθυμούμε να είμαστε διαρκώς με το αντικείμενο του πόθου μας γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. 
Επιπλέον, οι ερευνήτριες υποστηρίζουν ότι σταδιακά, τα συναισθήματα γίνονται δυνατότερα, αλλά μόνο για όσο συνεχίζουμε να περνάμε καλά με τον άλλο. Ακόμη, το εντυπωσιακό είναι ότι και μόνο η σκέψη του αγαπημένου προσώπου μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε καλά αλλά και να μας προστατέψει από αρνητικά συναισθήματα όπως το άγχος. 

Τέλος, ένα ελπιδοφόρο εύρημα ήταν ότι αυτά τα συναισθήματα δεν χάνουν απαραίτητα την έντασή τους στο πέρασμα του χρόνου. Αντίθετα με την ιδέα ότι το πρώτο διάστημα είναι πιο “δυνατό” από τις επόμενες φάσεις μιας σχέσης, οι ερευνήτριες παραθέτουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας στην οποία οι συμμετέχοντες που ήταν παντρεμένοι για διάστημα 21,4 χρόνων κατά μέσο όρο, βίωναν τα ίδια συναισθήματα και παρήγαγαν τα ίδια επίπεδα ντοπαμίνης με τα αρχικά στάδια της σχέσης.

Πηγή: Madame Figaro