Από το Μαρικάκι

Δεν είναι θεμα. Ο ύπνος των περισσοτέρων πλέον έχει «μολυνθεί» από τα καθημερινά βιώματα της κρίσης, που πια δεν τη λες και κρίση, εδώ μιλάμε για φρίκωδία, για πόλεμο κανονικό. Η όποια «εξαγνιστική» του λειτουργία έχει επιβαρυνθεί αγρίως καθώς καλείται να μας απαλλάξει από τις έγνοιες της μέρας οι οποίες έχουν πολλαπλασιαστεί και γίνονται όλο και πιο βαθιές, υπαρξιακές, δεν φεύγουν εύκολα.  Πολύ «σκουπίδι «και πολύ μαυρίλα, τι να σου κάνει και ο ύπνος….

Από το Μαρικάκι

Δεν είναι θέμα. Ο ύπνος των περισσοτέρων πλέον έχει «μολυνθεί» από τα καθημερινά βιώματα της κρίσης, που πια δεν τη λες και κρίση, εδώ μιλάμε για φρίκωδία, για πόλεμο κανονικό. Η όποια «εξαγνιστική» του λειτουργία έχει επιβαρυνθεί αγρίως καθώς καλείται να μας απαλλάξει από τις έγνοιες της μέρας οι οποίες έχουν πολλαπλασιαστεί και γίνονται όλο και πιο βαθιές, υπαρξιακές, δεν φεύγουν εύκολα.  Πολύ «σκουπίδι «και πολύ μαυρίλα, τι να σου κάνει και ο ύπνος….

Έρχονται και τρυπώνουν στα όνειρα σε διάφορες απίθανες συνθέσεις σεναρίων: καθημερινότητα, χαράτσια, ειδήσεις, χρεοκοπία, αναλύσεις, πρόσωπα, φόβοι και μικρές απόπειρες φυγής δημιουργούν ένα εκρηκτικό ονειρικό μίγμα που κάνει τον ύπνο βασανιστικό και σε παραδίδει στην επόμενη μέρα ακόμα πιο κουρέλι. Καλά τα χάπια, έχουν πια τρελό σουξέ.

Το θέμα είναι το εξής: Δεν φτάνει που τα  troikan Boys έχουν εισβάλλει κανονικά και με τη βούλα στο μέλλον μας – «εισβάλλει», εντάξει λέμε τώρα, παραβιάστηκαν ανοιχτές θύρες, στην πόρτα τους περίμενε ο Παπανδρέου με τα φοντάν στο χέρι  – το έχουν ποδοπατήσει, το έχουν σοδομήσει, το έχουν τσουρομαδήσει, το έχουν ξεκοιλιάσει, έχουν ξεπεράσει τον Κουέντιν Ταραντίνο στην σπλατεριά*, φλερτάρουν με την εισβολή και στο όνειρό μας με τη γ@#μένη έκτη δόση τους και τις «ευφάνταστες» απαιτήσεις τους. Προσωπικώς, ανθίσταμαι ακόμη – με τα χίλια ζόρια είναι η αλήθεια, γιατί μου φάνηκε ότι φευγαλέα πήρε το μάτι μου έναν από δαύτους σε ένα ονειρικό καρέ – αλλά το βλέπω να’ρχεται και με πιάνει ανατριχίλα και ναυτία και μόνο στην ιδέα.

Έ όχι και στον ύπνο μας, το τελευταίο καταφύγιο, the last resort! Ξουτ! Κάνω κατάληψη τώρα για να μην περάσει η τρόικα. Όξω από τον ύπνο μου και τα όνειρά μου τα τροικάνια με τα αρμάνια, την καθωσπρεπίλα και το κρύο αίμα… Πρέπει να βρω ένα τρόπο να κηρύξω αποτροϊκανοποιημένη ζώνη ονείρου… όξω κι αυτοί και όλα τα πολιτικά και δημοσιογραφικά σκουπίδια τους…

 

*Από το slang.gr : Είδος ταινιών τρόμου, συνήθως δευτεροκλασάτων, όπου κυριαρχεί το συνεχές πλατσούρισμα των σκηνικών και της κάμερας από λουτρά αίματος. Εκ του αγγλικού splatter.